Ο Μανσούρ είναι (δίκαια) ένας τους αγαπημένους παίκτες των φιλάθλων του φετινού Ατρόμητου. «Παράσημο» που το έχει κατακτήσει επάξια, γιατί η αγωνιστική του προσφορά συνδυάζεται με τον καλοσυνάτο χαρακτήρα του. Σπάνια θα τον δεις να μην χαμογελάει, είναι ευγενής, στα αποδυτήρια «σαν να μην υπάρχει» με την καλή έννοια. Μέσα στο γήπεδο θα δώσει το 100% των δυνατοτήτων του, με τις κακές του στιγμές να τα μετριάζουν όλα ενώ βοηθάει και στον επιθετικό τομέα έχοντας σκοράρει τρεις φορές μέχρι στιγμής. Το γκολ του πριν μερικές εβδομάδες στο Βόλο ήταν τρίποντο. Και ποιος προπονητής δεν θα ήθελε να έχει λοιπόν αυτόν τον παίκτη στο δυναμικό του; Να χαιρόμαστε λοιπόν που έχουμε μια τέτοια καλή «πάστα» ποδοσφαιριστή στο Περιστέρι. Ο Μανσούρ περπάτησε στο Παλαιό Περιστέρι, στα λεγόμενα «Προσφυγικά» και δεν έκρυψε την συγκίνηση του γιατί επέστρεψε πίσω στα παιδικά του χρόνια στη Βραζιλία.
Από την προσωπική σου απόδοση είσαι ευχαριστημένος;
«Ναι, είμαι ικανοποιημένος με την ατομική μου απόδοση, αλλά δεν δίνω στον εαυτό μου την πολυτέλεια του εφησυχασμού κατά τη διάρκεια των φάσεων. Στο ποδόσφαιρο πρέπει να αποδεικνύεις κάθε μέρα ότι είσαι ικανός να κάνεις μια εξαιρετική σεζόν, η σεζόν δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι ή μια προπόνηση, έχει να κάνει με το να είσαι συνεπής σε όλη τη σεζόν και αυτό προσπαθώ και εγώ να κάνω. Πάντα προσπαθώ να φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο και την καλύτερη εκδοχή μου, γι' αυτό προπονούμαι και κάνω ό,τι μπορώ για να τα πάω καλά σε κάθε προπόνηση και παιχνίδι».
Μπορείς να δώσεις κάποια εξήγηση για τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα εντός και στα εκτός έδρας παιχνίδια;
«Ειλικρινά αυτά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, αλλά πιστεύω ότι όταν παίζουμε στο σπίτι μας παίζουμε πάντα πιο ψηλά σε σύγκριση με τους αντιπάλους μας και οι ομάδες έρχονται με κλειστό σχήμα περιμένοντας το λάθος μας ώστε να το εκμεταλλευτούνε και να σκοράρουν. Μετά δεν μένει πολύς χρόνος στο παιχνίδι για να το γυρίσεις, όταν όμως σκοράρουμε πρώτοι εμείς το γκολ είναι πιο εύκολο να ελέγξουμε το παιχνίδι. Όταν δεν το κάνουμε αυτό, τότε τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, γιατί παίζουμε εντός έδρας και θέλουμε να κερδίσουμε. Τελικά , έτσι είναι το ποδόσφαιρο».
Η παρουσία του Πάμπλο Γκαρσία με τον οποίο μιλάτε την ίδια γλώσσα κατά πόσο σε βοήθησε να μπεις γρήγορα στο κλίμα;
«Στην πραγματικότητα, δεν ήταν μόνο η γλώσσα που με βοήθησε, αλλά η εμπιστοσύνη που μου έδωσαν αυτός και όλο το προπονητικό επιτελείο του για να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου, μαζί με αυτό κέρδισε τον σεβασμό και τον θαυμασμό μου για όλους αυτούς, θεωρώ καθήκον μου πως πρέπει να ανταποκριθώ σε αυτή την εμπιστοσύνη στο γήπεδο γιατί ο Πάμπλο είναι αυτός που μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι σήμερα στον Ατρόμητο».
Πως ζεις την καθημερινότητα στην ομάδα; Τα αποδυτήρια;
«Η καθημερινότητά μου είναι πολύ καλή στον σύλλογο και με τους παίκτες αλλά και με όλο το επιτελείο. Μου αρέσουν όλα και όλοι με βοήθησαν από την αρχή με κάποιο τρόπο. Είμαι πραγματικά ευχαριστημένος με τον τρόπο που είναι πάντα διαθέσιμοι όλοι να με βοηθήσουν».
Πως θα χαρακτήριζες τον Ατρόμητο ως οργανισμό έχοντας ζήσει πλέον αρκετούς μήνες εδώ στην ομάδα;
«Πιστεύω ότι με βάση αυτά που προσφέρει ο Ατρόμητος σε επίπεδο υποδομής, κέντρου εκπαίδευσης, φιλάθλων και φανέλας, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο Ατρόμητος μπορεί όντως να σκέφτεται την κατάκτηση τίτλων και να είναι πάντα στην Ευρώπη».
Πριν έρθεις στον Ατρόμητο ποιούς πήρες τηλέφωνο για να μάθεις πληροφορίες για την ομάδα που ενδιαφέρεται για σένα;
«Κοίτα, μίλησα πολύ με τον Lino, μαζί με τον ατζέντη και τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας μου, μου έδωσαν όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμουν και μου έδωσαν την αυτοπεποίθηση να είμαι εδώ σήμερα».
Ποιο παιχνίδι πιστεύεις ότι ήταν το καλύτερο της ομάδας;
«Το καλύτερο παιχνίδι της ομάδας μας φέτος θεωρώ πώς ήταν η νίκη εκτός έδρας στο Αγρίνιου επί του Παναιτωλικού με 0-1. Ειδικότερα, σε εκείνο το παιχνίδι μπήκαμε πολύ καλά από την πρώτη στιγμή, είχαμε τον έλεγχο του παιχνιδιού από την πρώτη στιγμή και παίξαμε πάρα πολύ καλά. Η αλήθεια είναι πως σε εκείνο το παιχνίδι παίξαμε εξαιρετικά από την αρχή μέχρι το τέλος, είχαμε μία πολύ υψηλή απόδοσή σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, διατηρήσαμε το αποτέλεσμα που θέλαμε και πήραμε μία σημαντική νίκη απέναντι σε αυτή την ομάδα που αντιμετωπίζαμε άμεσα, επειδή είχε τους ίδιους στόχους με εμάς και τα καταφέραμε και κερδίσαμε, γι αυτό και ήταν σημαντική πολύ αυτή η νίκη, η οποία συνδυάστηκε και με εξαιρετική απόδοση».
Και ποιο το χειρότερο;
«Το χειρότερο παιχνίδι της ομάδας μας φέτος ήταν κόντρα στον Παναιτωλικό εντός έδρας, όταν και ηττηθήκαμε με 0-2. Νομίζω ότι δεν ξεκινήσαμε καλά σε αυτό το παιχνίδι και επίσης νομίζω ότι ήταν μια από εκείνες τις μέρες που τίποτα δεν πήγε καλά. Αυτές οι μέρες συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο».
Σου αρέσει το ελληνικό πρωτάθλημα;
«Από τις πρώτες τέσσερις με πέντε αγωνιστικές, διαπίστωσα πως ήρθα σε ένα τελείως διαφορετικό, πολύ ανταγωνιστικό και δύσκολο πρωτάθλημα. Είναι μια νέα εμπειρία εδώ και απολαμβάνω το ελληνικό πρωτάθλημα γιατί έχεις περισσότερη ελευθερία να παίζεις ποδόσφαιρο και είναι επίσης ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα».
Το συμβόλαιο σου λήγει τον Ιούνιο. Θα ήθελες να παραμείνεις;
«Είναι αλήθεια, το συμβόλαιό μου λήγει τον Ιούνιο. Με κάθε ειλικρίνεια, δεν σκέφτομαι στο συμβόλαιο μου αυτή τη στιγμή, ο ατζέντης μου με ξέρει και ξέρει ότι είμαι πολύ συγκεντρωμένος στους στόχους του συλλόγου και δεν θέλω τίποτα να μου αποσπάσει τώρα αυτή την εστίαση».
Πάμε λίγο πίσω στα παιδικά σου χρόνια; Πως τα πέρασες, εύκολα ή δύσκολα;
«Πολύ δύσκολα, Στη Βραζιλία και από όπου κατάγομαι, πρέπει να περάσεις πολλές δυσκολίες για να πετύχεις κάτι, όνειρό μου και της οικογένειάς μου ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής και αναγκάστηκα να φύγω από το σπίτι σε ηλικία 11 ετών αναζητώντας αυτό το όνειρο και δεν επέστρεψα ποτέ να ζήσω με τον πατέρα και τη μητέρα μου ως μια κανονική οικογένεια.
Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 14 ετών και δεν μπορούσε να με παρακολουθήσει να παίζω. Τέλος πάντων, ένιωσα ότι ο Θεός επιφύλασσε κάτι ισχυρό σε αυτόν τον κόσμο του ποδοσφαίρου και έτσι ζω με οδηγό τον Θεό.
Η οικογένεια σου είναι στη Βραζιλία; έχεις αδέρφια;
«Ναι, η μητέρα μου και τα αδέρφια μου είναι στη Βραζιλία».
Σε τι ηλικία ξεκίνησες ποδόσφαιρο; Όσο θυμάσαι τον εαυτό σου ήσουν πάντα αμυντικός;
«Αυτή η ερώτηση είναι καλή. Από τότε που γνωρίζω τον εαυτό μου
ήμουν ερωτευμένος με το ποδόσφαιρο. Ήμουν εξτρέμ και αριστερό μπακ, ήμουν πάντα επιθετικός, το πρώτο μου επαγγελματικό παιχνίδι ήταν στα 17 μου στο αθλητικό σωματείο Bahia. Έγινα επαγγελματίας της πρώτης ομάδας σε ηλικία 18 ετών στον αθλητικό σύλλογο Vitória, τον αντίπαλο της Bahia. Στη Βραζιλία έπαιξα για 9 χρόνια και πάντα στην αριστερή πλευρά μεταξύ της πρώτης και δεύτερης σειράς του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος. Μετά είχα την ευκαιρία να πάω στην Πορτογαλία όπου άρχισα να παίζω τρίτος και κεντρικός ανακάλυψα μια άλλη θέση και μου άρεσε να παίζω σε αυτή τη θέση και μου βγήκε σε καλό».
Εδώ που κάνουμε τη φωτογράφηση είμαστε στο παλιό Περιστέρι. Μου είπες ότι σου θυμίζει Βραζιλία
«Ναι ναι ναι, κάποια μέρη στην Ελλάδα μοιάζουν με τη Βραζιλία. Μέσα σε αυτά είναι και το Περιστέρι, το οποίο μοιάζει με Βραζιλία».
Άρα τις εικόνες και ποιες αναμνήσεις σου έρχονται στο μυαλό σου;
«Ένιωσα σαν στο σπίτι μου γιατί θυμήθηκα με συγκίνηση όταν περπατούσαμε στο δρόμο παίζοντας μπάλα με τα παιδιά, με τους φίλους μου. Μου θύμισε πάρα πολύ τα παιδικά μου χρόνια».
Έλληνες και Βραζιλιάνοι έχουμε κοινά σημεία; Είμαστε δύο λαοί που παραδοσιακά αγαπιούνται, συμφωνείς;
«Συμφωνώ, η οικογένειά μου και εγώ συμπαθούμε τον ελληνικό λαό γιατί είναι παρόμοιος με τον βραζιλιάνικο λαό. Είμαστε πολύ καλά εδώ στην Ελλάδα. Λάβαμε άψογη φιλοξενία εδώ στην Ελλάδα και είμαστε χαρούμενοι γι' αυτό».
Δική σου οικογένεια έχεις κάνει;
Έχω την οικογένειά μου και είναι εδώ μαζί μου στην Ελλάδα. Σύζυγος και δύο παιδιά».
Ποιο είναι το πιο μεγάλο σου όνειρο;
«Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να κάνω μια λαμπρή καριέρα, όχι μόνο από την άποψη του να παίζω ποδόσφαιρο, αλλά να πάω παντού και να αφήσω μια κληρονομιά και να γνωρίσει ο κόσμος τον χαρακτήρα και τον επαγγελματισμό μου. Μια μέρα θέλω να με θυμούνται για όλα αυτά. Θα είναι ανταποδοτικό».
Μόλις σταματήσεις το ποδόσφαιρο θα επιστρέψεις πάλι στον τόπο που γεννήθηκες για μόνιμη εγκατάσταση;
«Είμαι βέβαιος ότι θα επιστρέψω στη Βραζιλία και την πόλη μου για να περάσω λίγο χρόνο που δεν είχα ποτέ από τότε που ήμουν 11 χρονών, αλλά το να ζήσω, δεν νομίζω, εξαρτάται πραγματικά από το πού θα στήσουμε το σπίτι μας.
Εκεί που θα έχω σταματήσει να παίζω εκεί θα θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου κ.λπ».
Πόσα χρόνια καλής μπάλας θέλεις να παίξεις ακόμη;
«Ειλικρινά δεν το σκέφτομαι αυτό τώρα.
Σε κάποια ηλικία θα φροντίσω να πάω όσο πιο μακριά γίνεται. Όταν έρθει η ώρα, είμαι σίγουρος ότι θα νιώσω την ώρα να σταματήσω».
‘Έχεις σκεφθεί τι θα κάνεις μόλις σταματήσεις το ποδόσφαιρο;
«Λοιπόν, σκέφτομαι ήδη κάποια πράγματα, ήδη προετοιμάζομαι για να μπορέσω κάποια μέρα να συνεχίσω στο ποδόσφαιρο, δεν ξέρω αν θα γίνει αυτό ως προπονητής ως βοηθός ή ακόμα και ως επιχειρηματίας, όπου μπορώ να κάνω τη διαφορά δείχνοντας τον καλύτερο δρόμο για αυτούς που πρόκειται να ακολουθήσουν».
Τι σου αρέσει στην Αθήνα και τι δεν σου αρέσει;
«Στην Αθήνα είναι κάτι το διαφορετικό. Μου αρέσει πολύ το φαγητό εδώ, τα αρτοποιεία είναι υπέροχα και μου αρέσει να πίνω έναν καφέ με την οικογένεια μου και να δοκιμάζω ελληνική κουζίνα. Το χειρότερο είναι η κίνηση (γελάει…) αλλά αυτό είναι παντού».
Κάνεις παρέα με άλλους συμπατριώτες σου ποδοσφαιριστές αν ναι με ποιους;
«Συνήθως δεν βγαίνω έξω με τους συμπαίκτες μου εδώ, παρά μόνο όταν έχουμε το δείπνο της ομάδας μας, εκτός από αυτό, είμαι ένας τύπος που μένω σπίτι και απολαμβάνω την οικογένειά μου».
Πως θα περιέγραφες τον εαυτό σου;
«Είμαι Χριστιανός, είμαι ένας καλός άνθρωπος που αγαπά να φροντίζει την οικογένειά του και να είναι μαζί τους, αυτές οι αρχές και οι αξίες είναι αδιαμφισβήτητες για μένα. Είμαι φιλικός και έτοιμος να βοηθήσω τους άλλους».
Το ποδοσφαιρικό σου ίνδαλμα;
«Πάντα ήμουν θαυμαστής του Ροναλντίνιο. Πάντα ήμουν θαυμαστής του, καθώς μεγάλωνα βλέποντάς τον να παίζει για την ομάδα της Βραζιλίας με μάγεψε, ο τρόπος που έπαιζε και ο φυσικός τρόπος που έκανε τα πράγματα στο γήπεδο.
Δεν παίζει κανένας παίκτης σε ένα από τα μεγαλύτερα el clasico στον κόσμο και κατάφερε να σηκώσει το αντίπαλο πλήθος και να τον χειροκροτήσουν για αυτά που έκανε σε αυτά τα παιχνίδια. Ό,τι βλέπω να παίζει, εξακολουθώ να συγκινούμαι γιατί ήταν μέρος της παιδικής μου ηλικίας. Ήταν τόσο όμορφος που βλέποντάς τον να παίζει ήταν εξαιρετικός»..
---- Κλείνοντας τι θα ήθελες να πεις στους φιλάθλους της ομάδας;
«Ζητώ να είμαστε μαζί όπως ήμασταν πάντα κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά ο Ατρόμητος είναι για πάντα, οπότε ας κάνουμε όλοι τον Ατρόμητο καλύτερο «ατρόμητο» κάθε μέρα, κάθε παιχνίδι. Για αυτή τη σεζόν, συνεχίστε να εμπιστεύεστε το έργο μας, συνεχίστε να μας υποστηρίζετε, μόνο έτσι θα λειτουργήσει. Όλοι μαζί».
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Ο Μανσούρ (Joeliton Lima Santos Mansur)
γεννήθηκε στις 17/4/1993 στην πόλη Laranjeiras της Βραζιλίας. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την Ακαδημία της Μπαΐα, μάλιστα έχει χριστεί τέσσερις φορές διεθνής με την U-20 της εθνικής Βραζιλίας. Στη χώρα του έχει αγωνιστεί σε Βιτόρια, Παρανά, Κλαμπ Ρεσίφε και Ατλέτικο Μινέιρο και τον Αύγουστο του 2020 έκανε το μεγάλο βήμα ερχόμενος για πρώτη φορά στην Ευρώπη, φορώντας τη φανέλα της πορτογαλικής Σάντα Κλάρα με την οποία αγωνίστηκε και στα προκριματικά του Conference League. Από τον Ιανουάριο του 2023 μέχρι και το καλοκαίρι του 2024 αγωνίστηκε με τη φανέλα της Εστρέλα Αμαδόρα. Σύμφωνα με το transfermarkt.gr η χρηματιστηριακή του αξία είναι 350 χιλιάδες ευρώ.
