Πόσο τυχεροί τελικά είμαστε ποδοσφαιρικά στο Περιστέρι φίλοι μου! Σφυρίζουν οι καμπάνες δίπλα μας κι εμείς στενοχωριόμαστε επειδή χάσαμε από τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ στις καθυστερήσεις. Σημεία των καιρών θα μου πείτε, στη ζωή πορευόμαστε με αυτά που έχουμε. Προχωράμε αλλά και γυρίζουμε πίσω πολλές φορές.
Τα γεγονότα μας αναγκάζουν. Κανείς δεν θέλει να κάνει βήματα προς τα πίσω αλλά αναγκάζεται, σημασία έχει να σηκωθεί και να σταθεί πάλι στα πόδια του. Να σας πω την αλήθεια μου, χάρηκα και δεν χάρηκα για τον υποβιβασμο του Ιωνικού στο τοπικό πρωτάθλημα. Χάρηκα γιατί οι συμπεριφορές επιστρέφονται και η συμπεριφορά του Ιωνικού απέναντι μας όταν βρεθήκαμε πριν από 2 χρόνια αντίπαλοι ήταν απαράδεκτη. Ήρθαν στο γήπεδό μας και το έκαναν «άνω – κάτω» επειδή έχασαν. Χάρηκα που δεν θα συναντήσουμε τα επόμενα χρόνια τέτοιες άσχημες συμπεριφορές. Δεν χάρηκα, όμως με τη λύπη των φιλάθλων του Ιωνικού γιατί δεν θέλω να έρθω στη θέση τους.
Γενικά δεν θέλω και δεν μου αρέσει να «χαίρομαι» με τη λύπη των φιλάθλων άλλων ομάδων, ουδείς μπορεί να προδιαγράψει το μέλλον. Απεναντίας σέβομαι τους φιλάθλους που υποστηρίζουν την ομάδα της πόλης τους ακόμη και αν είναι «μισητή» για εμένα. Κι εμείς στο Περιστέρι έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές και καταλαβαίνουμε πόσο «πόνο» προκαλεί ένας υποβιβασμός σε εκείνον που αγαπάει πρώτα και πάνω από όλα την ομάδα της πόλης του. Η ζωή κύκλους κάνει, σήμερα αυτός, αύριο ένας άλλος, μεθαύριο μπορεί να είμαι κι εγώ. Σε κάθε περίπτωση εδώ και είκοσι ολόκληρα χρόνια είμαστε πολύ τυχεροί. Το έχω πει και το λέω ξανά και ας καταντάει βαρεμάρα. Πάρα πολύ τυχεροί, τον «υπαίτιο» αυτής της ευτυχίας τον ξέρετε και μακάρι η διαδρομή του να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Να μην βρεθούμε ποτέ στη θέση του Ιωνικού, δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ. Αλλά για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους πριν από 20-25 χρόνια δεν μπορούσα να φανταστώ όλα αυτά τα «μεγαλεία» που ζήσαμε με τον Γιώργο Σπανό, αδιανόητα πράγματα που έγιναν πραγματικότητα. Όλα πρέπει να τα περιμένουμε ωστόσο στη ζωή και δη στο ποδόσφαιρο.
Το ευχάριστο είναι ότι η αποδοχή της προσπάθειας του Σπανού είναι καθολική μέσα στο Περιστέρι και από αυτούς που πηγαίνουν και από αυτούς που δεν πηγαίνουν στο γήπεδο. Μεγάλο πράγμα να μην είσαι αγνώμων και να αναγνωρίζεις πρόσωπα και αξίες. Γιατί σε άλλες πόλεις και σε ομάδες «έλαχαν» καλοί παράγοντες, κόσμημα στο χώρο τους, που αποχώρησαν γιατί εισέπραξαν αχαριστία. Εμείς μπορεί να μην δικαιώσαμε τις προσδοκίες του Σπανού για ένα γεμάτο γήπεδο, όμως ξέρουμε πόσο παθιασμένος είναι με την ομάδα, πόσα της έχει προσφέρει και πως όταν κάποια στιγμή, αν είναι μετά από 10-15 χρόνια ακόμη καλύτερα, δώσει την σκυτάλη θα έχει εξασφαλίσει το μέλλον της ομάδας. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό. Γειά και χαρά!
Με εκτίμηση Παύλος Κατώνης
