Η ζωή του Σταύρου Κωνσταντινίδη είναι συνυφασμένη με τον Ατρόμητο τον οποίο υπηρέτησε ως παίκτης και παράγοντας, εξακολουθεί να τον υπηρετεί από τη θέση του προέδρου των Παλαίμαχων.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΟΥΡΙΔΗ
Εξυπακούεται ότι η προσφορά του στην ομάδα είναι ανυπολόγιστη και πρέπει να σημειωθεί ότι στον Ατρόμητο έπαιξαν οι αδελφοί του Θόδωρος και Γιώργος που είναι από τα ιδρυτικά μέλη του συνδέσμου παλαίμαχων μαζί με τον Πέτρο Μουγιάκο.
Γέννημα θρέμμα περιστεριώτης, άρχισε από τα τσικό, έπαιξε στην πρώτη ομάδα πάνω από μια δωδεκαετία και διατέλεσε αργότερα παράγοντας πολλά χρόνια. Ξεκίνησε ως σέντερ φορ, μετά πήγε στο κέντρο και καθιερώθηκε στη θέση του στόπερ. Ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας του, μου είπε: «Έπαιζα στις αλάνες του Περιστερίου που γινόντουσαν ομηρικές μάχες ανάμεσα σε ομάδες που είχαν οι διάφορες γειτονιές. Εκεί με είδε ο προπονητής Γούλιος Αρβανίτης, μου είπε να πάω να προπονηθώ και φυσικά πήγα με μεγάλη χαρά αφού ο Ατρόμητος ήταν το καμάρι της πόλης μας. Έπαιξα σε ένα διπλό με αντίπαλο τον αείμνηστο Γιώργο Χατζή και πέτυχα έξι γκολ. Αμέσως υπέγραψα δελτίο και σε ηλικία 17 ετών έπαιξα στην πρώτη ομάδα το 1958-59. Πιο μετά σε ένα παιχνίδι που ήταν τραυματίας ο Χατζής, ο τότε προπονητής Μιχάλης Παπαθεοδώρου μου ζήτησε να παίξω σέντερ μπακ και καθιερώθηκα. Μου άρεσε πάντως καλύτερα να παίζω στο κέντρο, είχαμε δέσει με τον συγχωρεμένο Άγγελο Ράμφο, ήταν μια θέση που μου έδινε τη δυνατότητα να τρέξω περισσότερο».
«Πηγαίναμε στο ξενοδοχείο»
Και ο Σταύρος Κωνσταντινίδης συνέχισε να μου αφηγείται: «Όταν ήταν πρόεδρος ο αείμνηστος Γιαπιτζής, την παραμονή των αγώνων, μας πήγαινε σε ξενοδοχείο στην Εκάλη, την εποχή εκείνη να φανταστεί κανείς μόνο η Εθνική Ομάδα πήγαινε ξενοδοχείο. Στην πορεία υπήρξαν και άλλοι σπουδαίοι παράγοντες ο Τσακίρης, ο Γκίνης, ο Πουρής, ο Λύκος και άλλοι. Από τους συμπαίκτες μου, τότε είχαμε παικταράδες θα ξεχωρίσω λίγο παραπάνω τους Παπαγεωργίου, Τζουνάκο, Καλογερά, Παντελιάδη, Ζιέμη, Σαρ.Πέτρου και κατόπιν τον μεγάλο Ράμφο. Είχαμε όμως και σπουδαίους αντιπάλους όπως ο Δαβουρλής, ο Στραβοπόδης, ο Δεϊμέζης, ο Βουζουνεράκης, ο Λίβας, ο Αλέφαντος, ο Κοζαδίνος, ο Φυλακούρης.
Για το παιχνίδι που του έμεινε αξέχαστο μου είπε:« Παίζαμε με την Παναχαϊκή στην Πάτρα και βγαίναμε πρωταθλητές ακόμη και με ήττα. Μας περίμεναν όμως στην γωνία καθώς ο διαιτητής απέβαλε τον Πυργολιό, πήγε ο Χατζής να διαμαρτυρηθεί και ο διαιτητής του είπε «πάω στα αποδυτήρια να επανέλθω». Όμως κλείδωσε την πόρτα δεν ξαναβγήκε, διέκοψε τον αγώνα, μας μηδένισαν και χάσαμε την άνοδο γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο δεν θα την παίρναμε. Μας την είχαν δηλαδή στημένη».
Και ο Στ.Κωνσταντινίδης συνέχισε ως εξής: «Το 1975 όταν έφυγε η Χούντα, με άνωθεν εντολή ανέλαβα τον Ατρόμητο μαζί με Πανουτσόπουλο, Μπρανίκα, Βαφειάδη, Ξυπνητό και αρκετούς ακόμη. Συνολικά ήμουν σε πέντε διαφορετικές διοικήσεις και πιο πρόσφατα όταν είχε αναλάβει η «διοίκηση σωτηρίας» στη δεκαετία του ‘80 με τον αξέχαστο Κουλόπουλο».
«Πως έπαιξε ο Ράμφος»
Για τον Άγγελο Ράμφο μου είπε: «Παίζαμε ένα ματς στη Ριζούπολη με τη Σαφράμπολη. Υπήρχε ένα πρόβλημα στο κέντρο. Είπα στον προπονητή μας τον Νταισπάγγο, γιατί «δεν βάζεις αυτόν τον πιτσιρικά τον Ράμφο;». Αφού το σκέφθηκε πολύ καλά, τελικά αποφάσισε να τον βάλει και από τότε ο Άγγελος καθιερώθηκε κι έκανε την εκπληκτική καριέρα». Τον ρώτησα γιατί δεν έγινε προπονητής και μου απάντησε: «Πήγα στη σχολή προπονητών και πήρα δίπλωμα. Δούλεψα στον Αστέρα Εξαρχείων αλλά για λόγους επαγγελματικούς σταμάτησα». Για τον σημερινό Ατρόμητο τόνισε ότι έχει ανέβει επίπεδο αλλά «πριν 3-4 χρόνια είχαμε καλύτερη ομάδα από την σημερινή». Όσο για τους φιλάθλους της ομάδας σημείωσε: «Ο κόσμος του Ατρόμητου είναι υπέροχος πάντα αγαπούσε την ομάδα. Και τώρα την αγαπάει αλλά την εποχή μας οι περισσότεροι παίκτες ήταν Περιστεριώτες. Άλλα χρόνια βέβαια».
