Στο πρόσωπο του, ο Βασίλης Σπανούλης είδε τον αθλητή που θα εμπνεύσει με τον επαγγελματισμό και τις παραστάσεις του στα παρκέ, τους συμπαίκτες του. Είδε τον αθλητή που θα αποτελέσει την πηγή της σταθερότητας μέσα στα αποδυτήρια, τον καθοδηγητή των νέων σε ηλικία αλλά και των ξένων παικτών που βρέθηκαν σε ένα νέο περιβάλλον και χρειάζονται προσαρμογή. Ο Λεωνίδας Κασελάκης  είναι ένας  ρολίστας παίκτης που κάθε προπονητής θα τον ήθελε στην ομάδα του.  Ένας παίκτης που προτάσσει το «εμείς» και όχι το «εγώ» Χρήσιμος λοιπόν τόσο μέσα όσο κι έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Ο λόγος του ανήκει….

---- Ας ξεκινήσουμε με ένα  σενάριο. Κτυπάει το κινητό σου σε καλεί ο Σπανούλης και σου λέει: «Σε θέλω για αρχηγό στο Περιστέρι». Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα;

«Ναι είναι η αλήθεια  έτσι ήταν τα πράγματα, ήταν λίγο παράξενο για εμένα βλέπω μια κλήση από τον κόουτς Σπανούλη. Μου εξήγησε το πλάνο του για την ομάδα, το όραμα του για εμένα που με ήθελε αρχηγό του club, του νέου ξεκινήματος του ως προπονητής».

---- Και η απάντηση σου πόσο χρόνο πήρε για να γίνει καταφατική;

«Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι εκεί είναι το μέλλον μου και η μοίρα μου  να παίξω στο Περιστέρι. Δεν είχα την ευτυχία να τον έχω συμπαίκτη  όμως έχω την τύχη να είμαι ο αρχηγός  στην ομάδα του και μέσα από τις οδηγίες του προσπαθώ για το γενικό αλλά και το ατομικό καλό. Η προσέγγιση του ήταν τέτοια που σίγουρα με έκανε να πω κατευθείαν το «ναι» στην πρότασή του».

---- Ένας αθλητής που φεύγει από μια ομάδα τον Παναθηναϊκό και πηγαίνει σε μια άλλη με μικρότερη δυναμική από πού αντλεί κίνητρο για να συνεχίσει να είναι σε υψηλό επίπεδο;

«Καταρχάς είμαι ευγνώμων για τα δύο χρόνια που πέρασα στον Παναθηναϊκό, γεμάτα ένταση, μπορεί με  την ομάδα να μην είχαμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα όμως εγώ απόλαυσα παίζοντας στο υψηλότερο επίπεδο την Ευρωλίγκα που ήθελα και ήταν ένας στόχος ζωής. Η σχέση μου με την ομάδα και τον κόσμο της ήταν πολύ ειλικρινής, έδωσα και πήρα, είχα στήριξη. Από εκεί και πέρα σίγουρα το επίπεδο της Ευρωλίγκας και του Τσάμπιονς Λιγκ είναι διαφορετικό όμως εγώ συνεχίζω τη δουλειά σαν να είμαι στο υψηλότερο επίπεδο γιατί και οι απαιτήσεις του Περιστερίου είναι υψηλές. Όταν όλα δουλεύουν στην εντέλεια από τη διοίκηση μέχρι τον φροντιστή νιώθεις σαν παίζεις σε ομάδα της Ευρωλίγκας».

---- Η σεζόν είναι σε πλήρη εξέλιξη, μπορείς να προσδιορίσεις την ταυτότητα του Περιστερίου ως ομάδα;

«Είμαστε μια νέα ομάδα τριών μηνών, εγώ δεν ήμουν στην αρχή της προετοιμασίας, αργότερα μπήκε ο Αγραβάνης, δεν είμαστε λοιπόν στο 100% αλλά σιγά σιγά βρίσκουμε την ταυτότητά μας. Θέλουμε να παίξουμε μοντέρνο και σύγχρονο μπάσκετ, χτίζουμε τον χαρακτήρα μας αλλά πρώτα πρέπει να κερδίζουμε. Όταν έρχονται οι νίκες κερδίζεις χρόνο για να δουλεύεις καλύτερα, να βρούμε λοιπόν τρόπο να νικάμε όπως κάνουμε τις πιο πολλές φορές στην Ελλάδα και θα βρούμε πλήρως την ταυτότητά μας».

--- Κι επειδή λίγο –πολύ γνωρίζεις όλους τους αντιπάλους στο πρωτάθλημα, ποια θέση πιστεύεις ότι μπορεί να κατακτηθεί στο τέλος;

«Αυτό θα το δούμε παιχνίδι με παιχνίδι, είναι ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα με πολλούς ξένους, όλες οι ομάδες είναι αθλητικές θέλει συγκέντρωση και καλή δουλειά στις προπονήσεις και όταν έρχονται οι νίκες τρώγοντας ανοίγει και η όρεξη».

---- Από την ατομική σου απόδοση μέχρι τώρα είσαι ικανοποιημένος;

«Είχα ένα τραυματισμό που με πήγε λίγο πίσω, θεωρώ ότι έχω την εμπειρία να φέρω τον εαυτό μου εκεί που θέλω για να βοηθήσω την ομάδα. Προσπαθώ να είμαι χρήσιμος σε κάθε ματς, ξέρω το ρόλο μου μέσα στην ομάδα κάποιες φορές θα δώσω βάση στην άμυνα, κάποιες φορές θα  χρειαστεί να δημιουργήσω, μου αρέσει δηλαδή να είμαι all around. Το σημαντικό σε μια ομάδα είναι ωστόσο οι νίκες και όταν μια ομάδα πετυχαίνει τους στόχους καρπώνεσαι την επιτυχία και ατομικά».

--- Τον Σπανούλη ως παίκτη τον ήξερες και ως αντίπαλο. Ως προπονητής πως τον ζεις;

«Είναι ένας προπονητής πολύ απαιτητικός, δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι άλλος γιατί είναι ο Σπανούλης. Ξέρει να σου δώσει κίνητρο και αν μερικές φορές δείχνει «φωνακλάς» είναι γιατί θέλει το καλό σου και καταλαβαίνεις κι εσύ ότι θέλεις να σε κάνει καλύτερο. Είναι πολύ σημαντικό ένας αθλητής να νιώθει την στήριξη του προπονητή του, γενικά είναι ακόμη στην αρχή έχουμε πολλά ευχάριστα να δούμε στο μέλλον από τον κόουτς Σπανούλη».

--- Έχεις αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο μπάσκετ ή έχεις και κάποια άλλη επαγγελματική δραστηριότητα;

«Έχω τελειώσει την ΑΣΟΕ με το πτυχίο της Διοίκησης Επιχειρήσεων, ήταν ένα στοίχημα για εμένα, το μπάσκετ με βοήθησε να μπω στην σχολή όμως το σημαντικό είναι ότι μπόρεσα να την ολοκληρώσω. Αυτό που δεν αλλάζω είναι ότι η σχολή με βοήθησε να αλλάξω τον τρόπο σκέψης, να μπω σε ένα άλλο δρόμο. Το μπάσκετ δεν είναι το πιο σημαντικό στη ζωή, είναι το δεύτερο πιο όμορφο πράγμα για εμένα αλλά πρέπει να βλέπουμε και πιο πέρα που θα σε βοηθήσουν να γίνεις καλύτερος . Η εκπαίδευση μαζί με τον πολιτισμό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να απασχολεί όλους και να κυριαρχούν στη ζωή μας».

--- Ο καλύτερος τίτλος που έχεις κατακτήσει ποιος είναι;

«Κάθε ένας έχει την ομορφιά του, όμως οι διακρίσεις με τις μικρές εθνικές ομάδες είναι τρομερές, στιγμές που έχουν μείνει ανεπανάληπτες μέσα μου. Ήταν πιο ρομαντικά, δεν ξέραμε ότι θα γίνουμε επαγγελματίες και μας βοήθησαν να εξελιχθούμε στην καριέρα μας. Η Εθνική σου δίνει μια ώθηση και μια διαφήμιση που πολλές φορές δεν τις έχεις με την ομάδα σου».

---- Μίλησε μου για τα παιδικά σου χρόνια. Που και πως τα πέρασες;

«Το πατρικό μου είναι στο Μαρούσι, τότε δεν είχαμε social media και περιμέναμε πότε θα βγούμε από το σπίτι για να πάρουμε μια μπάλα και να παίξουμε».

---- Ήσουν καλός μαθητής; Αγαπημένα σου μαθήματα;

«Ήμουν του 18 και του 19, μου άρεσαν πολύ τα μαθηματικά και η ιστορία».       

------Σε ποια ηλικία ξεκίνησες το μπάσκετ και σε ποιος σε προέτρεψε;

«Κανείς δεν με παρακίνησε, από πολύ μικρή ηλικία μου άρεσε να βλέπω αγώνες στην τηλεόραση και μετά τους αναπαρίστανα στο κουρτινόξυλο του δωματίου μου. Κάθε Σαββατοκύριακο είχα αυτή την τρέλα να βλέπω αγώνες μόνος μου. Ξεκίνησα στα 7 μου χρόνια από τη Νίκη Αμαρουσίου μέχρι τα 15 μου που πήγα στον Ηλυσιακό».

---- Ποιο ήταν  το ίνδαλμά σου που ήθελες να του μοιάσεις;

«Δεν είχα έναν συγκεκριμένο, μάθαινα από πολλούς, μου άρεσαν οι αθλητές με σκληρή νοοτροπία που δεν ξεφεύγουν από αυτό που έχουν για στόχο και δουλεύουν για να πετύχουν πολλά πράγματα.  Έβλεπα τα δυνατά τους στοιχεία και προσπαθούσα να τους μιμηθώ. Πολλά πήρα  για παράδειγμα από το βιβλίο του Κόμπι Μπράιαν για το mentality  που είχε και τον έφθασε τόσο ψηλά»

 .

---- Ποδόσφαιρο έπαιξες όπως όλα τα παιδιά;

«Βέβαια, αλλά επειδή έπαιζα τερματοφύλακας μετά διάλεξα το μπάσκετ αφού και αυτό παίζεται με τα χέρια. Επίσης ήμουν καλός και στο τένις μέχρι τα 15 μου έπαιζα ταυτόχρονα μπάσκετ και τένις. Κατέβαινα  μάλιστα και σε τουρνουά τένις».

--- Που θα περάσεις τις μέρες των γιορτών;

«Στην Αθήνα με την οικογένεια μου και τη νεογέννητη κόρη μου, άλλωστε θα έχει και αγώνες εκείνη την περίοδο».

---- Ποιος είναι ο αγαπημένος σου προορισμός για διακοπές;

«Θα πω τα Χανιά, εξαιτίας της γυναίκας μου. Είναι από εκεί με πήγε και τρελάθηκα, τώρα την πιέζω εγώ να πάμε στα Χανιά».

 ---Το πιο ωραίο μέρος που έχεις επισκεφθεί;

«Οι Αντίπαξοι, γενικά είμαι της θάλασσας, υπέροχα είναι και τα Φαλάσαιρνα στα Χανιά».

---- Έπαιξες δύο χρόνια στο Καζακστάν. Πως τα πέρασες εκεί, πως ήταν η ζωή;

«Είναι λίγο δύσκολη, πήγα αποκλειστικά για το μπάσκετ.  Άλλη κουλτούρα, άλλες θερμοκρασίες, διαφορά ώρας. Η Αστάνα μου έδωσε την ευκαιρία να αλλάξω επίπεδο ως αθλητής. Είμαι ευγνώμων γιατί η εμπειρία αυτή με ωρίμασε και με έκανε πιο σκληρό γενικά στη ζωή μου».

---- Αγαπημένη σου μουσική και αγαπημένοι καλλιτέχνες;

«Ελληνική μουσική, θα πω την τριάδα Ρέμος, Μαζωνάκης, Κιάμος».

--- Πέρα από το παρκέ που αλλού ξοδεύεις την ενέργεια σου; Ποια πράγματα σε ευχαριστούν να τα κάνεις;

«Με ευχαριστούν και με ηρεμούν τα βιβλία κατά προτίμηση ιστορικά και ψυχολογίας. Από την άλλη μου αρέσει να κάθομαι στον καναπέ και να βλέπω αγώνες με φίλους ή μόνος του. Όχι μόνο μπάσκετ αλλά και  ποδόσφαιρο. Και όταν καμιά φορά μας δίνει ρεπό ο κόουτς (γελάει) φαγητό και κινηματογράφος».

--- Κεφάλαιο οικογένεια. Πως νιώθεις πλέον ως μπαμπάς;

«Είμαι παντρεμένος με την βολεϊμπολίστρια Δάφνη Βαρουδάκη και έχουμε ένα κοριτσάκι που είναι 5,5 μηνών και όταν την βλέπω με κάνει να νιώθω πολύ μικρός. Είμαι πολύ δεμένος με την οικογένεια μου και κάθε φορά που η μικρή κατακτάει τον κόσμο αισθάνομαι τόσο όμορφα που δεν περιγράφεται».

--- Στην εκκλησία πηγαίνεις;

«Όχι, ούτε το Πάσχα για τη λαμπάδα»

 ---- Σε γενικές γραμμές είσαι ικανοποιημένος από την καριέρα σου;

«Τον απολογισμό θα τον κάνω στο τέλος, έχω χρόνια μπροστά μου πιστεύω. Τότε θα καθίσω στο μπαλκόνι του σπιτιού με ένα ποτήρι κρασί, θα κλείσω τα μάτια μου και θα δω τι έχω καταφέρει, ελπίζω να νιώσω ευχάριστα. Μικρούς απολογισμούς βέβαια κάνω στο τέλος κάθε σεζόν».

--- Έχεις μετανιώσει για κάποια επιλογή σου;

«Όχι γιατί την στιγμή που την έκανες πίστευες ότι αυτό είναι το σωστό και όχι λάθος. Εξάλλου μετά από ένα λάθος θα βρεις το δρόμο για να κάνεις δέκα σωστά. Σημασία έχει πάντα με χαμόγελο να βλέπουμε τα λάθη μας και να πηγαίνουμε στο σωστό μονοπάτι».

------ Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στους οπαδούς του ΓΣΠ;

«Πρωτίστως θέλω να τους ευχαριστήσω για το δυναμικό τους παρών, μας κάνουμε να νιώθουμε ότι είμαστε σε μια ομάδα με ιστορία, με παράδοση, με καψούρα για το μπάσκετ. Τους θέλουμε πολύ κοντά και στην συνέχεια που θα είναι δύσκολη. Στο γήπεδο μας δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα με την παρουσία τους. Είτε κερδίζουμε είτε χάνουμε αναγνωρίζουν την προσπάθεια μας που επί το πλείστο είναι στο 100%. Στο τέλος της χρονιάς όλοι μαζί θα δούμε πόσο ευχαριστήθηκε ο κόσμος και μακάρι να κάνουμε υπερβάσεις που πολλοί δεν τις περιμένουν».