Ένας από τους καλύτερους και πληρέστερους αμυντικούς που πέρασαν από τον Ατρόμητο στη δεκαετία του ‘70 ήταν ο Νίκος Καψιμάλης. Ξεκίνησε από τους «μικρούς» του Ολυμπιακού και σε ηλικία 19 ετών πήγε στον Εθνικό, ενώ το 1974 ήρθε στον Ατρόμητο.

TOY ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΟΥΡΙΔΗ

Έπαιξε τρία χρόνια και από εκεί έφυγε για τον ΠΑΣ Γιάννινα και γύρισε πάλι στον Ατρόμητο για να παίξει δύο ακόμη χρόνια. Φυσικά εξέφρασε τη χαρά του που μιλήσαμε μετά από πολλά χρόνια και αναφερόμενος στην καριέρα του στον Ατρόμητο, μου είπε :«Πέρασα ωραίες και αξέχαστες στιγμές, ειδικά την πρώτη φορά που πήγα. Είχε μια σπουδαία διοίκηση με επικεφαλής τους Πανουτσόπουλο, Μπρανίκα, Στ. Κωνσταντινίδη, που με  βοήθησαν πάρα πολύ και σε ένα προσωπικό μου πρόβλημα. Δυστυχώς όμως υπήρχαν εξωδιοικητικοί παράγοντες που ήταν αντιπολίτευση, έπαιζαν άσχημο παιχνίδι στις πλάτες μας. Σε ένα ματς μες την Καλλιθέα ήμουν τραυματίας και ζήτησα από τον Κώστα Τσάκο να με αλλάξει αλλά με άφησε στο παιχνίδι, προς το τέλος του αγώνα δεχθήκαμε το γκολ από τον Τσιριμώκο, εγώ κούτσαινα και δεν μπόρεσα να τον μαρκάρω. Και τότε βρέθηκαν ορισμένοι να μου ρίξουνε ρετσινιά. Αναγκάστηκα σε ηλικία μόλις 28 ετών να σταματήσω γι’ αυτό το περιστατικό αλλά και για προσωπικούς λόγους. Επίσης στη δεύτερη θητεία  μου, είχα τη χαρά να συνεργαστώ με τον Σταμάτη Γλυκό που ήταν από τους καλύτερους παράγοντες που είχα γνωρίσει. Ήμασταν μια οικογένεια, δεμένοι με τους συμπαίκτες μου, κάναμε παρέα και εκτός γηπέδων αλλά και με τον κόσμο. Ακόμη και ύστερα από τόσα χρόνια με χαιρετούν στο δρόμο. Στις προπονήσεις γέμιζε μια εξέδρα. Έζησα πάρα πολλά που θα χρειαστεί πολύς χρόνος να τα αναφέρω, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τρεις φορές κατήγγειλα στη διοίκηση απόπειρα δωροδοκίας.

Τιμωρία 25 αγωνιστικών

«Θυμάμαι επίσης ότι σε ένα ματς με τον Παναιτωλικό, ο βοηθός έδωσε ένα ανάποδο πλάγιο, του επιτέθηκαν πολλοί συμπαίκτες μου, εγώ ήμουν κοντά αλλά δεν είχα καμία ανάμιξη. Και όμως ο διαιτητής ζήτησε να βγει έξω το «7» που φορούσα εγώ,  έφαγα 25 αγωνιστικές, μετά μειώθηκε η ποινή μου και όταν τον επόμενο χρόνο πήγα στα Γιάννενα χρωστούσα ακόμη 8. Υπήρχαν και περιπτώσεις που δεν ήταν καλές όπως ένα ματς στο Περιστέρι αποδοκίμασαν εμένα και τον Άγγελο Ράμφο, αν είναι δυνατόν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ματς με την ΑΕΚ στο Περιστέρι όταν χάναμε 2-0 και προς το τέλος του αγώνα ισοφαρίσαμε με 2-2 δεν πήρα χαμπάρι γιατί δέχθηκα στο πόδι ένα τρανζίστορ».