Σε κερδίζει με τον χαρακτήρα του από την πρώτη προσέγγιση. Το καθαρό βλέμμα του Γκαμπριέλε Μαρκετζάνι  υποδηλώνει έναν άνθρωπο με αρχές και ήθος. Στους φιλάθλους του Ατρόμητου συστήθηκε κάπως…ανορδόδοξα στο ματς Κυπέλλου με τη Λάρισα αλλά κοίταξε μπροστά και δεν το έβαλε κάτω. Έτσι όποτε κλήθηκε να καλύψει την απουσία του Παναγιώτη Τσιντώτα  απέδειξε ότι είναι ένας πολύ καλός τερματοφύλακας. Που μπορείς να τον εμπιστευτείς!. Κέρδισε δηλαδή το στοίχημα. Γόνος ενός παλιού θρύλου των ιταλικών γηπέδων του τερματοφύλακα Λούκα Μαρκετζάνι έχει πλέον «κερδίσει» την εκτίμηση των φιλάθλων του Ατρόμητου.

Γκαμπριέλε καταρχάς πως τα περνάς στην Αθήνα; Σου αρέσει η ζωή;

«Είναι η πρώτη φορά που φεύγω από την Ιταλία για να παίξω σε άλλη χώρα, δεν ήξερα πόσο εύκολο θα ήταν να προσαρμοστώ όμως από την πρώτη στιγμή εδώ στον Ατρόμητο ένιωσα πολύ όμορφα. Αγαπώ την Ελλάδα, νιώθω πολύ ωραία, η Αθήνα είναι μια υπέροχη πόλη».

---- Η Αθήνα έχει κοινά σημεία με την Ρώμη;

«Φυσικά και έχει, είμαστε γειτονικές χώρες, σε πάρα πολλά πράγματα είμαστε ίδιοι, νιώθω σαν να είμαι στο σπίτι μου χωρίς να είμαι στο σπίτι μου. Η κίνηση στους δρόμους είναι ένα βασικό κοινό σημείο αλλά σε κάθε περίπτωση μιλάμε για δύο πανέμορφες πόλεις με τεράστια ιστορία πίσω τους».

---- Ο Ατρόμητος σου προσφέρει όσα περίμενες;

«Ναι, ναι , ναι! Στην αρχή νόμιζα ότι θα έπαιζα περισσότερο αλλά έχουμε ένα πολύ καλό τερματοφύλακα και εξαιρετικό παιδί τον Τσινττώτα από τον οποίο έχω μάθει πάρα πολλά. Έχω επίσης πολύ καλή συνεργασία με τον προπονητή τερματοφυλάκων τον Μάρκο Γκαρόφαλο, οι εγκαταστάσεις στο Μαζαράκη είναι τέλειες και ιδανικές για ένα αθλητή».

--- Ποιο ήταν το κίνητρο που σου έδωσε ο Ατρόμητος για να έρθεις στην Ελλάδα;

«Αρχικά ήταν  η σωστή στιγμή στην καριέρα μου για να δοκιμάσω να παίξω στο εξωτερικό. Ο  Ατρόμητος επικοινώνησε με τον μάνατζερ μου μέσω του Γκαρόφαλο και έτσι μου ήρθε η ευκαιρία να παίξω στην πρώτη κατηγορία της Ελλάδα, ενάντια σε τοπ ομάδες, με πολύ καλούς παίκτες και αυτό μου έδωσε μια ώθηση να έρθω στην Ελλάδα, μια επιλογή με την οποία είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος».

---- Έχεις πει ότι γνωρίζεις πολύ καλά την Ελλάδα και πως την έχεις επισκεφθεί πολλές φορές.

«Αλήθεια είναι, η Ελλάδα έχει πολλά αξιοθέατα έχω έρθει πολλές φορές με τους γονείς μου, με τους φίλους μου έχω πάει στη Μύκονο, ο καιρός είναι τέλειος και αυτό μου φέρνει χαρά. Έχω κι ένα θείο που έχει παντρευτεί Θεσσαλονικιά αλλά ζουν στην Ιταλία».

--- Ο μπαμπάς σου είναι ένας θρύλος της Λάτσιο αλλά εσύ ξεκίνησες από την ακαδημία της Ρόμα. Πως έγινε αυτό;

«Αυτό συνέβη γιατί στα 12 μου ήμουν σε μια ερασιτεχνική ομάδα, ο επικεφαλής της οποίας ήταν και προπονητής στην Κ12 της Ρόμα. Μου πρότεινε λοιπόν να πάω για δοκιμαστικά, ο πατέρας μου δεν ήταν πολύ ενθουσιασμένος, αλλά έπρεπε να επιμείνω για να τον πείσω ότι έπρεπε να πάω. Όλο αυτό μου έκανε καλό γιατί αν ήμουν στη Λάτσιο θα έλεγαν ότι αυτός παίζει επειδή είναι γιος του Μαρκετζάνι».

---- Σε ποια ηλικία ξεκίνησες;

«Έξι – επτά χρόνων αλλά όπως σας είπα στα 12 μου πήγα στη Ρόμα».

---- Αμέσως έγινε τερματοφύλακας;

«Στην αρχή  όταν πας στις ακαδημίες  στην Ιταλία κανείς δεν έχει συγκεκριμένη θέση. Εγώ επειδή έπαιρνα πάντα τα γάντια από το σπίτι μου είχα μια εύνοια σε αυτό το θέμα και εέτσι τελικά κατέληξα γιατί είχα πολύ πάθος να κάθομαι κάτω από τα δοκάρια και να μην παίζω μέσα».

--- Πόσο σε επηρέασε σε αυτό ο μπαμπάς σου;

«Δεν θα έλεγα ότι με επηρέασε πολύ, σίγουρα μου άσκησε κάποια επιρροή, φυσικά είχα μεγαλώσει βλέποντας τον να παίζει σε μεγάλα παιχνίδια και αυτό μου προξένησε το ενδιαφέρον. Η μητέρα μου πάντα εκείνα τα χρόνια μου έλεγε ότι έμοιαζα με τον πατέρα μου κάνοντας τις ίδιες πτώσεις»

--- Τι συμβουλές σου δίνει ως παλιός τερματοφύλακας;

«Προφανώς και συζητάμε με τον πατέρα μου και μου λέει κάποια πράγματα όμως ποτέ δεν έκανε τον προπονητή. Δεν έχει έρθει στην Ελλάδα για να με δει, ποτέ δεν έβλεπε τα παιχνίδια μου επειδή τα θεωρούσε κακή τύχη, τα έβλεπε την επόμενη μέρα».

---- Στην Ιταλία υποστηρίζεις τη Λάτσιο;

«Γενικά δεν υποστηρίζω καμία ομάδα και δεν είμαι Λάτσιο. Μεταξύ όμως Λάτσιο και Ρόμα είμαι με την Λάτσιο».

---- Γνωρίζεις ότι ο νυν τερματοφύλακας της Λάτσιο, ο Μανδάς έχει ξεκινήσει από την ακαδημία του Ατρόμητου;

«Φυσικά και το ξέρω, μου το είπαν όταν υπέγραψα, όπως μου είπαν επίσης ότι ο Ατρόμητος έχει πολύ καλή παράδοση με τους τερματοφύλακες, ξέρω και τον προηγούμενο προπονητή τερματοφυλάκων τον Κλαούντιο Ραπατσιόλι με τον οποίο έχουμε μιλήσει για όλα αυτά».

--- Είσαι σε μια πολύ ώριμη ηλικία. Ποιοι είναι οι στόχοι σου;

«Θέλω να εδραιωθώ ως ένας πολύ καλός τερματροφύλακας στη Σούπερ Λίγκα και στην συνέχεια θέλω να γυρίσω στην Ιταλία και να παίξω στην πρώτη κατηγορία. Δεν είμαι και τόσο νέος αλλά για τερματοφύλακας είμαι σε καλή ηλικία. Συνεχίζω την προσπάθεια μου και θέλω να αποδεικνύω στον προπονητή μου ότι κάνει καλά που με διαλέγει για να παίξω».

--- Ξεκίνησες ως αναπληρωματικός του Τσιντώτα. Είσαι ικανοποιημένος από την απόδοση σου;

«Όπως ξεκίνησε η χρονιά, σχετικά είμαι χαρούμενος με τις εμφανίσεις μου, πάντα μπορούμε και καλύτερα αλλά πρέπει να δουλεύουμε σκληρά. Για παράδειγμα έκανα ένα σημαντικό λάθος στη Λάρισα το οποίο ευτυχώς δεν στοίχισε στην ομάδα. Από αυτό το λάθος κατάλαβα όμως ότι πρέπει να δουλέψω περισσότερο με τη μπάλα στα πόδια».

---- Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για την ομάδα να βρίσκει κίνητρο στα play outs, χωρίς ουσιαστικά να έχει στόχους;

«Είμαστε επαγγελματίες παίκτες κι έχουμε διαλέξει να κάνουμε αυτό γιατί κυρίως το αγαπάμε. Προφανώς είναι άλλο το συναίσθημα όταν μια ομάδα χρειάζεται τους βαθμούς, τώρα εμείς πρέπει να απολαμβάνουμε τους αγώνες γιατί έρχεται το καλοκαίρι και θα μας λείπει η μυρωδιά του χόρτου».

--- Το καλοκαίρι λήγει το συμβόλαιο σου. Θα ήθελες να μείνεις;

«Θα ήθελα να μείνω, δεν ξέρω τι σκέφτεται η ομάδα, σίγουρα θα μιλήσει ο μάνατζερ μου μόλις τελειώσει το πρωτάθλημα. Αν ήταν όμως στο χέρι μου θα έμενα».

---- Ποιο είναι το αγαπημένο σου χόμπι, αγαπημένο φαγητό στην Ελλάδα, αγαπημένη μουσική και αγαπημένο motto;

« Μου αρέσει το padel, υπάρχουν κάποιοι χώροι στην Αθήνα αλλά δεν είναι τόσο διαδεδομένο. Αγαπημένο φαγητό το σουβλάκι αλλά και όλη η ελληνική κουζίνα είναι εξαιρετική. Ακούω ποπ μουσική και ιταλική κάπως λυπητερή θα την χαρακτήριζα γι’ αυτό και δεν είμαι ο τύπος που θα με άφηναν να βάζω μουσική. Από εκεί και πέρα όταν κάτω από τα πόδια σου είναι το πράσινο και πάνω από το κεφάλι σου είναι το μπλε δεν μπορεί παρά μόνο υπέροχη να είναι μια μέρα. Μπορεί να είσαι νευριασμένος μέσα στο σπίτι σου όμως όταν βγαίνεις έξω όλα είναι καλά».

--- Με ποιες λέξεις θα περιέγραφες τον εαυτό σου;

«Είναι μια δύσκολη ερώτηση, θεωρώ ότι είμαι καλό παιδί, θα ήθελα ίσως να πω κι έξυπνος αλλά δεν είμαι το κατάλληλο πρόσωπο για να το πω (γελάει).

---- Πως θα ήθελες να είσαι σε 10 χρόνια από τώρα;

«Είμαι στα 27 με 28 χρόνια, ο πατέρας μου αποσύρθηκε στα 39, ελπίζω λοιπόν σε δέκα χρόνια να συνεχίζω να είμαι επαγγελματίας. Στο μέλλον ίσως να ήθελα να γίνω προπονητής τερματοφυλάκων».

----Ποιον τερματοφύλακα έχεις πρότυπο;

« Όταν ήμουν νέος ο Ίκερ Κασίγιας αν και δεν είναι το ιδανικό μοντέλο τερματοφύλακα για εμένα. Τώρα μου αρέσει πολύ ο Όμπλακ της Ατλέτικο γιατί έχει νορμάλ σώμα, ο Ντοναρούμα για παράδειγμα έχει ως δώρο από τη φύση ένα τεράστιο σώμα».

----Τι έλειψε τελικά από την ομάδα και δεν μπήκε στα play offs;

Νομίζω η συνέπεια σε στιγμές κλειδιά, κάναμε ένα δυνατό come back μετά από μια κακή αρχή, στην συνέχεια ξαναπέσαμε, κατόπιν πλησιάσαμε τις θέσεις των πλέι οφς. Δεν είχαμε λοιπόν την συνέπεια εκείνη για να πάρουμε όσα αξίζαμε,  μπορούσαμε και έπρεπε ως ομάδα».

----- Πως θα θυμάσαι τον Ατρόμητο μετά το τέλος της καριέρας σου όταν θα κάνεις τον απολογισμό σου;

«Σίγουρα είναι μια τρομερή εμπειρία για εμένα, νιώθω πολύ καλά με τους πάντες μέσα στο κλαμπ κι έξω από από αυτό. Όταν ήρθα όλοι μου είπαν ότι ο Ατρόμητος είναι μια από τις μεγαλύτερες αν όχι η μεγαλύτερη ομάδα εκτός από το big -4 και πιστεύω ότι οι αναμνήσεις μου θα είναι υπέροχες».

--- Και πως θα ήθελες να σε θυμούνται οι φίλαθλοι;

«Σαν έναν καλό άνθρωπο και σαν ένα καλό τερματοφύλακα που ήθελε το καλύτερο για την ομάδα».

--- Αν τους είχες απέναντι σου τι θα τους έλεγες;

«Θα τους ευχαριστούσα για την υποστήριξη τους, θυμάμαι που έβλεπαν τους αγώνες από ένα απέναντι κτίριο κι επειδή δεν έχω συνηθίσει σε κεκλεισμένων των θυρών μου έκανε εντύπωση γιατί έδειχναν το πάθος τους για την ομάδα. Τους ευχαριστώ ξανά κι έτσι να συνεχίσουν».