Ο γιος του Μανώλης μιλάει για τον αείμνηστο παλαίμαχο άσο και παράγοντα Γιώργο Χατζή.
Ο Ατρόμητος έγινε φέτος αιωνόβιος και ένα σημαντικό κεφάλαιο, ήταν αναμφισβήτητα ο Γιώργος Χατζής που επί εξήντα χρόνια ήταν κοντά στην ομάδα, αρχικά ως παίκτης. Μετά σαν παράγοντας καθώς ήταν δίπλα σε όλες τις διοικήσεις.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΟΥΡΙΔΗ
Φυσικά έγραψε τη δική του ένδοξη ιστορία και θα ήταν μεγάλο ατόπημα αν δεν έκανα ένα αφιέρωμα στη μνήμη του. Ο χαρακτηρισμός «χαλκέντερος» περικλείει όλα τα στοιχεία που είχε ως αμυντικός. Δύναμη, πάθος, οξυδέρκεια και οι αντίπαλοι ένιωθαν δέος απέναντι του, κυριοελκτικα δεν τολμούσαν να τον πλησιάσουν. Διέπρεψε την μεταπολεμική περίοδο, το κοντέρ έγραψε 152 συμμετοχές παρότι το γεγονός ότι οι αγώνες ήταν πολύ λιγότεροι σε σχέση με τώρα. Ξεκίνησε από πολύ μικρός στα «τσικό» του Ολυμπιακού.
«Μια βέσπα δώρο»
Σε ηλικία 17 ετών τον ανακάλυψε ο αείμνηστος Μπάμπης Δρόσος και τον πήγε στον Ατρόμητο που του έκανε μια βέσπα δώρο την οποία δεν την αποχωριζότανε. Δεν άλλαξε ομάδα και μόνο στον Ατρόμητο αγωνίστηκε. Ένα περιστατικό για τον πως τον αντιμετώπιζαν οι αντίπαλοι συνέβη με τον σπουδαίο Βεντούρη του Φωστήρα ο οποίος είχε δηλώσει την παραμονή ενός αγώνα ότι δεν κοιμήθηκε όλη τη νύχτα με την σκέψη ότι θα αντιμετώπιζε τον Χατζή. Όπως είχε αποκαλύψει ο αείμνηστος παλαίμαχος άσος η χειρότερη στιγμή ήταν σε ένα ματς με τον Παγκράτι που έπαιζε με ραγισμένο πόδι αλλά δεν εγκατάλειψε τον αγώνα με αποτέλεσμα να μείνει 8 μήνες εκτός δράσης. Ήταν αξιωματικός στην Αεροπορία, διετέλεσε σύμβουλος της ΕΠΟ και με εντολή του Κ. Μητσοτάκη διορίστηκε διευθυντής στο ΟΑΚΑ από το 1989 μέχρι το 1992, τότε ο Ατρόμητος έκανε πολλές προπονήσεις στα βοηθητικά γήπεδα. Όλο το Περιστέρι γνώριζε δε τις διευκολύνσεις που έκανε σε στρατευμένους.
Ο γιος του Μανώλης που είναι Ταξίαρχος όταν τον ρώτησα για τον πατέρα του, μου είπε: «Ο Ατρόμητος ήταν για εκείνος σύμβολο ζωής. Είχε δεχθεί μαζί του και γι’ αυτό αφιερώθηκε στην ομάδα. Ήταν από φτωχή οικογένεια, ταλαιπωρημένη από τον πόλεμο. Με έπαιρνε κι εμένα μικρό παιδί να βλέπουμε την ομάδα. Σε γνώριζα Γιώργο γιατί κάθε μέρα έφερνε στο σπίτι μας το «ΦΩΣ» και σε διάβαζα όπως και τον Σεραφείμ Ευαγγελίου που ήταν πολύ φίλος του. Όταν έδωσα εξετάσεις στη Σχολή Ευελπίδων δεν με έπαιρνε στο γήπεδο για να κάτσω να διαβάσω και όπως μας έλεγε ο Ολυμπιακός τον έδωσε στον Ατρόμητο γιατί είχε πάρει τον Κώστα Πολυχρονίου. Φορούσε πάντα το «5» που ήταν ο τυχερός αριθμός γιατί κι εγώ γεννήθηκα στις 5 Νοεμβρίου. Σε ένα ματς με τον ΠΑΟΚ είχε ένα λιποθυμικό επεισόδιο, το έκρυψε από εμάς, με αποτέλεσμα να προκύψει το πρόβλημα με την καρδιά του και να φύγει από τη ζωή το 2013 σε ηλικία 79 ετών.
Και συνεχίζοντας ο Μανώλης Χατζής μου είπε: «Δεν είναι τυχαίο ότι στη κηδεία του βρέθηκε 3.000 κόσμος, αντιπροσωπεία των Fentagin και κατατέθηκαν 100 στεφάνια στη σορό του. Όταν ήταν στο «Ωνάσειο» και πήγα να τον δω μου είπε: «Πέρασα μεγάλη περιπέτεια αλλά πιστεύω τα κατάφερα. Δώσε μου το κινητό για να πάρω τηλέφωνο τον Γιώργο Σπανό. Του είχε μεγάλη εκτίμηση και ήταν πάντα στο πλευρό του. Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε»..
Προσωπικά χάρηκα πολύ που μίλησα με τον Μανώλη που έδωσε στο παιδί του το όνομα του πατέρα του και νιώθω τυχερός που γνώρισα τον Γιώργο Χατζή τόσο σαν παίκτη όσο και ως παράγοντα. Αν και αυστηρός λόγω της ιδιότητας του ως αξιωματικός ήταν πάντα δοτικός και κοινωνικός. Αιωνία η μνήμη του!
