Μια μηχανή παραγωγής έτοιμων καλαθιών διαθέτει φέτος στο δυναμικό του Γ.Σ.Περιστερίου. Για αυτό άλλωστε τον επέλεξε ο Βασίλης Σπανούλης και τον έφερε στο Περιστέρι. Ο λόγος για τον έμπειρο Αμερικανό Τζό Αλεξάντερ Ράγκλαντ (Joseph Alexander Ragland) ο οποίος τόσο πέρσι όσο και πρόπερσι αναδείχθηκε κορυφαίος πασέρ του B.C.L. του δεύτερου τη τάξει ευρωπαϊκού θεσμού στο μπάσκετ. Μόνο τυχαία περίπτωση δεν είναι αφού και διαχρονικά να τον «τσεκάρει» κανείς θα διαπιστώσει ότι είναι ο τρίτος καλύτερος πασέρ στην ιστορία. Μόνο επιτυχία για τον Γ.Σ.Π. να έχει αυτόν τον παίκτη στο κλειστό «Ανδρέας Παπανδρέου» και να μας προσφέρει όμορφες μπασκετικές στιγμές βάζοντας το όνομα του δίπλα σε άλλους σπουδαίους αθλητές που θα έχουμε να θυμόμαστε σε βάθος χρόνου. Ο Τζο Ράγκλαντ, έτσι όπως δεν τον ξέρετε, στο «Αθλητικό Περιστέρι» του Φεβρουαρίου.
--- Καταρχάς Τζο ποιος είναι ο βασικός λόγος που σε έφερε στα μέρη μας;
«Το περασμένο καλοκαίρι μίλησα με την ομάδα που παίζει στο B.C.L., μίλησα με τον κόουτς Σπανούλη που έχει κάνει μια τεράστια καριέρα, βάλαμε τα πράγματα κάτω, βάλαμε στόχους και συμφωνήσαμε να έρθω στο Περιστέρι».
--- Οκτώ μήνες μετά νιώθεις δικαιωμένος για την επιλογή σου;
«100% ναι. Είμαι σε μια ομάδα που έχω στόχους. Έχω πειθαρχία, σήμερα ζυγίστηκα και είμαι πιο ελαφρύς από όλα τα προηγούμενα χρόνια, αυτό κάτι σημαίνει. Είμαι πολύ καλά, και μαθαίνω από τους καλύτερους».
---- Από την απόδοσή σου είσαι ευχαριστημένος;
« Ναι είμαι ευχαριστημένος. Θα μποούσαμε να ήμασταν καλύτερα, θα μπορούσα κι εγώ να ήμουν καλύτερος να ανεβάσω το σκοράρισμα μου και τις ασίστ. Όπως ξέρετε είμαι πρώτος στο B.C.L. και σε πολλές κατηγορίες στην Ευρώπη, είνμαι ένα επίτευμα αλλά πάντα μπορεί ένας αθλητής να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο».
---- Του χρόνου θα είσαι εδώ;
«Προς το παρόν σκεφτόμαστε παιχνίδι με παιχνίδι και η προσοχή μου είναι όλη εδώ. Αυτό μας το δείχνει ο προπονητής μας που θέλει να «είμαστε όλοι εδώ» και θα το σκεφθώ για τον επόμενο χρόνο όταν έρθει η κατάλληλη ώρα».
---- Πως είναι η συνεργασία με τον κόουτς Σπανούλη;
«Συνεχίζω να μαθαίνω από έναν από τους καλύτερους. Είμαι 34 ετών και έχω ακόμη πολλά να μάθω. Ο κόουτς ήταν ένας από τους κορυφαίους που έπαιξαν και μάλιστα στη θέση μου. Είναι ένας θρύλος και ένας εξαιρετικός μέντορας. Είναι αστείο, γιατί, συνήθως στην καριέρα μου, ήμουν ο πιο έξυπνος στα αποδυτήρια. Τώρα είμαι πλάι σε έναν από τους εξυπνότερους, μου δίνει πολλές πληροφορίες και πολλή αυτοπεποίθηση για να συνεχίσω».
---- Σκέφτεσαι τι θα κάνεις μετά το τέλος της καριέρας σου;
«Θα ήθελα πολύ να μείνω στο χώρο του μπάσκετ, είτε ως προπονητής είτε κάνοντας κάτι άλλο. Να σας πω ότι χθες για παράδειγμα έβλεπα βίντεο για να βελτιωθώ και να ανεβάσω περισσότερο τις γνώσεις μου».
---- Τι βαθμό από το 1 ως το 10 θα έβαζες για το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος και γιατί;
«Η ελληνική λίγκα είναι ένα πρωτάθλημα πολύ τακτικό και σωματικά δύσκολο. Μου είναι δύσκολο να το βαθμολογήσω. Πρόσφατα έβλεπα ένα φίλο μου που είναι σε άλλο πρωτάθλημα πολύ πιο εύκολο από εδώ. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βάλεις 30 πόντους σε ένα παιχνίδι».
---- Τι ομάδα είσαι στο ΝΒΑ. Υποστηρίζεις τους Σέλτικς λόγω καταγωγής;
«Όχι αν και οι Σέλτικς είναι η ομάδα της περιοχής μου. Έγώ στήριξα τους Σίξερς γιατί είχαν τον Άλεν Αϊβερσον και τότε όποιος ήταν κοντός ήθελε να γίνει σαν και αυτόν. Ο Άλεν άλλαξε όλο το παιχνίδι και την κουλτούρα του μπάσκετ».
---- Πόσα χρόνια θέλεις να παίξεις ακόμη σε τόσο υψηλό επίπεδο;
«Όσο το σώμα μου αντέχει ακόμη θα παίξω»
---- Αν μπορούσες να ξεχωρίσεις την καλύτερη στιγμή της πορείας σου στα παρκέ ποια είναι αυτή;
«Θα έλεγα ότι αγαπημένη μου στιγμή αν και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια, ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Χάποελ Χολόν στο Ισραήλ. Ξέρουμε ότι εκεί υπάρχει η Μακάμπι Τελ Αβίδ που κερδίζει το πρωτάθλημα κάθε χρόνο και όπως καταλαβαίνετε ήταν πολύ ιδιαίτερο αυτό που κατακτήσαμε όπως και η πολύ αγάπη που πήραμε από τους φιλάθλους της Χάποελ».
--- Ήταν μονόδρομος να παίξεις μπάσκετ έχοντας γεννηθεί στο στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, εκεί όπου «γεννήθηκε» και το ίδιο το μπάσκετ από τον Καναδό δόκτωρα Τζέιμς Νέισμιθ;
«100% έπαξε ρόλο γιατί το μπάσκετ στην πόλη μου είναι πολύ σημαντικό και ξέρουμε όλοι ότι έχουμε την κουλτούρα μέσα μας. Με τον αδελφό μου αν και δεν είναι μπασκετμπολίστας διαφωνούμε συχνά γιατί έχει πολλές γνώσεις για το άθλημα. Αυτό σημαίνει ότι το έχουμε πολύ ψηλά».
---- Σε ποια ηλικία έπιασες στα χέρια σου την πορτοκαλί μπάλα;
Όλη μου τη ζωή με μια μπάλα στα χέρια είμαι. Από 2-3 ετών».
---- Τι σε ενοχλεί και τι σου αρέσει περισσότερο στην Αθήνα;
Αγαπώ τον καιρό, αγαπώ το φαγητό. Με ενοχλεί ο τρόπος που οδηγείτε, τον πρώτο καιρό είχα συνέχεια το πόδι μου στο φρένο γιατί όλο και κάποιος θα πεταγόταν από ένα στενό. Οι άνθρωποι εδώ οδηγούν λες και είναι σε μια πόλη 10 χιλιάδων κατοίκων και όχι 5 εκατομμυρίων που έχει η Αθήνα».
---- Γενικά το απολαμβάνεις που είσαι εδώ;
«Σαφώς στην τελική μου αρέσει πάρα πολύ, όποιος ζήσει εδώ θα το αγαπήσει, έτσι κι εγώ αν και το πρόγραμμα μου είναι δύσκολο μου αρέσει πολύ. Μου το είχαν πει άλλωστε ότι όποιος έρθει στην Αθήνα θα την λατρέψει και είχαν δίκιο».
---- Ποιο είναι το χόμπι σου εκτός γηπέδου;
«Γενικά μου αρέσουν τα πάντα γύρω από το μπάσκετ. Eπίσης μου αρέσει το γυμναστήριο, τα ψώνια αλλά και ο χώρος πυγμαχίας. Να παρακολουθώ αγώνες πυγμαχίας και όχι να παίζω».
----- Από την ελληνική κουζίνα ποια είναι τα αγαπημένα σου φαγητά;
«Πάρα πολύ μου αρέσουν τα φαγητά σας αλλά δεν ξέρω ονόματα. Έχετε υπέροχα ρεστοράν με εξαιρετικό φαγητό».
---- Μπουζούκια έχεις πάει; Ξέρεις ελληνικά τραγούδια;
«Όχι δεν έχω πάει. Δεν βγαίνω πολύ τα βράδια, είμαι 34 ετών και κάθομαι λίγο πίσω. Ούτε ελληνικά τραγούδια ξέρω, ότι έξοδοι κάνω είναι με συμπαίκτες μου για φαγητό ή καφέ».
--- Η πρώτη ελληνική λέξη που έμαθες;
«Μ@λ@κ@ς (γελάει), την άκουσα από την πρώτη στιγμή και την ακούω πολλές φορές κάθε μέρα. Αλλά και το «γειά σας».
---- Ποιον από τους συμπαίκτες σου απολαμβάνεις να βλέπεις μέσα στο παρκέ και ποιον απολαμβάνεις να κάνει παρέα εκτός παρκέ;
«Δεν είναι κάποιος που ξεχωρίζω. Σαν πόιντ γκάρντ πρέπει να έχω καλή χημεία και συνεργασία με όλους τους συμπαίκτες μου και με τον καθένα ξεχωριστά, για να βάζουν καλάθια. Στόχος μου είναι να τους βοηθάω για να γίνονται καλύτεροι αλλά κι εγώ να γίνομαι καλύτερος μέσα από αυτούς. Περνάμε χρόνο όλοι μαζί κι εκτός γηπέδου αλλά πιο πολύ εγώ είμαι με τον Τρέβορ Τόμσον γιατί έτσι υπάρχει μια καλή σύνδεση μεταξύ του «1» που είμαι εγώ και του «5» που είναι εκείνος.
---- Πως θέλεις να σε θυμούνται οι φίλοι του Περιστερίου όταν κάποια στιγμή φύγεις από την ομάδα;
«Σαν κάποιον που έφτιαχνε το παιχνίδι της ομάδας με υψηλό IQ, να με συνδυάσουν στη μνήμη τους με νίκες, αποτελέσματα και υψηλές θέσεις στη βαθμολογία».
---- Έχεις μια σημαντική διαδρομή στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ποιον τίτλο θα έβαζες στην καριέρα σου;
«Ακόμη δεν θέλω να βάλω τίτλο γιατί δεν έχω σταματήσει το μπάσκετ, έχω περάσει πάρα πολλά ελπίζω να περάσω και άλλα. Έχω την ευλογία να κάνω μια καριέρα 12 ετών σε υψηλό επίπεδο και ελπίζω να συνεχίσω έτσι μέχρι την στιγμή που αποχωρήσω».
---- Η πρόκριση στους «16» του BCL ακόμη και αν η ομάδα δεν προκριθεί στους «8» συνιστά επιτυχία;
«Οι «16» δεν είναι στόχος, αυτό είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε φέτος. Προσωπικά κάθε χρόνο θέλω να βρίσκομαι με την ομάδα μου στους «8» ή στους «4», το έχω ζήσει και θέλω να το ξαναζήσω, είναι ένα τρομερό συναίσθημα».
---- Και στην Ελλάδα η 3η θέση είναι το ταβάνι;
«Πιστεύω ότι αυτή την στιγμή είναι δύσκολο για κάτι παραπάνω, έχουμε κάνει πέντε- έξι ήττες και οι ομάδες από πάνω μας είναι δύσκολο να κάνουν τόσες. Θέλω να τερματήσουμε τρίτοι στην κανονική διάρκεια και από εκεί και πέρα οι «θεοί του σπορ» έχουν τα σχέδια τους και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει».
--- Κλείνοντας τι θα ήθελες να πεις στους φίλους της ομάδας;
«Θέλω να τους ευχαριστήσω για την υποστήριξη. Έπαθα την πλάκα μου που τους είδα στη Σμύρνη της Τουρκίας, το ίδιο και στο Λαύριο.Η ατμόσφαιρα τγο κλειστό μας είναι πάντα εξαιρετική, μου αρέσει να είναι γεμάτες οι κερκίδες, το αξίζει αυτή η ομάδα, χαιρόμαστε όταν το βλέπουμε και αποδίδουμε ακόμη καλύτερα παίρνοντας θετική ενέργεια από την κερκίδα. Εύχομαι λοιπόν να έχουμε πάντα γεμάτο το γήπεδο μας και πάντα να έχουμε αυτή την όμορφη ατμόσφαιρα».
