Αφιέρωμα στον Ατρόμητο της περιόδου 2004-05 που μέσα από μεγάλες δυσκολίες έστρωσε το δρόμο για τον ερχομό του Γιώργου Σπανού.
Ο Παναγιώτης Μισούρας ήταν γέννημα θρέμμα της ακαδημίας του Ατρόμητου όταν το 2004 βρέθηκε στην Ανδρική Ομάδα. Ξεκίνησε στα 8 του χρόνια και πέρασε απ’ όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. «Ήμουν τότε στο Ερασιτεχνικό όταν μας ανακοινώθηκε ότι θα ανέβουμε στην Α’ Ομάδα. Γνωρίζαμε ότι υπήρχαν πολλά προβλήματα και πως μας πήρανε για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο ρόστερ και να μπορέσουμε να σταθούμε στη Β’ Εθνική. Δεν τα καταφέραμε όμως γιατί τα εμπόδια που συναντούσαμε καθημερινά ήταν τεράστια. Θυμάμαι ότι ανεβήκαμε εγώ, ο Τριανταφύλλου, ο Μανιουδάκης, ο Πίσκοπος, ο Καριλάκης και ο Γιάννης Καραλής που ήταν λίγο πιο μικρός» αναφέρει ο Παναγιώτης Μισούρας και συνεχίζει: «Υπογράψαμε επαγγελματικό συμβόλαιο αντί 600 ευρώ το μήνα αλλά βέβαια δεν πήραμε ποτέ τα χρήματα μας. Μείναμε όμως γιατί αγαπάγαμε την ομάδα και δεν θέλαμε να την παρατήσουμε. Η διοίκηση ήταν άφαντη, ήθελε πάση θυσία να κρατήσει την ομάδα ζωντανή για να μπορέσει να την πουλήσει όπως κι έγινε. Να σας πω και αυτό είναι αστείο ότι σε αρκετά παιχνίδια δεν βάζαμε πούλμαν γιατί δεν υπήρχαν λεφτά και στο γήπεδο μας πήγαινε ο πατέρας μου με ένα βαν που είχε τότε. Μάλιστα χαριτολογώντας λέγαμε τότε ότι πάμε με το Μισούρας Travel. Eίχαμε και δύο ξένους, τα παιδιά από κάποια σημείο και μετά είχαν πρόβλημα για το καθημερινό φαγητό τους και βοηθούσαμε όσο μπορούσαμε. Αγαπήσαμε την ομάδα και πιστεύω ότι κάποια παιδιά από εμάς έπρεπε να μείνουμε την χρονιά της συγχώνευσης, να ήμασταν στο ρόστερ της νέας εποχής. Άμα δεν ήμασταν εμείς η ομάδα δεν θα μπορούσε να πουληθεί στον κύριο Σπανό που ήρθε ως Μάνα εξ ουρανού και απογείωσε τον Ατρόμητο. Τι σχέση μπορεί να έχει η τωρινή ομάδα με εκείνη τη δική μας πριν 220 χρόνια; Καμία. Η απόσταση είναι όση η γη από το φεγγάρι. Πρέπει όλα εμείς τα παιδιά να νιώθουμε υπερήφανοι γιατί μέσα σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον προσπαθούσαμε να κρατήσουμε όρθια στο κοντάρι την σημαία του Ατρόμητου. Είμαστε οι τελευταίοι μιας δύσκολης εποχής για την ομάδα και αυτό θα έχουμε να το θυμόμαστε σε όλη μας τη ζωή».
