Αφιέρωμα στον Ατρόμητο της περιόδου 2004-05 που μέσα από μεγάλες δυσκολίες έστρωσε το δρόμο για τον ερχομό του Γιώργου Σπανού.

Ο Παναγιώτης Μισούρας ήταν γέννημα θρέμμα της ακαδημίας του Ατρόμητου όταν το 2004 βρέθηκε στην Ανδρική Ομάδα. Ξεκίνησε στα 8 του χρόνια και πέρασε απ’ όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. «Ήμουν τότε στο Ερασιτεχνικό όταν μας ανακοινώθηκε ότι θα ανέβουμε στην Α’ Ομάδα. Γνωρίζαμε ότι υπήρχαν πολλά προβλήματα και πως μας πήρανε για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο ρόστερ και να μπορέσουμε να σταθούμε στη Β’ Εθνική. Δεν τα καταφέραμε όμως γιατί τα εμπόδια που συναντούσαμε καθημερινά ήταν τεράστια. Θυμάμαι ότι ανεβήκαμε εγώ, ο Τριανταφύλλου, ο Μανιουδάκης, ο Πίσκοπος, ο Καριλάκης και ο Γιάννης Καραλής που ήταν λίγο πιο μικρός» αναφέρει ο Παναγιώτης Μισούρας και συνεχίζει: «Υπογράψαμε επαγγελματικό συμβόλαιο αντί 600 ευρώ το μήνα αλλά βέβαια δεν πήραμε ποτέ τα χρήματα μας. Μείναμε  όμως γιατί αγαπάγαμε την ομάδα και δεν θέλαμε να την παρατήσουμε. Η διοίκηση ήταν άφαντη, ήθελε πάση θυσία να κρατήσει την ομάδα ζωντανή για να μπορέσει να την πουλήσει όπως κι έγινε. Να σας πω και αυτό είναι αστείο ότι σε αρκετά παιχνίδια δεν βάζαμε πούλμαν γιατί δεν υπήρχαν λεφτά και στο γήπεδο μας πήγαινε ο πατέρας μου με ένα βαν που είχε τότε. Μάλιστα χαριτολογώντας λέγαμε τότε ότι πάμε με το Μισούρας Travel. Eίχαμε και δύο ξένους, τα παιδιά από κάποια σημείο και μετά είχαν πρόβλημα για το καθημερινό φαγητό τους και βοηθούσαμε όσο μπορούσαμε. Αγαπήσαμε την ομάδα και πιστεύω ότι κάποια παιδιά από εμάς έπρεπε να μείνουμε την χρονιά της συγχώνευσης, να ήμασταν στο ρόστερ της νέας εποχής. Άμα δεν ήμασταν εμείς η ομάδα δεν θα μπορούσε να πουληθεί στον κύριο Σπανό που ήρθε ως Μάνα εξ ουρανού και απογείωσε τον Ατρόμητο. Τι σχέση μπορεί να έχει η τωρινή ομάδα με εκείνη τη δική μας πριν 220 χρόνια; Καμία. Η απόσταση είναι όση η γη από το φεγγάρι. Πρέπει όλα εμείς τα παιδιά να νιώθουμε υπερήφανοι γιατί μέσα σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον προσπαθούσαμε να κρατήσουμε όρθια στο κοντάρι την σημαία του Ατρόμητου. Είμαστε οι τελευταίοι μιας δύσκολης εποχής για την ομάδα και αυτό θα έχουμε να το θυμόμαστε σε όλη μας τη ζωή».

Αφιέρωμα στον Ατρόμητο της περιόδου 2004-05 που μέσα από μεγάλες δυσκολίες έστρωσε το δρόμο για τον ερχομό του Γιώργου Σπανού.

Ο Δημήτρης Μισαηλίδης είναι γιος ενός σπουδαίου άσου του Ατρόμητου στη δεκαετία του ’70 Σταύρου Μισαηλίδη και ανιψιός του επίσης σπουδαίου Κώστα Μισαηλίδη που διέπρεψε από το 1968 μέχρι το 1975. Ήρθε στον Ατρόμητο από το Λεωνίδιο.

«Από το ξεκίνημα εκείνης της ομάδας καταλάβαμε ότι θα πηγαίναμε σε μια πολύ δύσκολη χρονιά.Προετοιμασία κάναμε στην Πετρούπολη, δεν πήγαμε κάπου εκτός Αθηνών όπως κάνουν όλες οι ομάδες. Ξεκινήσαμε με προπονητή τον Νίκο Κολοβό και συνεργάτη τον Αντώνη Καραλή» λέει ο Δημήτρης Μισαηλίδης και συνεχίζει: « Το πρώτο παιχνίδι πρωταθλήματος το δώσαμε στην Πάτρα και φέραμε ισοπαλία με την Παναχαϊκή, κανείς δεν το πίστευε. Ήρθαν μάλιστα και πολλοί φίλαθλοι από το Περιστέρι για να μας στηρίξουν. Σιγά σιγά όμως άρχισαν να μας εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μας. Πηγαίναμε για προπόνηση και βρίσκαμε τις βρύσες κλειστά, νερά δεν είχαμε, πηγαίναμε πολλές φορές αυθημερόν εκτός έδρας. Από κάποια στιγμή και μετά η διοίκηση δεν μπορούσε να βγάλει εισιτήρια γιατί είχε χρέη στην Εφορία και τα παιχνίδια μας γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών. Φθάσαμε επίσης στο σημείο να μην μαζεύουμε παίκτες για τις αποστολές γιατί κάποια παιδιά δεν άντεξαν και τα παράτησαν. Στην Καστοριά θυμάμαι μέσα στο πούλμαν ήμασταν δώδεκα παίκτες. Εννοείται ότι δεν πήραμε ποτέ χρήματα και ούτε περιμένανε να πάρουμε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κάποια παιδιά να φθάσουν στο σημείο να έχουν πρόβλημα επιβίωσης». Και ο Δημήτρης Μισαηλίδης συνέχισε: «Παρ’ όλα αυτά δεν αφήσαμε την ομάδα να διαλυθεί, την αγαπήσαμε εγώ είχε ένα λόγο παραπάνω γιατί ο Ατρόμητος είναι η ομάδα της πόλης μου που έπαιξαν ο πατέρας και ο θείος μου και ήθελα να τους βγάλω ασπροπρόσωπους. Τον Ατρόμητο τον έβλεπα συναισθηματικά και περιστεριώτικα.  Πάντα πιστεύαμε όμως ότι ο Ατρόμητος θα έβρισκε τη λύση, είναι μια ομάδα με μεγάλο όνομα και δεν την άφηναν στην τύχη της. Εκείνα τα χρόνια αρκετές ομάδες τα παρατούσαν, εμείς όμως δεν δηλώσαμε παραίτηση δώσαμε τη μάχη μας μέχρι το τέλος. Αυτό είχε και την θετική του πλευρά καθώς δόξα τω Θεό ήρθε ο κύριος Σπανός και αντί να πέσουμε στη Δ’ Εθνική βρεθήκαμε στην Α’.».

Αφιέρωμα στον Ατρόμητο της περιόδου 2004-05 που μέσα από μεγάλες δυσκολίες έστρωσε το δρόμο για τον ερχομό του Γιώργου Σπανού.

Ο Κώστας Φραγκολιάς, παράλληλα με την ενασχόλησή του με την τηλεόραση και την υποκριτική που συνεχίζει ακόμη, ασχολήθηκε και με το ποδόσφαιρο. Ήρθε στον Ατρόμητο το καλοκαίρι του 2004 μαζί με τον Γιώργο Τσολάκη έχοντας κάνει προηγουμένως μια εκπληκτική σεζόν με τον Πανελευσινιακό πετυχαίνοντας 39 γκολ.

«Στον Ατρόμητο δεν ήρθα για τα λεφτά, δεν πήρα ούτε ένα ευρώ όσο διάστημα ήμουν στην ομάδα, ήρθα για ρομαντισμό για να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε μια μεγάλη κατηγορία την Β’ Εθνική και να ζήσω την εμπειρία. Δεν περίμενα να βιοποριστώ από το ποδόσφαιρο, έκανα το χόμπι μου και το πάθος μου» λέει ο Κώστας Φραγκολιάς και συνεχίζει: «Το ξέρουμε όλοι ότι εκείνη η ομάδα πέρασε  μέσα από πολλές δύσκολες συνθήκες και αξίζουν πολλά μπράβο σε όλα τα παιδιά που την κράτησαν όρθια. Θυμάμαι ότι κάναμε ολονύχτια ταξίδια με το πούλμαν. Δεν μπήκαμε ποτέ σε αεροπλάνο. Όλα τα παιδιά ήμασταν αγαπημένα, κάποια από αυτά δεν άντεξαν κι έφυγαν τον Ιανουάριο. Ήμασταν εμείς και οι προπονητές. Κανείς άλλος. Τον πρόεδρο Τάσο Παπανικόλα είναι ζήτημα αν τον είδα δύο – τρεις φορές, μόνο ο γενικός αρχηγός ο Λάμπης ήγαν κοντά μας και προσπαθούσε όσο μπορούσε να μας βοηθήσει. Να σας πως μια ωραία ανάμνηση;  Όταν οι Fentagin φώναξαν το όνομα μου, με συγκίνησε πάρα πολύ. Ο Ατρόμητος είναι ένα ιστορικό κλαμπ και χαιρόμουν που φορούσα τη φανέλα του, δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο γι’ αυτό έχω και τις καλύτερες αναμνήσεις. Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σε γήπεδα που δεν θα έπαιζα ποτέ, όπως το Αλκαζάρ και το Χαριλάου. Τι άλλο ήθελα; Προπονήσεις κάναμε στο κεντρικό και για βοηθητικό χρησιμοποιούσαμε την Τσαλαβούτα με πλαστικό χλοοτάπητα της κακιάς ώρας. Κι όμως μέσα στη νιότης μας δεν καταλαβαίναμε τίποτα. Εμείς ξέραμε ότι ο Τάσος Παπανικόλας ήθελε να δώσει την ομάδα και πιστεύαμε ότι ο Ατρόμητος θα έβγαινε από το αδιέξοδο γιατί δεν γίνεται να χαθεί αυτή  η ομάδα. Όπως κι έγινε τελικά με τον ερχομό του κυρίου Σπανού. Πλέον χαίρομαι για την ομάδα, μια ομάδα του κέντρου και του απόκεντρου με τον δικό της  γήπεδο, δικό της προπονητικό, δικό της κόσμο που έχει καθιερωθεί στην συνείδηση των Ελλήνων φιλάθλων. Με πολύ μεγάλη χαρά πηγαίνω να παίζω με την ομάδα των Παλαίμαχων όποτε με καλούν. Και να σας πω κάτι τελευταίο; Είναι γνωστός ότι είμαι Ολυμπιακός. Στον τελικό του 2012 όταν μου είχε ζητηθεί να κάνω μια δήλωση είχα πει θέλω να πάρει το Κύπελλο ο Ατρόμητος γιατί ήξερα ότι ο Ολυμπιακός θα είχε και άλλες ευκαιρίες ενώ ο Ατρόμητος δεν θα είχε. Και αν ο τελικός είχε πάει στα πέναλτι θα μπορούσε να το είχε πάρει».

Πολλά συγχαρητήρια αξίζουν στον περιστεριώτη Γιώργο Σιδέρη, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση» και διαπρεπής «ΩΡΛ» στο «Αττικό» νοσοκομείο που εξελέγη ομόφωνα νέος πρόεδρος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας Πειραιά (ΕΙΝΑΠ). Απλά να σας αναφέρω ότι πρόεδρος επί σειρά ετών ήταν η γνωστή από τις τηλεοπτικές της παρουσίες ήταν η Ματίνα Παγώνη. Για να δούμε όμως τώρα τα κανάλια θα καλούν τον Σιδέρη ή δεν θα τους είναι αρεστός επειδή ανήκει στο ΚΚΕ.

Συγνώμη αλλά εδώ δεν μου αρέσουν τα κομματικά. Σε κάθε περίπτωση οι εκλογές στο μεγαλύτερο πρωτοβάθμιο σωματείο νοσοκομειακών γιατρών της χώρας ολοκληρώθηκαν με ήττα της Νέας Δημοκρατίας μετά από σχεδόν 25 χρόνια συνεχόμενης εκλογικής επιτυχίας. Πρώτη δύναμη αναδείχθηκε η ΔΗΠΑΚ (με 1.549 ψήφους και 5 έδρες) που πρόσκειται στο ΚΚΕ, αφήνοντας στη δεύτερη θέση την παράταξη ΔΗΚΝΙ (της ΝΔ) που ήταν εκ νέου υποψήφια η Ματίνα Παγώνη  με 1.248 ψήφους και 4 έδρες. Τρίτη δύναμη αναδείχθηκε το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή, παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στις εκλογές ψήφισαν περισσότεροι από 4.500 γιατροί. Ο Γιώργος Σιδέρης είναι  πτυχιούχος της Ιατρικής Πάτρας, κάτοχος τίτλου μεταπτυχιακών σπουδών των Πανεπιστημίων Αθήνας και Πάτρας (MSc) και διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (PhD). Είναι πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων στο Αττικό νοσοκομείο και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας. Έχει πάνω 40 δημοσιευμένες εργασίες σε διεθνή ξενόγλωσσα περιοδικά, και δεκάδες ανακοινώσεις, ομιλίες και παρουσιάσεις, σε ελληνικά συνέδρια. Εκλέγεται μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ από το 2016. Είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Υγείας-Πρόνοιας της ΚΕ του Κόμματος.  Στα εφηβικά του χρόνια έπαιξε μπάσκετ στον Γ.Σ. Περιστερίου και είναι ένθερμος οπαδός του Ατρόμητου.

Κείμενο, από τον «δάσκαλο» Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, αφιερωμένο στον Σεραφείμ Ευαγγελίου.

========================

Ένας μεγάλος δάσκαλος Του αθλητικού ρεπορτάζ ο αξεπέραστος Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης γράφει στο «Αθλητικό Περιστέρι» για τα 102 χρόνια του Ατρόμητου και τα 20 χρόνια του Γιώργου Σπανού στην προεδρία.

«Ο «Όμηρος του Περιστερίου»  αν δεν είχε «φύγει για το ταξίδι της μη επιστροφής», πριν από  μια 20ετία, περίπου, θα μας συνάρπαζε και τώρα με ένα ακόμη  «ποιηματικό» γράψιμο του, στο «Φως των Σπορ», για το «Μπλε Αστέρι» της ζωής του:

«ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΑΥΤΟ… Ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΕΠΙ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΠΑΝΟΥ…ΔΟΞΑΖΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΠΑΝΤΟΥ»!

-- Κι ο «μεγάλος» ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ με την έμπνευση, το πάθος, τον οίστρο της απαράμιλλης, της κυριολεκτικά  ασύγκριτης – για την πραγματικότητα  της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας-  γραφίδας του , θα έστελνε στο πυρ το εξώτερο το ανιστόρητο κι ακραία ρατσιστικό: «ΕΚΕΙ, ΕΚΕΙ, ΣΤΗΝ ΒΗΤΑ ΕΘΝΙΚΗ… ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΤΡΟΜΗΤΟ (!) ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ»!

--- ΣΤΟΝ ΠΙΟ «ατρόμητο» , ειλικρινή, τίμιο , σθεναρό, αδέκαστο κι αδέσμευτο  ηγέτη, που έχει γνωρίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, εδώ και μια 100ετία, τον σπουδαίο  ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΡΧΗ (με DNA από τον πατρικό του – «κυρ Μιχάλη»-  «Ιωνικό Νικαίας») που έγινε  ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ, ο  καθ΄ ολοκληρία γηγενής Περιστεριώτης, ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ θα συμμετείχε στην τωρινή 102ετή Επέτειο της αθλητικής θρησκείας του, γράφοντας το , για άλλο ένα, τουλάχιστον, αιώνα : «ΚΑΤΑ ΓΕΩΡΓΙΟΝ ΣΠΑΝΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ»!

---Σ.Σ.1: Εξαιρετική τιμή , ότι ο Παύλος Κατώνης, ζήτησε κι από μας, προσωπικά, «δύο λέξεις» , για ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ του Σπανού στον  Ατρόμητο, που χάρη και στον υπέροχο αθλητικό-κοινωνικό- πολιτιστικό οργανισμό του, έχει συμβάλλει, ώστε το Περιστέρι να θεωρείται, από κάθε άποψη, « Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ -ΔΥΤΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑΣ -ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟΥ»! 

Σ.Σ.2: Αφιερώνουμε το κείμενο στον αείμνηστο συνάδελφο ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ, στον  κορυφαίο ρεπόρτερ όλων των εποχών του Ατρόμητου, ΓΙΩΡΓΟ ΖΟΥΡΙΔΗ, στον αδελφικό φίλο ΣΑΒΒΑ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ, που ως προπονητής είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, για την άνοδο της ομάδας στην Α΄Εθνική, κατά την σεζόν 1972-73, στον αξέχαστο ,επίσης παλαίμαχο άσσο του Ολυμπιακού και προπονητή του Περιστερίου, ΜΠΑΜΠΗ ΔΡΟΣΟ , στους αγωνιστικούς στυλοβάτες της ομάδας ΓΙΩΡΓΟ ΧΑΤΖΗ, ΑΓΓΕΛΟ ΡΑΜΦΟ, ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΟΛΙΓΚΑ, ενώ υπογραμμίζουμε τα συγχαρητήρια προς τους κ.κ. ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΠΑΝΟ και ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ, για την εμπιστοσύνη, που δείχνουν  σε προπονητές από το ελληνικό ποδόσφαιρο, π.χ. στους Παράσχο, Μπάγεβιτς, Δώνη, Παντελίδη, Κορακάκη Γκαρσία.