Ανέπτυξε πολιτική & κοινωνική δράση, είναι πρόεδρος της δημοτικής παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση» που υποστηρίζεται από το Κ.Κ.Ε., όντας επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο Δήμο Περιστερίου. Ο Γιώργος Σιδέρης είναι ένας γέννημα θρέμμα Περιστεριώτης που βάζει την «Πόλη και τη Φανέλα» πάνω απ’ όλα!
«Γεννήθηκα το 1893, το πατρικό μου είναι στον Παλαιό Ταξιάρχη, τελείωσα το Λύκειο στο ΙΑ’ στον Άγιο Αντώνιο. Έπαιξα μπάσκετ στον Γ.Σ.Π. προμίνι, μίνι, παμπαίδες, παιδικό και εφηβικό με προπονητές τους Τζάλλα, Γρυλλιωνάκη, Δαρδάνη, αλλά σταμάτησα γιατί έπρεπε να δώσω Πανελλήνιες Εξετάσεις. Από εκείνη τη γενιά το μόνο παιδί που έπαιξε σε υψηλό επίπεδο ήταν ο Νίκος Λιακόπουλος, μεγάλο ταλέντο. Πέρασα στο Φυσικό Αθήνας και κάπως έτσι ξεκίνησε το δικό μου ταξίδι» αφηγείται ο Γιώργος Σιδέρης και συνεχίζει: « Μόλις τελείωσα το Φυσικό, πέρασα στην Ιατρική Σχολή Πάτρας, έμεινα εκεί 6 χρόνια, γύρισα στην Αθήνα και μετά από πολλές αναμονές είμαι τα τελευταία 9 χρόνια Επιμελητής στο «Αττικό» νοσοκομείο με ειδικότητα χειρουργού τραχήλου ΩΡΙΛΑ». Όσον αφορά τη πολιτική του δράση η αφετηρία ήταν ένα μεγάλο μαθητικό κίνημα στη δεκαετία του ’90 επί υπουργίας του αείμνηστου Γεράσιμου Αρσένη: «’Ήμουν μαθητής όταν ξέσπασε το μαθητικό κίνημα, προφανώς υπήρχε μια οικογενειακή παράδοση, οι παππούδες μου ήταν στον ΕΑΜ – Ελλάς, αριστεροί δηλαδή και αυτό συνεχίστηκε με την έννοια από εμένα της προσφοράς στα κοινά της πόλης, από υποχρέωση ως άνθρωποι και όχι ως ψώνιο να ασχολούμαστε με την τοπική αυτοδιοίκηση. Παράλληλα είμαι πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο «Αττικό» που αριθμεί 1400 μέλη, είμαι μέλος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας του κλάδου μας και Υπεύθυνος του τμήματος Υγείας του Κ.Κ.Ε.
Για τον Ατρόμητο και το πως «γεννήθηκε» η αγάπη για την ομάδα που εκπροσωπεί την πόλη μας, είπε τα εξής: «Για πρώτη φορά με πήγε ο πατέρας μου σε ηλικία δύο- τριών ετών, όπως μου είχε πει στο ημίχρονο με γύρισε σπίτι γιατί είχα τσίσα πάνω μου. Βλέπω τον Ατρόμητο από τα πολύ δύσκολα χρόνια, πιο πολύ γιατί ήμασταν μια παρέα και πηγαίναμε να δούμε την ομάδα της γειτονιάς μας.. Έτσι συνεχίστηκε και κυρίως έβλεπα ποδόσφαιρο αν και έπαιξα μπάσκετ. Το παιχνίδι που μου έχει μείνει, εκτός από τους δύο τελικούς, είναι εκείνο που ρίξαμε την ΑΕΚ με το γκολ του Κώστα Γιαννούλη. Αλλά και ένα ματς με το Αιγάλεω στη Β’ Εθνική που με συλλάβανε για πρώτη φορά, υπάρχει γνωστή έχθρα, έφυγαν κάποιες πέτρες από εδώ και από εκεί, εμείς ως πιτσιρικάδες πηγαίναμε πίσω από τους δικούς μας μέχρι που μας μάζεψαν αλλά μας άφησαν την ίδια μέρα».
Και ο Γιώργος Σιδέρης συνεχίζει:« Στον Ατρόμητο υπήρχε μια συνειδητή απαξίωση από τις διοικήσεις για πολλά χρόνια αλλά το κλίμα έχει αλλάξει και σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο ο Σύνδεσμος. Ένα παιδί από το Περιστέρι αυτοπροσδιορίζεται ότι είναι «Ατρόμητος», μια μεγάλη μάζα λέει εξαρχής ότι υποστηρίζει μόνο τον Ατρόμητο, υπάρχει μια μίξη οι παλιοί Ατρομηταίοι που μεγάλωσαν και το πέρασαν στα παιδιά τους, ένας κρίκος είναι αυτός. Βλέπω στην κερκίδα πολλά νέα παιδιά, είναι μεγάλη υπόθεση αυτή, μακάρι να γίνουν και περισσότερα. Ποτέ δεν έχω πάει σε άλλη Θύρα, μόνο στην «7», ποτέ δεν πούλησα οπαδιλίκι, δεν την αλλάζω την «7» είναι οι φίλοι, οι γνωστοί, ξέρεις που κάθεται ο καθένας και άμα λείπει κάποιος θα αναρωτηθούμε που είναι ή αν έπαθε κάτι, είναι ένα παρεΐστικο κλίμα που παραμένει στο διηνεκές». Όσον αφορά τον φετινό Ατρόμητο ο Γιώργος Σιδέρης είπε:«Αρχίσαμε καλά, κάναμε μια κοιλιά, πληρώσαμε ατομικά λάθη. Έχουμε μια νέα ομάδα που θέλει υπομονή, εμείς αυτό που λέμε, είναι ότι θέλουμε οι παίκτες να τα δίνουν όλα, μας πειράζει όταν δεν τα δίνουν, το αποτέλεσμα δεν μας ενδιαφέρει αρκεί να παίζουν με πάθος. Προσωπικά δεν έκανα και δεν κάνω κριτική από την κερκίδα,μου αρέσει να βλέπω την ομάδα ότι και να γίνει, δεν ξεχνάμε τα τσιμέντα αλλά δεν θέλουμε να τον δούμε πάλι στη Δ’ Εθνική, ήμαρτον. Μου αρέσει πολύ η ιστορικότητα του Ατρόμητου, πως ιδρύθηκε με τα πάνω της και τα κάτω της, η ομάδα της φτώχειας, της παράγκας, της αντίστασης και της εργατιάς.
Για την σύνδεση που έχουν οι δύο μεγάλες ομάδες του Περιστερίου ο Γιώργος Σιδέρης τόνισε ότι: «Να σας πω καταρχάς ότι πέτυχα τον ΓΣΠ στη μεγάλη φουρνιά με Κορωνιό, Κασουρίδη, Τσαγκόπουλο και τα άλλα τα παιδιά, είναι τεράστιος σύλλογος και μπασκετομανα. Κακώς αλλά έχω «παγώσει» με το μπάσκετ, δεν είμαι τόσο φανατικός, βλέπω και παρακολουθώ τον ΓΣΠ και πηγαίνω στα «σοβαρά» παιχνίδια. Πάνω απ’όλα όμως το σύνθημα του Συνδέσμου «Για την πόλη και τη φανέλα», αυτό κρατώ, η πόλη δεν είναι κάτι αφηρημένο, είναι πόλη ορόσημο, της προσφυγιάς, της αξιοπρέπειας, του ηρωισμού, μια δουλευταράδικη πόλη, έχει νόημα να στηρίζουμε τις ομάδες μας και τις αξίες που εκπροσωπούν και ταυτιζόμαστε. Επίσης θα ήθελα να προβληθεί περισσότερο ότι το γήπεδο μας λέγεται «Άγγελος Ράμφος».
«Θέλουμε και μπορούμε να διοικήσουμε το Περιστέρι!»
Η ενασχόληση με την τοπική αυτοδιοίκηση ως επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» αποτελεί για τον Γιώργο Σιδέρη βασική προτεραιότητα, εξαιτίας της αέναης επιθυμίας του να προσφέρει στα κοινά.
«Το Περιστέρι ιστορικά στα 90 χρόνια, έχει ελάχιστους δημάρχους, ένας από αυτούς ήταν ο μεγάλος Δημήτρης Φωλόπουλος. Όλοι ξέρουμε που ανήκε ο Φωλόπουλος, άρα δεν είναι τόσο παράξενο να διοικήσει το ΚΚΕ το δήμο Περιστερίου. Την συγκεκριμένη στιγμή έχουμε χρέος να κάνουμε κριτική στη διοίκηση Παχατουρίδη σε αυτά που φταίει και ταυτόχρονα κριτική σε ένα άλλο επίπεδο επειδή ένα μεγάλη δύναμη δεν πιέζει την Κεντρική Διοίκηση για να πάρει χρήματα για την πόλη. Θα σας πω ένα παράδειγμα: Έχουμε φάει τα «λυσσακά» μας χρόνια τώρα για αντιπλημμυρικά έργα στο «ορεινό» Περιστέρι και στην Τσαλαβούτα. Μέχρι πέρσι μας έλεγαν ότι οι μελέτες είναι έτοιμες, φέτος μας είπαν να ξεχάσουμε τις μελέτες γιατί θα αναλάβει η Περιφέρεια. Εγώ δεν λέω ότι δεν έχει γίνει έργο, λέω ότι η διοίκηση Παχατουρίδη θέλει να τα έχει καλά με τους από πάνω γιατί είναι τα κόμματα που την στηρίζουν. Θα συνεχίσουμε λοιπόν να πιέζουμε για έργα, θα συνεχίσουμε να είμαστε κοντά στον κόσμο που έχει χίλια προβλήματα. Προσωπικά μου δημιουργούν απέχθεια τα σενάρια περί οικογενειοκρατίας, ειδικά στην τοπική αυτοδιοίκηση, εμείς λέμε να προτάξουμε τις θέσεις μας και να πάμε κοντά στον κόσμο. Εμείς λέμε ότι θέλουμε και μπορούμε να διοικήσουμε το Περιστέρι».
