Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν έκανα κάποια στιγμή ένα αφιέρωμα στον Γιώργο Βαρλάμο που έφυγε από κοντά μας πριν από 5 χρόνια.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΟΥΡΙΔΗ
Και φυσικά το αξίζει αυτό το αφιέρωμα, ειδικά τώρα που ο Ατρόμητος συμπληρώνει ένα αιώνα ζωής. Πέρα από την ποδοσφαιρική του αξία, την τρομερή ελαστικότητά και τις απίθανές αποκρούσεις ήταν ένα «χρυσό» παιδί με σπάνιο χαρακτήρα και προφανώς ο ίδιος δεν γνώρισε την αξία του. Είχα τη χαρά να τον γνωρίσω όταν διέπρεπε και πρέπει να πω ότι με είχε εντυπωσιάσει με το ήθος του. Γέννημα θρέμμα του Ατρόμητου, ευτύχισε να αγωνιστεί σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες. Αλλά και όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ήταν ο πιστός στρατιώτης της ομάδας αφού διατέλεσε προπονητής στους Ερασιτέχνες για πολλά χρόνια και συνεργάτης στην Α’ Ομάδα του Τσάκου και του Σταματιάδη. Ξεκίνησε τη μπάλα στη δεκαετία του ’50 και σταμάτησε το 1974 όταν το κοντέρ με τη φανέλα της πρώτης ομάδας σταμάτησε στις 157 συμμετοχές που φυσικά δεν μπορείς να τις πεις και λίγες.
«Με μάζεψε ο Γούλιος»
Ο αείμνηστος Γιώργος σε συνέντευξη που είχε δώσει στο βιβλίο του αδελφικού μου φίλου Παύλου Κατώνη «Φτερούγισμα στη Δόξα» για τον τρόπο που πήγε στον Ατρόμητο είχε δηλώσει: «Με μάζεψε ο Γούλιος (τότε προπονητής) από τις αλάνες που είχαμε μια ομάδα που την λέγαμε «Άτρωτος» χάρη συντομίας του Ατρόμητου. Εκείνη την εποχή θα δοκιμαζόταν ο Παναγιώτης Λαγός και πήγαμε κι εμείς στην προπόνηση. Μας είδε ο Νίκος Τζουνάκος και πρότεινε στον Γούλιο να δοκιμάσει κι εμάς. Έτσι έγινε, του αρέσαμε και υπόγραψα σε ένα απλό χαρτί και μετά σε κανονικό δελτίο».
Η συνέχεια ήταν ονειρική για τον Βαρλάμο και όταν δημιουργήθηκε ένα θέμα με τον βασικό γκολκίπερ τον Σαράντη Πέτρου καθιερώθηκε στην Α’ Ομάδα και έκανε αυτή την μεγάλη καριέρα. Μάλιστα τον είχε ζητήσει ο Ολυμπιακός αλλά ο Ατρόμητος δεν τον έδωσε και οι ερυθρόλευκοι πήραν τότε τον Μυλωνά. Όμως και με παλιούς παίκτες που μίλησα όλοι μου είπαν τα καλύτερα για τον αξέχαστο ποδοσφαιριστή και το πόσο είχε δεθεί με τον Ατρόμητο γι’ αυτό και δεν τον αποχωρίστηκε. Ίσως είναι από τους λίγους που ξεκίνησαν κι έκλεισαν την καριέρα τους στον Ατρόμητο.
Για τον αείμνηστο Γιώργο Βαρλάμο μίλησα με τον γιο του Χρήστο. «Ο πατέρας μου ζούσε και ανέπνεε για τον Ατρόμητο, Από το πρωί μέχρι το βράδυ μιλούσε για την ομάδα. Στο γήπεδο πήγαινε δύο ώρες πριν τον αγώνα. Ήταν ένας υπέροχος πατέρας και καμάρωνα. Μια φορά έπαιζα με ένα φίλο μου τένις στο Καλαμάκι και ο φίλος μου με φώναζε με το επίθετό μου. Τότε με πλησίασε ένας κύριος και μου λέει «τον Γιώργο Βαρλάμο τι τον έχεις;» Και όταν του απάντησα «είναι ο πατέρας μου» μου είπε «μπράβο να είσαι υπερήφανος». Μας λείπει πάρα πολύ και ευχαριστώ τους φιλάθλους του Ατρόμητου για την αγάπη που του έδειχναν και δεν τον έχουν ξεχάσει»..
