Η Team Manager του Γ.Σ.Περιστερίου έσπασε τα δεσμά στο ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ
Για την Σοφία Κλιγκοπούλου θαρρεί κανείς ότι μέσα στην κούνια της είχε και μια πορτοκαλί μπάλα. Ποιος να το πίστευε ότι στην αρχή δεν ήθελε να παίξει μπάσκετ αλλά μόλις διαπίστωσε πόσο της ταίριαζε έκανε μια μεγάλη καριέρα μέσα στα παρκέ που την ανέδειξε ως έναν από τους θρύλους του γυναικείου μπάσκετ στη χώρα μας με πάνω από 200 συμμετοχές στην Εθνική Ομάδα και «κορωνίδα» τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνες το 2004. Πλέον εδώ και πολλά χρόνια έχει περάσει στην άλλη πλευρά μεταλαμπαδεύοντας τη γνώση και την εμπειρία της ως προπονήτρια και team manager. Στην Εθνική Ομάδα είναι 9 χρόνια team manager, στο Περιστέρι ξεκίνησε πρώτα από τις Ακαδημίες και το περασμένο καλοκαίρι εισέβαλε σε ένα καθαρά ανδροκρατούμενο χώρο καθώς ποτέ άλλοτε μια γυναίκα δεν είχε αναλάβει Team Manager σε σύλλογο του ελληνικού επαγγελματικού μπάσκετ. Μια διακριτική παρουσία που δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, η πορεία της αποτελεί τον καθρέπτη!
Η Team Manager του Γ.Σ.Περιστερίου έσπασε τα δεσμά στο ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ
Για την Σοφία Κλιγκοπούλου θαρρεί κανείς ότι μέσα στην κούνια της είχε και μια πορτοκαλί μπάλα. Ποιος να το πίστευε ότι στην αρχή δεν ήθελε να παίξει μπάσκετ αλλά μόλις διαπίστωσε πόσο της ταίριαζε έκανε μια μεγάλη καριέρα μέσα στα παρκέ που την ανέδειξε ως έναν από τους θρύλους του γυναικείου μπάσκετ στη χώρα μας με πάνω από 200 συμμετοχές στην Εθνική Ομάδα και «κορωνίδα» τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνες το 2004. Πλέον εδώ και πολλά χρόνια έχει περάσει στην άλλη πλευρά μεταλαμπαδεύοντας τη γνώση και την εμπειρία της ως προπονήτρια και team manager. Στην Εθνική Ομάδα είναι 9 χρόνια team manager, στο Περιστέρι ξεκίνησε πρώτα από τις Ακαδημίες και το περασμένο καλοκαίρι εισέβαλε σε ένα καθαρά ανδροκρατούμενο χώρο καθώς ποτέ άλλοτε μια γυναίκα δεν είχε αναλάβει Team Manager σε σύλλογο του ελληνικού επαγγελματικού μπάσκετ. Μια διακριτική παρουσία που δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, η πορεία της αποτελεί τον καθρέπτη!
-----Αλήθεια Σοφία πόσα χρόνια έχεις κλείσει στο Περιστέρι; Και ποιος σε έφερε;
«Αυτός είναι ο έβδομος χρόνος, ήρθα το 2018 και ξεκίνησα ως προπονήτρια στα αγόρια. Από τα Προμίνι μέχρι το Εφηβικό. Ουσιαστικά η Κατερίνα η Δελή που υπήρξαμε συμπαίκτριες στην Εθνική Ομάδα ήταν εκείνη που με έφερε στο Περιστέρι. Έξι χρόνια λοιπόν είμαι ως προπονήτρια και για ένα χρόνο ως Team Manager».
---- Στο ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ δεν έχουμε συναντήσει άλλη γυναίκα σε αυτή τη θέση. Εσύ είσαι που έσπασε πρώτη τα δεσμά.
«Ναι νομίζω ότι είμαι η πρώτη γυναίκα με το ρόλο αυτό στο χώρο της μεγάλης κατηγορίας. Λίγο με τρόμαζε όλο αυτό. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γιατί άπαντες στο Περιστέρι με δέχθηκαν απίστευτα καλά, αποδεικνύοντας ότι στον αθλητισμό δεν υπάρχει διαχωρισμός των φύλων και πως αν είσαι εργατικός και προσπαθείς να κάνεις στο μέγιστο τη δουλειά που έχεις αναλάβει, σε αποδέχονται όλοι κανονικά. Δεν κρύβω ότι ένα απ’ τα πράγματα που σκεφτόμουν σχετικά με αυτό το κομμάτι ήταν και το να ανοίξει ο δρόμος για μια γυναίκα να μπει σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, σε μια επαγγελματική ομάδα. Ήδη υπάρχουν πολλές κοπέλες που κάνουν τον ρόλο του Team Manager στο μπάσκετ γυναικών και δεν είναι κακό σιγά-σιγά να μπαίνουμε και στον ανδρικό ρόλο».
---- Ποιος σε πήρε τηλέφωνο από την ομάδα και σου έκανε την πρόταση;
«Η πρώτη που με πήρε τηλέφωνο ήταν η Ζωή Νικολαϊδου που εργαζόταν τότε στην ομάδα και μου μετέφερε την σκέψη της διοίκησης για να αναλάβω Team Manager την τρέχουσα σεζόν. Της απάντησα θετικά αλλά ζήτησα να πάρω πρώτα άδεια από την ΕΟΚ καθώς είμαι και στην Εθνική Ομάδα Γυναικών.
--- Άρα πρέπει να έπαιξε ρόλο ρόλο το γεγονός ότι έχεις προϋπηρεσία από την αντίστοιχη θέση στην Εθνική Ομάδα.
Νομίζω πω ναι. Στην Εθνική Ελλάδας γυναικών έχω κλείσει εννέα χρόνια, άρα έχω αποκτήσει μια εμπειρία, η διαφορά είναι ότι εδώ στο Περιστέρι έχω να κάνω με άνδρες και όχι με γυναίκες. Στην αρχή είχα τις αμφιβολίες μου αν θα τα καταφέρω ή αν μπορώ. Μερικά πράγματα ήξερα πώς λειτουργούν λόγω της Εθνικής Γυναικών, αλλά υπήρχαν και πράγματα που τα άκουσα φέτος για πρώτη φορά, με τα επαγγελματικά συμβόλαια, με τον ΕΣΑΚΕ.Να σας πω δοθούσης της ευκαιρίας ότι τον Ιούνιο από τις 18 μέχρι τις 29 έχουμε στο ΣΕΦ το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα γυναικών με την συμμετοχή της Ελλάδας».
---- Είσαι γυναίκα και συναναστρέφεσαι με άντρες. Πως πάει αυτή η συνεργασία;
«Σούπερ, είμαι πολύ τυχερή, το Περιστέρι αποτελείται από φοβερά παιδιά και έχουμε δημιουργήσει μια εξαιρετική χημεία. Με έχουν αποδεχθεί, υπάρχει σεβασμός μεταξύ μας και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Επαναλαμβάνω είναι πρόκληση για μια γυναίκα να μπει σε αυτόν το χώρο. Αισθάνομαι τυχερή που μου έγινε αυτή η πρόταση και ευχαριστώ τον Φίλιππο Κότση και τους υπόλοιπους ανθρώπους του οργανισμού. Επίσης, ευχαριστώ πάρα πολύ τους ανθρώπους της Ομοσπονδίας, τον πρόεδρο Βαγγέλη Λιόλιο και τον γενικό διευθυντή Ντίνο Σβερκούνο, γιατί, ούσα αποσπασμένη στην ΕΟΚ για πολλά χρόνια και έχοντας τον ρόλο της Team Manager της Εθνικής Γυναικών και ενόψει χρονιάς Ευρωμπάσκετ, έπρεπε να πάρω την άδειά τους και αυτοί μου την έδωσαν»..
---- Τώρα πια τι από τα δύο διαλέγεις; Προπονήτρια ή Team Manager;
«Σαν αθλήτρια και τα τελευταία χρόνια ήξερα ότι θέλω να γίνω προπονήτρια. Πέρα απ’ τις σπουδές μου, έχω παρακολουθήσει και το σεμινάριο προπονητών της FIBA. Κάποια στιγμή για προσωπικούς λόγους άνοιξα ένα πρακτορείο ΠΡΟΠΟ, οπότε έπρεπε να παραιτηθώ απ’ την ΕΟΚ και την προπονητική. Αυτό με άφησε πίσω στα προπονητικά, γιατί το μπάσκετ συνέχεια εξελίσσεται. Όταν μου έγινε η πρόταση για Team Manager στην Εθνική Γυναικών είπα “ναι”, επειδή ήθελα και να είμαι με την Εθνική ομάδα. Από τότε που ασχολήθηκα με αυτό το κομμάτι, άρχισε ένα μου αρέσει. Άρχισε να μου αρέσει και το ότι ήμουν ο άνθρωπος που θα προσπαθήσει να κάνει πιο εύκολη τη δουλειά των αθλητριών. Αυτήν τη στιγμή, θα διάλεγα το Team Manager».
---- Το project με τα νέα παιδιά πήγε καλά;
«Είναι στον σωστό δρόμο. Το πλάνο του Περιστερίου για φέτος είναι αυτό. Και ο Νεοκλής (σ.σ. Αβδάλας) και ο Βαγγέλης (σ.σ. Ζούγρης) και ο Σωτήρης (σ.σ. Σταυρακόπουλος), λίγο λιγότερο αυτός, παίρνουν χρόνο συμμετοχής και, μάλιστα, όταν η μπάλα “καίει”. Αυτό λείπει γενικά στο ελληνικό μπάσκετ. Υπάρχουν πολλά ταλέντα και πολύ μεγάλη “δεξαμενή” παιδιών που θα μπορούσα να είναι σε επαγγελματικές ομάδες και με πρωταγωνιστικό ρόλο. Πιστεύω ότι αυτό το πλάνο θα ήταν καλό να ακολουθηθεί και από άλλες ομάδες».
---- Το Περιστέρι έχει καλό υπόβαθρο, η ομάδα των Εφήβων πάντα πρωταγωνιστεί, δεν πρέπει κάποια στιγμή να βλέπουμε περισσότερα παιδιά στην Α’ Ομάδα;
«Εννοείται, έχουμε μια από τις καλύτερες Ακαδημίες στην Ελλάδα, είναι πολύ σημαντικό όταν τα παιδιά γνωρίζουν πως παράλληλα με τους αγώνες τους στην Εφηβική Ομάδα θα μπορούν να κάνουν προπονήσεις και με την Ανδρική. Οι παραστάσεις που λαμβάνουν θα είναι πολύτιμες για το μέλλον τους. Αν εξαιρέσεις τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό που έχουν υψηλές απαιτήσεις λόγω της Ευρωλίγκα, πιστεύω ότι όλες οι υπόλοιπες ομάδας πρέπει να ρίξουν περισσότερο βάρος στο ελληνικό στοιχείο με έναν συντεταγμένο τρόπο».
---- Για την πορεία της ομάδας μπορούμε να πούμε όλα καλά; Πρέπει να είναι ευχαριστημένη για την είσοδο της στα play offs;
«Αυτός ήταν ο στόχος μας αλλά διαλέξαμε ένα δύσκολο δρόμο. Δείξαμε χαρακτήρα και αντίδραση, δείξαμε στοιχεία μεγάλης ομάδας στους αγώνες με το Λαύριο και τον Άρη. Ο τρόπος με τον οποίο μπήκαμε στην πρώτη οκτάδα με τη μεγάλη νίκη στο «Αλεξάνδρειο» μας κάνει ευτυχισμένους. Από εδώ και πέρα θα διεκδικήσουμε με όλες τις δυνάμεις μας ότι το καλύτερο για τις θέσεις 5-8».
---- Σε ποιο ματς πήρες τη μεγαλύτερη λύπη και σε ποιο τη μεγαλύτερη χαρά;
«Το ματς που με στενοχώρησε περισσότερο ήταν εκείνο στην Καρδίτσα, ήμασταν συνεχώς μπροστά αλλά δεχθήκαμε πέντε τεχνικές ποινές και στο τέλος χάσαμε. Για το ματς που το χαρήκαμε περισσότερο είναι ασφαλώς αυτό με τον Άρη σε μια δύσκολη έδρα που μας έβαλε στην οκτάδα».
---- Με μπάσκετ ξεκίνησες την ενασχόληση σου με τον αθλητισμό;
«Όχι, όσο και αν φαίνεται παράξενο. Ξεκίνησα από ενόργανη γυμναστική, μετά έκανα κολύμπι που μου άρεσε πάρα πολύ και στο μπάσκετ με «τράβηξε» με το ζόρι θα έλεγα ο πατέρας μου Μανώλης που ήταν ποδοσφαιριστής του Εθνικού κι εκείνα τα χρόνια προπονητής στον Πορφύρα. Μπάσκετ στον Πορφύρα έπαιζε ο αδελφός μου ο Κώστας και έτσι ξεκίνησα να παίζω κι εγώ. Τώρα πια μπορώ να πω ότι το μπάσκετ είναι η ζωή μου».
---- Κατά τα άλλα η Σοφία ποια είναι εκτός γηπέδων; Ποια τα άλλα ενδιαφέροντας της, τα χόμπι της;
«Δεν έχω πολύ ελεύθερο χώρο όταν πρέπει να ασχολούμαι με το Περιστέρι και στην Εθνική Ομάδα. Μου αρέσει πολύ το κολύμπι, το διάβασμα, ο κινηματογράφος και να κάνω ψώνια».
---- Κλείνοντας τι θα ήθελες να πεις στους φιλάθλους της ομάδας;
«Θα ήθελα να έχουμε περισσότερο κόσμο κοντά μας, το λέω αυτό επειδή έχω δει το Περιστέρι στις εποχές με γεμάτο το κλειστό, αυτό λείπει τώρα. Έχουμε τρομερή συμπαράσταση από τους οργανωμένους που είναι το στήριγμά μας όμως θέλουμε και τον υπόλοιπο κόσμο του Περιστερίου δίπλα μας».
