Αφιέρωμα στον Ατρόμητο της περιόδου 2004-05 που μέσα από μεγάλες δυσκολίες έστρωσε το δρόμο για τον ερχομό του Γιώργου Σπανού.
Ο Δημήτρης Μισαηλίδης είναι γιος ενός σπουδαίου άσου του Ατρόμητου στη δεκαετία του ’70 Σταύρου Μισαηλίδη και ανιψιός του επίσης σπουδαίου Κώστα Μισαηλίδη που διέπρεψε από το 1968 μέχρι το 1975. Ήρθε στον Ατρόμητο από το Λεωνίδιο.
«Από το ξεκίνημα εκείνης της ομάδας καταλάβαμε ότι θα πηγαίναμε σε μια πολύ δύσκολη χρονιά.Προετοιμασία κάναμε στην Πετρούπολη, δεν πήγαμε κάπου εκτός Αθηνών όπως κάνουν όλες οι ομάδες. Ξεκινήσαμε με προπονητή τον Νίκο Κολοβό και συνεργάτη τον Αντώνη Καραλή» λέει ο Δημήτρης Μισαηλίδης και συνεχίζει: « Το πρώτο παιχνίδι πρωταθλήματος το δώσαμε στην Πάτρα και φέραμε ισοπαλία με την Παναχαϊκή, κανείς δεν το πίστευε. Ήρθαν μάλιστα και πολλοί φίλαθλοι από το Περιστέρι για να μας στηρίξουν. Σιγά σιγά όμως άρχισαν να μας εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μας. Πηγαίναμε για προπόνηση και βρίσκαμε τις βρύσες κλειστά, νερά δεν είχαμε, πηγαίναμε πολλές φορές αυθημερόν εκτός έδρας. Από κάποια στιγμή και μετά η διοίκηση δεν μπορούσε να βγάλει εισιτήρια γιατί είχε χρέη στην Εφορία και τα παιχνίδια μας γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών. Φθάσαμε επίσης στο σημείο να μην μαζεύουμε παίκτες για τις αποστολές γιατί κάποια παιδιά δεν άντεξαν και τα παράτησαν. Στην Καστοριά θυμάμαι μέσα στο πούλμαν ήμασταν δώδεκα παίκτες. Εννοείται ότι δεν πήραμε ποτέ χρήματα και ούτε περιμένανε να πάρουμε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κάποια παιδιά να φθάσουν στο σημείο να έχουν πρόβλημα επιβίωσης». Και ο Δημήτρης Μισαηλίδης συνέχισε: «Παρ’ όλα αυτά δεν αφήσαμε την ομάδα να διαλυθεί, την αγαπήσαμε εγώ είχε ένα λόγο παραπάνω γιατί ο Ατρόμητος είναι η ομάδα της πόλης μου που έπαιξαν ο πατέρας και ο θείος μου και ήθελα να τους βγάλω ασπροπρόσωπους. Τον Ατρόμητο τον έβλεπα συναισθηματικά και περιστεριώτικα. Πάντα πιστεύαμε όμως ότι ο Ατρόμητος θα έβρισκε τη λύση, είναι μια ομάδα με μεγάλο όνομα και δεν την άφηναν στην τύχη της. Εκείνα τα χρόνια αρκετές ομάδες τα παρατούσαν, εμείς όμως δεν δηλώσαμε παραίτηση δώσαμε τη μάχη μας μέχρι το τέλος. Αυτό είχε και την θετική του πλευρά καθώς δόξα τω Θεό ήρθε ο κύριος Σπανός και αντί να πέσουμε στη Δ’ Εθνική βρεθήκαμε στην Α’.».
