Τις πρώτες δηλώσεις του ως προπονητής του Ατρόμητου πραγματοποίησε ο Λεωνίδας Βόκολος στο πλαίσιο της παρουσίασης που πραγματοποιήθηκε στο «Θέατρο Πολιτών» στο Μαζαράκη.

«Ευχαριστώ τον κ. Σπανό για την ευκαιρία που μου δόθηκε να δουλέψω σε έναν οργανισμό όπως ο Ατρόμητος που αποπνέει υγεία και σεβασμό. Είναι μια ομάδα ελίτ με ιδανικές συνθήκες. Είμαι πολύ περήφανος και χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ. Δεν θέλω να λέω πολλά λόγια, προτιμώ να μιλάω μέσα από τη δουλειά μου.

Επειδή γνωρίζω καλά τον κόσμο του Ατρομήτου, αφού έχουμε βρεθεί πολλές φορές αντίπαλοι όλα αυτά τα χρόνια γνωρίζω τη δυναμική του και ξέρω πόσο βοηθάει την ομάδα. Θέλω να είναι σύμμαχός και όλοι μαζί να οδηγήσουμε ψηλά την ομάδα.

Επειδή θα με ρωτήσετε για τους στόχους, ο Ατρόμητος είναι μια ελίτ ομάδα που κοιτάζει πάντα ψηλά. Στόχος είναι να φτιάξουμε μια ανταγωνιστική και ελκυστική ομάδα, μέσα από την δουλειά που ξεκινάει από σήμερα. Δεν μπορώ να πω από τώρα ότι θα κάνουμε 15 νίκες σερί ή οτιδήποτε άλλο. Θέλω να βλέπουμε το κάθε ματς ξεχωριστά και να πορευόμαστε. Τρεις λέξεις λέω πάντοτε στους ποδοσφαιριστές μου: δουλειά, δουλειά, δουλειά. Οι παίκτες μου θέλω να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος, το γνωρίζω αυτό όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στο ποδόσφαιρο και μπορώ να το διαχειριστώ».

Για το πλάνο του είπε: «Υπάρχει χρόνος. Είναι μια ομάδα που έχει βάση και προέρχεται από μια σχετικά καλή περυσινή χρονιά. Είμαι λάτρης της ισορροπίας. Η ομάδα θα πρέπει να δουλευτεί σε όλους τους τομείς, το ίδιο σε άμυνα και επίθεση και να είναι ανταγωνιστική έτσι ώστε να ευχαριστιέται ο κόσμος που έρχεται στο γήπεδο».

Για το αν θα δουλέψει με παιδιά από τις ακαδημίες: «Το έχω συζητήσει ήδη με τους ανθρώπους της ομάδας. Ξέρω ότι έχει γίνει μια προεργασία από την προηγούμενη σεζόν. Χαίρομαι να βλέπω νέα παιδιά να ξεπετάγονται και να ξεχωρίζουν».

Aπό την εφημερίδα «Αθλητικό Περιστέρι», τεύχος Μαϊου.

Δικαιωματικά αγαπημένοι μου αναγνώστες το τεύχος Μάϊου πρέπει να αφιερωθεί εξαιρετικά στον πιο πετυχημένο πρόεδρο στα 102 χρόνια ιστορίας του Ατρόμητου. Στον άνθρωπο που όπως έχει δηλώσει « δεν γεννήθηκα Ατρόμητος αλλά θα πεθάνω Ατρόμητος». Στον άνθρωπο που έκανε πραγματικότητα τα πιο απλησίαστα όνειρα των φιλάθλων και μιας ολόκληρης πόλης.  Που θα ήταν ο Ατρόμητος αν δεν υπήρχε ο Σπανός; Κανείς δεν ξέρει, εικασίες μόνο μπορούμε να κάνουμε.  Ας μείνουμε σε αυτά που έχουμε, στα δεδομένα  από το 2005 μέχρι σήμερα που ο Σπανός  έχει την ιδιοκτησία της ομάδας. Προσωπικά δεν μου αρέσει η λέξη «ιδιοκτήτης» ή «μεγαλομέτοχος», αναγκαστικά το χρησιμοποιώ γιατί πλέον οι ομάδες είναι Ανώνυμες Εταιρίες που έχουν σκοπό το κέρδος. Για τον Σπανό όμως δεν ισχύει αυτό. Τόσα χρόνια που τον ξέρω πιο πολύ για φανατικό οπαδό τον έχω παρά σαν ιδιοκτήτη.  Δεν ήρθε στον Ατρόμητο με σκοπό το κέρδος, έχει βάλει ατελείωτα χρήματα  και έφερε την ομάδα σε ένα επίπεδο που κανείς δεν έχει πετύχει ποτέ στο παρελθόν. Με όλο το σεβασμό στους παράγοντες που διοίκησαν κι έχουν την συμβολή τους στην ύπαρξη του Ατρόμητου στο πέρασμα των χρόνων.  Θα μου πείτε βέβαια ότι οι εποχές άλλαξαν, τα πιο παλιά χρόνια ο Ατρόμητος είχε επίσης καλούς προέδρους και παράγοντες, δεν το αμφισβητώ, την προσφορά όμως του Σπανού δεν μπορεί να τη φθάσει κανένας. Χωρίς καμία διάθεση «αγιοποίησης» αυτή είναι η πραγματικότητα. Τυχεροί αφάνταστα τυχεροί που η μοίρα έφερε στην πόλη μας αυτόν τον παράγοντα. Πόσοι και πόσοι θα μας ζηλεύουν. Πόσες ομάδες και πόσες πόλεις θα ήθελαν να ήταν στη θέση μας. Αν ο ιστορικός του μέλλοντος μετά από 40-50-60  χρόνια καταγράψει την πορεία του Ατρόμητου να είστε σίγουροι ότι τον Σπανό θα κατατάξει στην κορυφή της πυραμίδας, απλά επειδή εμείς το ζούμε τώρα δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την πραγματική του διάσταση. Να σας απαριθμήσω τις επιτυχίες του Ατρόμητου δεν χρειάζεται, δεν είναι μόνο οι Ευρώπες, οι τελικοί Κυπέλλου Ελλάδας όσο η θέση που έχει κατακτήσει ο Ατρόμητος στο ποδοσφαιρικό χάρτη της χώρας καις την συνείδηση όλων των φιλάθλων. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας. Πριν από 20 χρόνια ακριβώς ο Γιώργος Σπανός υπέγραψε το «συμβόλαιο αγάπης» με τον Ατρόμητο εκεί στην ιστορική λέσχη της οδού Ραβινέ. Δεν ξέρω πόσο ακόμη το συμβόλαιο αυτό θα κρατήσει, το μόνο σίγουρο είναι ότι το «καράβι» του Ατρόμητου όσο το κυβερνά ο Γιώργος Σπανός θα έχει ήρεμες θάλασσες. Στις αιώνιες ποδοσφαιρικές θάλασσες της Ατρομητάρας το όνομα «Γιώργος Σπανός» θα κυριαρχεί! Να είστε καλά!

Την ήττα (17-6) γνώρισε η ανδρική ομάδα πόλο του Γ.Σ. Περιστερίου από τον Εθνικό στο κολυμβητήριο της Χωράφας, για την 7η αγωνιστική της B’ Φάσης στον G2 Όμιλο του πρωταθλήματος υδατοσφαίρισης στην Α1 Εθνική Κατηγορία Ανδρών.

Πλέον οι «κυανοκίτρινοι» παραμένουν στην κορυφή της βαθμολογίας με 29 βαθμούς, ενώ ο Εθνικός έφτασε τους 25 βαθμούς και βρίσκεται στην τρίτη θέση.

Οι πολίστες του Κώστα Πασλή βρέθηκαν στην πρώτη περίοδο πίσω με 0-5 και πήγαν στα αποδυτήρια με το σκορ να είναι 1-11. Κάπου εκεί όλα είχαν κριθεί, καθώς δεν μπόρεσαν οι «κυανοκίτρινοι» να ανατρέψουν την κατάσταση στο δεύτερο μέρος.

Επόμενος αντίπαλος για την ομάδα πόλο του Γ.Σ. Περιστερίου είναι ο ΝΟ Πατρών το Σάββατο 26 Απριλίου (18:00) στο κολυμβητήριο Πεπανός για την 8η αγωνιστική της Β’ Φάσης.

ΤΑ 8ΛΕΠΤΑ: 0-5, 1-6, 2-3, 3-3.

Γ.Σ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ (Πασλής): Σεννής, Μαστρογιαννάκος, Κανδανολέων, Αλευρόπουλος 1, Δήμου, Κουκουμάκης 1, Πρωτοψάλτης 1, Χωματάς 1, Αποστολάκος, Τσαγκάρης 2, Αλευρίδης, Μπιτσάκος, Δημητρίου, Σιεχάτε, Γαβριήλ.

ΕΘΝΙΚΟΣ (Κουντουδιός): Δαμίγος, Πρέκας, Θαλασσινός 1, Τεσάνοβιτς 2, Παλύβος, Ιωάννου, Άντζιτς 4, Καραβιώτης, Παπάκος, Λιαπάκης 3, Λαδάς Π. 2, Λαδάς Σ. 3, Πανάρετος, Ξυλάς 2, Νάννος.

Είναι αλήθεια ότι βάσει του ρόστερ και των προσδοκιών που είχαν τεθεί στο ξεκίνημα της χρονιάς, η επίτευξη του στόχου και η συμμετοχή στα play offs των θέσεων 5-8 πρέπει να καταγραφεί ως κάτι το αναμενόμενο για τον Ατρόμητο. Δεν είναι όμως έτσι αγαπημένοι μου φίλοι. Η ομάδα τερμάτισε στην 7^η θέση της βαθμολογίας, θα μπορούσε αν δεν «έτρωγε» γκολ στο 90’ από τον Παναθηναϊκό να τερματίσει ακόμα και 6^η αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το φετινό πρωτάθλημα ήταν το καλύτερο των τελευταίων ετών καθώς η ψαλίδα μεταξύ των «μεγάλων» και των «μικρών» μειώθηκε σημαντικά και ας μην κρυβόμαστε σημαντικό ρόλο παίζει η ύπαρξη του VAR. Δίχως VAR θα είχαμε πολλά παρατράγουδα σαν κι εκείνα της Αννίτας Πάνια. Τέλος πάντων. Θέλω να σας πω λοιπόν ότι ο Ατρόμητος ναι μεν είχε καλό ρόστερ όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το ρόστερ είχε 17 νέους παίκτες και νέο προπονητή με 5 άτομα νέο staff. Μην το έχετε εύκολο ότι μπορούν να γίνουν «θαύματα» από τη μια μέρα στην άλλη. Ο Ατρόμητος είναι σωματείο με απαιτήσεις και πίεση. Μην κοιτάτε που ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται σε τόσο μεγάλο βαθμό, η φανέλα με το αστέρι είναι «βαριά» και αυτό το βιώνει κάθε παίκτης που τη φοράει. Στο τέλος της διαδρομής λοιπόν αυτό το βάρος της φανέλας έκανε και τη διαφορά. Μετά το ματς με την Καλλιθέα και την ανέλπιστη ήττα μέσα στο Περιστέρι, δόθηκε η ευκαιρία  στον Παναιτωλικό και τον ΟΦΗ για ένα πουσάρισμα σε βάρος του Ατρόμητου. Τότε ήταν που σκέφθηκαν μέσα τους αυτές οι δύο ομάδες ότι θα βγάλουν έξω τον Ατρόμητο από τις θέσεις των 5-8. Διαψεύστηκαν όμως οικτρά, ιδίως ο Παναιτωλικός που όλο το χρόνο οι «ειδικοί» μας είχαν ζαλίσει με την ομάδα του Πετράκη (τρέφω μεγάλη συμπάθεια στον άνθρωπο μην παρεξηγηθώ) λες και έπαιζε καμιά μπαλάρα, όλοι πίσω και πάμε με αντεπιθέσεις. Ακόμη και με τον Λεβαδειακό μας ζάλισαν. Ποιος χαμογέλασε όμως στο τέλος; Ο Ατρόμητος!. Γιατί η φανέλα του έχει ειδικό βάρος και επιπλέον έχει έρθει πολλές φορές αντιμέτωπος με τα δύσκολα, γιατί έτσι είναι γαλουχημένος.