Διαβάστε την συνέντευξη του Πάμπλο Γκαρσία στην εφημερίδα «Αθλητικό Περιστέρι», τεύχος Απριλίου.

Το όνομα «Πάμπλο Γκαρσία» είναι συνώνυμο στη συνείδηση των Ελλήνων φιλάθλων με τη δύναμη, το πάθος, την αυθεντικότητα, την απλότητα, τον ρομαντισμό. Γαλουχημένος με ιδιαίτερες αρετές, είναι ασυμβίβαστος, τον διακατέχει  ταπεινότητα και σεβασμός, ένας καβαλάρης που του αρέσει το δίκαιο,  δεν «πούλησε την εικόνα του εαυτού του, θα μπορούσε να το κάνει με τη  μεγάλη ποδοσφαιρική «κληρονομιά» μιας κι  έχει φορέσει τη φανέλα της παγκόσμιας Ρεάλ Μαδρίτης.  Προτιμά να «μιλάει» με έργα και όχι με  λόγια. Δεν είναι εύκολος στις συνεντεύξεις, δεν του αρέσει το life style, είναι ένας γνήσιος ποδοσφαιράνθρωπος που γεννήθηκε σε ένα χωριό της Ουρουγουάης κι έκανε τα όνειρα του πραγματικότητα. Με τον προπονητή του Ατρόμητου κάναμε μια βόλτα στο κέντρο του Περιστερίου, περπατήσαμε στην πλατεία και μιλήσαμε για την ομάδα και όχι μόνο. Απολαύστε τον!

----Κόουτς, έστω και στο τελευταίο ματς η αποστολή εξετελέσθη, η ομάδα μπήκε τις θέσεις 5-8. Θεωρείς ότι ως προς αυτό το σκέλος μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη χρονιά πετυχημένη για τον Ατρόμητο;

«Είναι μια καλή χρονιά για την ομάδα μέχρι στιγμής γιατί έγινε το πρώτο βήμα και θα παλέψουμε για την πέμπτη θέση. Το καλοκαίρι η ομάδα άλλαξε τελείως αφού πολλοί παίχτες έφυγαν και κάναμε περίπου 18 μεταγραφές , αυτό από μόνο του κάνει τη δουλειά μας πιο δύσκολη, παρόλα αυτά είχαμε καλά παιχνίδια , αρκετές καλές εμφανίσεις και καταφέραμε να μαζέψουμε 35 πόντους στην κανονική διάρκεια (περισσότεροι τα τελευταία 6 χρόνια) με καλούς συντελεστές σε άμυνα και επίθεση. Σίγουρα θα μπορούσαμε να πάρουμε και κάτι παραπάνω σε παιχνίδια όπου κάναμε λάθη αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο».

---- Ρεκόρ βαθμών εκτός έδρας, προβλήματα μέσα στο Περιστέρι. Μπορείς να δώσεις μια εξήγηση γιατί συνέβη αυτό τώρα που έχουν ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα μέσα σου;

«Κοιτάξτε να δείτε , δεν μου αρέσει να δίνω δικαιολογίες σίγουρα κάναμε λάθη σε αγώνες στο σπίτι μας. Κατά την άποψή μου κομβικό ήταν το παιχνίδι με τον Βόλο. Αν δείτε τα αποτελέσματα πριν έχουμε κάνει ένα αρκετά καλό ματς κόντρα στον Αρη το 1-1 , είχαμε μια κακή ήττα στο 92 κόντρα στον ΠΑΟΚ σε ένα παιχνίδι που σίγουρα αξίζαμε κάτι παραπάνω βάση εικόνας και απόδοσης και υπάρχει και μια νίκη κόντρα στην Λαμία με σκορ 4-2. Ακολούθησε ο αγώνας με τον Βόλο όπου κάναμε ίσως ένα από τα καλύτερα πρώτα ημίχρονα και βρισκόμασταν μπροστά στο σκορ στο ημίχρονο με 1-0 , ήταν περίεργο εκείνο το παιχνίδι γιατί η αντίπαλη ομάδα θα έπρεπε να αγωνίζεται με 9 παίχτες από το 25 λεπτό και καταλήξαμε να μένουμε εμείς με 10 παίχτες. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν καταφέραμε να ελέγξουμε την υπεράριθμια μας μας και δεχτήκαμε 2 γκολ , σίγουρα κάναμε κάτι λάθος και εμείς αλλά όπως είπα ήταν περίεργος αγώνας. Από εκεί και πέρα ίσως να βάλαμε περισσότερο πίεση , ίσως να είχαμε παραπάνω άγχος στα εντός έδρας ματς και αυτό να μας οδήγησε σε αρνητικά αποτελέσματα».

--- Πιστώνεσαι  πάντως  ξεκάθαρα ότι δεν «μασάς» για να βάλεις νέα παιδιά. Το έκανες ακόμη και σε κομβικά ματς. Το είδαμε πρόσφατα και με την εθνική μας Ομάδα. Η ηλικία για εσένα δεν παίζει  ρόλο;

«Η ηλικία δεν είναι θέμα για μένα. Το σημαντικό είναι να υπάρχει ποιότητα και διάθεση για βελτίωση , αν ένας παίχτης προπονείται στα κόκκινα , έχει ποιότητα και πείνα για ποδόσφαιρο είτε είναι 17 είτε είναι 35 πρέπει να παίξει. Η αλήθεια είναι πως χαίρομαι με τα νέα παιδιά , χρειάζονται υποστήριξη και ισορροπία δεν γίνεσαι Μαραντόνα με ένα καλό παιχνίδι ούτε χάλια με ένα άσχημο ματς. Είχα την τύχη να δουλέψω με νεαρούς ποδοσφαιριστές στο παρελθόν για αρκετά χρόνια κάποιοι έχουν καταφέρει να φτάσουν ήδη σε αρκετά υψηλό επίπεδο , είδα κάποιους με την Εθνική και αλήθεια χάρηκα για αυτούς. Το ποδόσφαιρο γίνεται όλο και πιο φύσικαλ και οι μικρότεροι σε ηλικία παίχτες μπορούν να το υποστηρίξουν λίγο καλύτερα αυτό , θυμάμαι από την εποχή που έπαιζα , όταν είχα μια νεανική ομάδα ως αντίπαλο ή κάποιον πιτσιρικά αντίπαλο στο κέντρο έλεγα : «ωχ αυτός θα τρέχει πάνω κάτω συνέχεια , τί θα κάνω ;»  εκεί μετά βοηθάει η εμπειρία και  οι σωστές αποφάσεις , κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις».

---- Το μέλλον του ελληνικού πρωταθλήματος είναι να υπάρχει πιο έντονο το ελληνικό στοιχείο στις ομάδες;

«Μακάρι οι ομάδες να βάζουν νέους και Έλληνες παίχτες σίγουρα αυτό θα βοηθήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του και την εθνική ομάδα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει  οι ποδοσφαιριστές που θα μπουν να παίξουν να μπορούν να σταθούν σε αυτό το επίπεδο και να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των ομάδων που αγωνίζονται , αυτό προϋποθέτει επενδύσεις σε εγκαταστάσεις , υποδομές και επιστημονική δουλειά πάνω στην ανάπτυξη των παιδιών στις ακαδημίες. Μακάρι να καταφέρουν οι ομάδες να σχηματίζουν τον κορμό με Έλληνες παίχτες και οι ξένοι που θα έρχονται να  κάνουν πραγματικά την διαφορά».

---- Υπάρχουν  άλλα παιδιά στον Ατρόμητο που μπορούν να γίνουν οι επόμενοι Μουντέδες, Καραμάνηδες και Καλοσκάμηδες;

«Από την πρώτη μέρα στην ομάδα ασχοληθήκαμε και με αυτό το κομμάτι , κάποια παιδιά από την ακαδημία ήρθαν μαζί μας στην προετοιμασία,  τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου έχουμε παρακολουθήσει αρκετά παιχνίδια της Κ19 και κατά διαστήματα έχουν έρθει και έρχονται παιδιά να συμμετάσχουν σε προπονήσεις μαζί μας. Είναι μια διαδικασία που προσωπικά μου αρέσει. Σίγουρα υπάρχουν κάποια παιδιά που μπορούν και μπορεί να απασχολήσουν την πρώτη ομάδα στο μέλλον αλλά το καλύτερο για αυτά είναι να μην αναφερθούμε εδώ με τα ονόματά τους».

--- Η συνεργασία σου με τον πρόεδρο και τον τεχνικό διευθυντή; Πως κύλησε;

«Από τις πρώτες επαφές που είχα τόσο με τον πρόεδρο κύριο Γιώργο Σπανό όσο και με τον κύριο Γιάννη  Αγγελόπουλο όσο και με τον πρόεδρο κύριο Γιώργο Σπανό  με κέρδισαν σαν άνθρωποι πρωτίστως , αγαπάνε την ομάδα πάρα πολύ και σίγουρα αγαπάνε και το ποδόσφαιρο. Η σχέση μου μαζί τους ήταν και είναι καλή , τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη για την δημιουργία της ομάδας το καλοκαίρι όπως και για την στήριξη  όταν κάποια αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που θέλαμε , έδειξαν πίστη στην ομάδα , στον τρόπο που δουλειάς μας  και τους ευχαριστώ για αυτό. Ο Ατρόμητος είναι πολύ σοβαρή και πολύ ιστορική ομάδα. Η οργάνωση εδώ είναι σε υψηλό επίπεδο όλοι είναι μια οικογένεια και σε αυτό έχουν συμβάλει ο πρόεδρος και ο τεχνικός διευθυντής».

---- Ποιο παιχνίδι της ομάδας απόλαυσες περισσότερο γιατί σου άρεσε να τη βλέπεις;

«Η νίκη εκτός έδρας με τον Παναιτωλικό ήταν σπουδαία και σαν αποτέλεσμα και σαν εμφάνιση , ήταν πιεστική περίοδος , είχαμε ανάγκη τους βαθμούς αλλάξαμε λίγο τον σχηματισμό και τον τρόπο παιχνιδιού μας για να προσαρμοστούμε τακτικά στον αντίπαλο. Στο τέλος κερδίσαμε 0-1 είχαμε πολλές ευκαιρίες για περισσότερα γκολ ενώ δεν απειληθήκαμε ιδιαίτερα. Ήταν απολαυστικός αγώνας γιατί ήταν τρομερά σημαντική η νίκη κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο σε ένα ωραίο ποδοσφαιρικό γήπεδο με οπαδούς και από τις δυο ομάδες.  Στο τέλος πανηγυρίσαμε με τους οπαδούς μας στην κερκίδα , με τους παίχτες στα αποδυτήρια και την άλλη μέρα έκανα εγχείρηση ήσυχος.. Όλα καλά».

---- Τη μεγαλύτερη χαρά που την πήρες φέτος;

«Χαρά και ανακούφιση σίγουρα στο 1-1 με τον Παναθηναϊκό , κάναμε καλό ματς μπορούσαμε να κερδίσουμε παρόλα αυτά και με την ισοπαλία μπήκαμε στις θέσεις που θέλαμε. Βοήθησε πολύ και ο κόσμος , με γεμάτο το γήπεδο και όλη αυτή την ατμόσφαιρα και τη στήριξη η χαρά πολλαπλασιάζεται».

---- Και τη μεγαλύτερη στενοχώρια;

Με την Καλλιθέα στο σπίτι μας , είχα πολύ μεγάλη πίστη πως θα κερδίσουμε , ερχόμασταν από δύο μεγάλες νίκες εκτός έδρας και έπρεπε να κερδίσουμε.  Eίχαμε στεναχώρια χάσαμε  πολλές ευκαιρίες και ένα πέναλτι. Παρόλο που χάσαμε ξέραμε ότι θα το παλέψουμε μέχρι τέλος».

---- Aκόμη κι έτσι, η ομάδα έβγαλε αντίδραση μετά από αυτό το παιχνίδι

« Ναι, συμφωνώ εμείς δε τα παρατήσαμε γιατί ξέραμε ότι ακόμα και σε ματς που είχαμε χάσει δεν είχαμε κακή εικόνα κάποιες λεπτομέρειες μόνο και ατυχία. Η δική μας δουλειά στην ομάδα είναι να μη τα παρατάμε».

---- Επόμενος στόχος η θέση νο 5. Με δύσκολα παιχνίδια. Το πιστεύεις;

Πετύχαμε τον πρώτο στόχο να είμαστε εδώ και να διεκδικούμε την πέμπτη θέση και θα παλέψουμε για αυτήν. Όντως  είναι ωραία παιχνίδια κόντρα σε καλές ομάδες που τις σεβόμαστε όλες , όμως έχουμε εμπιστοσύνη και στην δική μας ομάδα. Κοιτάμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και πάμε ματς με ματς να πετύχουμε ότι καλύτερο».

---- Παίζοντας στη μεγάλη Ρεάλ εκπλήρωσες τα ποδοσφαιρικά σου όνειρα;

«Ναι. Πρώτα από όλα έπαιξα σε παγκόσμιο κύπελλο με την Ουρουγουάη που είναι τεράστια τιμή για εμένα , είναι το μάξιμουμ. Επίσης ναι αγωνίστηκα με την Ρεαλ Μαδρίτης που είναι η μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο , τί άλλο αν ζητήσω από το  ποδόσφαιρο ; Πιστεύω πως σε όλες τις ομάδες που πέρασα άφησα κάτι καλό σαν ποδοσφαιριστής αλλά ακόμα σημαντικότερο σαν άνθρωπος».

---- Και πιο είναι το μεγαλύτερο προπονητικό σου όνειρο;

«Να είμαι καλός προπονητής να μπορώ να βοηθάω τους ποδοσφαιριστές . Μακάρι όταν σταματήσω οι παίκτες που πέρασαν από εμένα να θυμούνται ότι είχα σεβασμό για όλους και ότι ήμουν δίκαιος».

---- Το ποδόσφαιρο ήταν μονόδρομος για εσένα; Μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να κάνει άλλη δουλειά;

«Έχω κάνει πολλές δουλειές , κυρίως δούλευα σε φούρνο , πιστεύω πως αν δεν έπαιζα ποδόσφαιρο θα έκανα αυτό».

---- Παρακολουθείς  τα Social media; Τα σχόλια φιλάθλων τα διαβάζεις, σε στενοχωρεί η αρνητική κριτική;

«Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στα σχόλια στο ίντερνετ. Το δυσκολότερο είναι όταν συμβαίνει με τους παίκτες πολλές φορές μετά από ένα παιχνίδι γιατί και αυτούς τους ακολουθούν πολλοί , είναι πιο νέοι από εμάς και μπορεί να τους επηρεάσει περισσότερο».

----Είναι αλήθεια ότι σου αρέσει να μαγειρεύεις στο σπίτι; Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;

« Μου αρέσει πολύ να ψήνω κρέατα , το αγαπημένο μου φαγητό είναι το Ασάδο».

--- Και το διάβασμα σου αρέσει; Αν ναι τι βιβλία επιλέγεις;

«Διαβάζω βιογραφίες σπουδαίων προσωπικοτήτων από διάφορους χώρους , αθλητισμό την πολιτική κ.α. Αυτά είναι που προτιμώ κυρίως».

----Την έχεις φιλοσοφήσει τη ζωή; Το αγαπημένο σου motto;

«Νομίζω είναι γνωστό , πολλές φορές έχω απαντήσει , το μότο που με εκφράζει είναι το επιτρέπεται να πέσεις / επιβάλλεται να σηκωθείς. Από εκεί και πέρα όσο μεγαλώνω γίνομαι πιο ήρεμος και απλοϊκός στην ζωή μου».

---- Μίλησε μας για τα παιδιά σου. Τον Μπένζαμιν τον ξέρουμε τον έχεις κοντά σου στον Ατρόμητο. Έχει σπουδάσει αθλητικό μάνατζμεντ και είναι αναλυτής. Τα άλλα παιδιά τι κάνουν;

«Έχω ένα μεγαλύτερο γιο που ζει και εργάζεται στην Ουρουγουάη , η κόρη μου μένει στη Θεσσαλονίκη  αλλά έρχεται συχνά εδώ και ο μικρός είναι μαζί μας στην Αθήνα και ασχολείται με το σκέητ και τα ηλεκτρονικά».

---- Ποιες είναι οι συμβουλές που τους δίνεις;

«Να είναι καλοί άνθρωποί και να έχουν σεβασμό αυτά τα δύο είναι τα πιο σημαντικά».

---- Τη γυναίκα σου τη Λάουρα σε τι ηλικία την γνώρισες; Θυμάσαι πως έγινε η γνωριμία;  Παντρεύτηκες και πολύ μικρός ένιωθες ώριμος;

« Την Λάουρα την γνωρίζω από μικρή , είμαστε από το ίδιο χωριό παντρευτήκαμε το 1997 και φύγαμε μαζί στην Ισπανία και μεγαλώσαμε μαζί με αρκετές δυσκολίες , είμαι πολύ τυχερός που τη γνώρισα και είναι γυναίκα μου».

---- Είχατε συνηθίσει να ζείτε στη Θεσσαλονίκη. Βρίσκετε διαφορές ανάμεσα στις δύο πόλεις;

«Είναι γνωστά πάνω κάτω τα θέματα , έμεινα πολλά χρόνια στην Θεσσαλονίκη  και πέρασα όμορφα. Εδώ η Αθήνα είναι αρκετά μεγαλύτερη πόλη , το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι η κίνηση στους δρόμους , από την άλλη πλευρά εδώ υπάρχουν περισσότερες επιλογές για διάφορα θέματα , εμένα βέβαια η ρουτίνα μου δεν έχει αλλάξει γιατί κυρίως μου αρέσει να μένω στο σπίτι».

--- Οι γονείς σου στην Ουρουγουάη;

« Η οικογένειά μου ήταν δεμένη. Ο πατέρας μου δούλευε ως εργάτης σε ένα εργοστάσιο με μπογιές και η μητέρα μου ως οικιακή βοηθός. Ο αδελφός μου είναι πέντε χρόνια μικρότερος από μένα,  εργάζεται ως νοσοκόμος. Δεν ήμασταν πολύ φτωχοί, είχαμε ένα πιάτο φαγητό. Έτρεφα μεγάλη αδυναμία στη μητέρα μου, όπως και τα παιδιά μου τώρα, κάτι που βρίσκω φυσιολογικό.

Η μητέρα μου έχει χρόνια που πέθανε, ο πατέρας μου ζει στην Ουρουγουάη».

Σε προέτρεψαν οι γονείς σου να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;

«Ποτέ δεν μου επέβαλαν με τι να ασχοληθώ, παρόλο που η μητέρα μου ήθελε να σπουδάσω. Σήμερα παρατηρώ ότι όλοι οι γονείς πιέζουν τα παιδιά τους να παίξουν ποδόσφαιρο, είτε έχουν ταλέντο είτε όχι. Αυτό δεν είναι σωστό, γιατί λίγα μπορούν να τα καταφέρουν».

---- Είσαι από ένα αγροτικό χωριό το Joaquín Suárez, τι παράγει;

 «Το χωριό αυτό έχει μεγαλώσει αρκετά  τα τελευταία χρόνια , υπάρχουν αμπελώνες και παραδοσιακά βγάζει κρασί».

--- Τα παιδικά σου χρόνια στο χωριό πως τα θυμάσαι; Εύκολα ή δύσκολα;

«Δεν ξέρω αν ήταν εύκολα ή δύσκολα θυμάμαι ότι ο πατέρας μου δούλευε όπως και εμείς από μικρή ηλικία  είχαμε ένα πιάτο φαγητό. Παίζαμε ποδόσφαιρο από το πρωί μέχρι το βράδυ με λίγο ψωμί στην τσέπη .Θυμάμαι την μητέρα μου να με φωνάζει από μακριά «Παύλε έλα να πιείς το γάλα σου» και οι άλλοι με κορόιδευαν ,γύρισα  σπίτι με μαυρισμένο μάτι και εγώ και αυτοί.. την επόμενη μέρα ξανά είμασταν φίλοι και μοιραζόμασταν το ίδιο ψωμί».

--- Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι το παιδί τους είναι ο «Μέσι». Τι θα τους έλεγες;

«Πρώτα από όλα θα ήθελα να πω στους γονείς να επιτρέπουν στα παιδιά τους να επιλέγουν τη δραστηριότητα και το άθλημα που τους αρέσει και όχι να στέλνουν τα παιδιά κάπου επειδή αρέσει στους γονείς. Από εκεί και έπειτα είναι πολύ σημαντικό να αφήνουν τους προπονητές των παιδιών τους να κάνουν τη δουλειά τους και να μην παρεμβαίνουν καθόλου στο αγωνιστικό μέρος. Πολλές φορές βάζουν πίεση στα παιδιά από αγάπη αλλά μπορεί στο τέλος όλο αυτό να μην τα βοηθάει».

----- Η ζωή  πως είναι στην Ουρουγουάη;  Έχει ομοιότητες με την Ελλάδα;

«Ναι υπάρχουν ομοιότητες και σεβασμός για την Ελλάδα και του Έλληνες, υπάρχει ελληνική κοινότητα η αλήθεια είναι πως τα χρόνια που ήμουν στην Ουρουγουάη δεν συνάντησα κάποιον που να μιλάει Ελληνικά. Έλληνες και Ουρουγουανοί έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, ίδια κουλτούρα. Γι’ αυτό έμεινα, μείναμε πολλά χρόνια στην Ελλάδα και εντάξει η ζωή ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει».

».

--- Φέτος το Πάσχα είναι ίδια ημερομηνία για Ορθόδοξους και Καθολικούς. Κάνεις νηστεία; Το ελληνικό Πάσχα διαφέρει;

«Σέβομαι όσους νηστεύουν αλλά εγώ δεν κάνω κάτι για αυτό το πιο σημαντικό για μένα είναι να είσαι καλός άνθρωπος δεν θυμάμαι να κάνουμε ιδιαίτερο το Πάσχα στην Ουρουγουάη την Μ. Παρασκευή τρώγαμε ψάρι».

--- Έχεις κάποιον Άγιο ως προστάτη;

« Όχι»

---- Του χρόνου θα ήθελες να συνεχίσεις το έργο σου στον Ατρόμητο;

« Πρώτα από όλα αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει με τον πρόεδρο και την διοίκηση όχι εδώ».

---- Το μέλλον σου το βλέπεις ότι είναι στην Ελλάδα για μόνιμα;  Ή θα επιστρέψεις στην χώρα σου κάποια στιγμή;

«Δεν κάνω πλάνα για το μέλλον γιατί η ζωή έχει πολλές στροφές και δεν ξέρεις ποτέ πού θα σε οδηγήσει».

Πες ότι έχεις απέναντι σου, τους φιλάθλους του Ατρόμητου. Τι θα τους έλεγες;

«Τί μπορώ να πω εγώ στους οπαδούς ; Ευχαριστώ για την υποστήριξη είμαι ευγνώμων για αυτό , να συνεχίσουν να αγαπάνε και να στηρίζουν την ομάδα».

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ

Ο Πάμπλο Γκαρσία (Pablo Gabriel García Pérez)  γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1977. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από τη Μοντεβιδέο Γουόντερερς το 1996, συνέχισε στην Πενιαρόλ και μετά από έξι μήνες μεταγράφηκε στην Ατλέτικο Μαδρίτης κάνοντας 38 παιχνίδια με τη Β’ Ομάδα. Το  2000 μεταπήδησε στη Μίλαν (11 συμμετοχές), δόθηκε δανεικός στη Βενέτσια και το 2002 επέστρεψε στην Ισπανία και την Κλαμπ Ατλέτικο Οσασούνα. Εκεί έμεινε τρεις και το 2005 υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Την πρώτη του περίοδο μάλιστα  έκανε 25 εμφανίσεις με τη Ρεάλ που τερμάτισε δεύτερη στο Πρωτάθλημα, με συμπαίκτες-θρύλους όπως τον Zinédine Zidane, τον David Beckham, τον Roberto Carlos.

Την επόμενη περίοδο ο νέος προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης, Ιταλός Φάμπιο Καπέλλο τον έστειλε δανεικό στη Θέλτα Βίγο, όπου είχε μια άτυχη σεζόν, αφού ήταν τραυματίας το μεγαλύτερο διάστημα. Η επόμενη χρονιά τον βρίσκει δανεικό στη νεοφώτιστη στην Α΄ Εθνική Ισπανίας Ρεάλ Μούρθια, που δεν καταφέρνει να γλιτώσει τον υποβιβασμό. Με το τέλος του συμβολαίου του το καλοκαίρι του 2008 ο Γκαρσία υπογράφει συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ και έξι χρόνια αργότερα έκλεισε την καριέρα του στην Ξάνθη. Είναι 66 φορές διεθνής, συμμετείχε  με την εθνική ομάδα της χώρας του  στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002.

Σταδιοδρομία ως προπονητής. Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στις υποδομές του Π.Α.Ο.Κ.. Πρώτη του ομάδα ήταν η Κ17  με την οποία κέρδισε και το πρωτάθλημα τη σεζόν 2015-16. Αμέσως  πήρε «προαγωγή» αναλαμβάνοντας ως πρώτος προπονητής της ομάδας Κ19 και σε τέσσερις σεζόν κέρδισε 3 πρωταθλήματα.

Στις 30 Οκτωβρίου 2020, προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ, ύστερα από την αποχώρηση του Άμπελ Φερέιρα. Με τον νέο προπονητή και τη λαϊκή αποδοχή που τον συνόδευε, η ομάδα τελείωσε τη χρονιά επιτυχημένα, καταφέρνοντας να τερματίσει 2η μετά τη διαδικασία των play offs. Στις 22 Μαΐου 2021 κατέκτησε το πρώτο του κύπελλο ως προπονητής του ΠΑΟΚ, με νίκη 1-2 επί του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Την διετία 2021-23 ήταν στον πάγκο του ΠΑΟΚ Β’ και πέρσι (2023-24) οδήγησε τον Πανσερραϊκό σε μια πολύ πετυχημένη πορεία στη Super League. Από το περασμένο καλοκαίρι ο Πάμπλο Γακρσία μαζί με το επιτελείο του ( Μίροσλαβ Σνάουτσερ, Χάρης Κομσής, Γιάννης Αμπατζίδης, Βασίλης Πετρόπουλος και ο γιος του Μπέντζαμιν) βρίσκεται στον πάγκο του Ατρόμητου αναλαμβάνοντας να «χτίσει» την ομάδα κυριολεκτικά από την αρχή με 17 μεταγραφές