Πολλές φορές θεωρούμε  ότι κάποια πράγματα είναι αυτονόητα και δεν τους δίνουμε την απαραίτητη σημασία.

Το να έχει ο Ατρόμητος δύο και τρεις διεθνείς παίκτες για παράδειγμα το θεωρούμε αυτονόητο. Πριν από δέκα χρόνια ας πούμε άμα έλεγε κανείς ότι ο Ατρόμητος θα φθάσει στο σημείο που θα δίνει παίκτες στην Εθνική Ομάδα Ανδρών θα τον έλεγαν το λιγότερο «τρελό». Κανείς δεν θα τον πίστευε.

Ήρθαν όμως έτσι τα πράγματα η ομάδα έκανε μεγάλα βήματα προόδου και τώρα έχει φθάσει στο σημείο να παραπονιέται δικαίως όταν κάποιος παίκτης του που αξίζει δεν καλείται στην Εθνική. Να μην λησμονούμε λοιπόν ότι ο Κατσουράνης μέσω των εμφανίσεων που έκανε με τον Ατρόμητο επέστρεψε στην Εθνική Ελλάδας και πως ο Γκορμπούνοφ πάλι μέσω των εμφανίσεων του με τον Ατρόμητο κλήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του στην Εθνική Λευκορωσίας Ανδρών.  Για να δείτε πόσο η ομάδα έχει «μεγαλώσει» αλλά εμείς το θεωρούμε αυτονόητο.

Την ίδια ώρα ο Αστέρας Τρίπολης «πανηγυρίζει» επειδή για πρώτη φορά στην ιστορία του άμα δεν κάνουμε λάθος καλείται στην Εθνική Ανδρών και αναφερόμαστε στον Γιαννιώτα που από το καλοκαίρι θα είναι παίκτης του Ολυμπιακός. Μαζί «πανηγυρίζει» και ο ΠΑΣ Γιάννινα επειδή για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια παίκτης του (ο Βελλίδης) κλήθηκε σε αποστολή της Εθνικής Ανδρών.

Και να φανταστεί κανείς ότι ο Ατρόμητος που έχει μόνο τον Κατσουράνη στην Ανδρών μπορεί να αισθάνεται αδικημένος γιατί ο Φυτανίδης που έχει κληθεί παλαιότερα τι άλλο πρέπει να κάνει για να συμπεριληφθεί πάλι σε αποστολή ή ο Δημούτσος που παίζει σε θέση που «πονάει» η Ελλάδα έπειτα από τους τραυματισμούς των Μανιάτη, Μάνταλου.
Και να σας πούμε κάτι τελευταίο; Ο Μπακάκης της ΑΕΚ τι περισσότερο έχει από τον δικό μας τον Κιβρακίδη; Έχει;