Πάντα έπειτα από μια νίκη τα βλέπεις υπέροχα... Από προπονητικό διπλό, μέχρι σε αγώνα ευρωπαϊκού επίπεδου... Θυμηθείτε απλά πέρυσι τέτοιο καιρό, που ο Ατρόμητος έκανε παρέλαση στο Friend's Arena κόντρα στην ΑΪΚ Στοκχόλμης, φιλοδωρώντας τους Σουηδούς με τρία γκολ, αλλά επειδή το παρελθόν διδάσκει τους έξυπνους, πρέπει πάντα να θυμόμαστε και τι ακολούθησε στην πορεία της σεζόν.

 ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΣΤΕΡΗ

Το χθεσινό φιλικό με τον Ολυμπιακό δεν γίνεται να συγκριθεί για κανένα λόγο με εκείνη τη βραδιά, αλλά μπορεί να διδάξει τη διαχείριση που πρέπει να υπάρξει στο εξής, με τον ενθουσιασμό που σκόρπισε στους φίλους της ομάδας η «τριάρα» κόντρα στους «ερυθρόλευκους», τη στιγμή μάλιστα που ο αγώνας για αυτούς χαρακτηριζόταν -και ήταν- πρόβα τζενεράλε για το κρίσιμο ματς του τρίτου προκριματικού γύρου του Champions League.

 Από τα φιλικά -ειδικά όταν πρόκειται για το πρώτο της σεζόν- προκύπτουν συμπεράσματα τα οποία κυρίως αφορούν την εικόνα κάθε παίκτη ξεχωριστά και σε δεύτερη μοίρα το ομαδικό σκέλος, αφού πρόκειται για πράγματα που δουλεύει ο προπονητής με τους παίκτες του στις προπονήσεις, εκεί που  κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να δει τι συμβαίνει.

 Βάσει αυτών μπορούν να βγουν συμπεράσματα, αρχής γενομένης από τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα. Ο Ντμίτρι Μπάγκα που είναι και ο άγνωστος Χ της υπόθεσης, έδειξε ότι πρόκειται για ένα κοντρολαρισμένο χαφ, που έχει σχετικά καλές αμυντικές τοποθετήσεις και που θα μπορούσε να «δέσει» με τον Κεϊτά, αφού με 8άρι τον Ούμπιντες σε αυτή τη θέση η ομάδα χάνει αρκετά σε ύψος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Αργεντινός ηγέτης μένει εκτός επιλογών.

 Για τον Ζησόπουλο δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά πράγματα. Στα δικά μου μάτια, αποτελεί μια μεταγραφή-ταμάμ για τον Ατρόμητο, που θα ήταν πολύ μεγάλο λάθος να μην γινόταν, αφού ο παίκτης ήταν ελεύθερος και αυτό θα φανεί πάρα πολύ καλά μέσα στη διάρκεια της σεζόν.

 Ο Ντιγκινί έδειξε ότι μπορεί να προσθέσει την απαραίτητη ταχύτητα και ποιότητα που έλειπε στη μεσοεπιθετική γραμμή, ενώ ο Γιαννακόπουλος στη μοναδική φάση που χρειάστηκε έδειξε απόλυτα έτοιμος, δείχνοντας έτοιμος να «χτυπήσει» στα ίσια τον Γκορμπούνοφ, ειδικά από τη στιγμή που ο Λευκορώσος έδειξε «τρακαρισμένος» στο πρώτο ημίχρονο. Ακόμα και ο Γκουγκούδης, που χρησιμοποιήθηκε ως δεξί μπακ, φάνηκε από τα κοντρόλ του μέσα στο ματς ότι το ξέρει το... τόπι, μένει βέβαια να τον δούμε σε περισσότερα παιχνίδια.

 Ευχάριστη έκπληξη του αγώνα ήταν η παρουσία των παιδιών που προέρχονται από την Ακαδημία, με τον Κατράνη να δικαιώνει τα πολύ καλά λόγια που ακούγονται για αυτόν όλα αυτά τα χρόνια (δεν άφησε τον Πάρντο και τον Φορτούνη να πάρουν ανάσα, ενώ πιστώνεται την ασίστ στο δεύτερο γκολ) και παράλληλα τους Λημνιό και Μπαστακό να δείχνουν πιο... ξεψαρωμένοι συγκριτικά με πέρυσι, με τον πρώτο να κάνει όλη τη δουλειά στο τρίτο γκολ και τον δεύτερο να ξεκινάει υπέροχα τη φάση από το οποίο ο Ατρόμητος έφτιαξε το 2-1.

 Σε ό,τι αφορά την εικόνα του συνόλου, στο α' ημίχρονο φαινόταν με... γυμνό μάτι ότι αυτή η ομάδα έπαιζε το πρώτο της ανταγωνιστικό ματς της χρονιάς και ότι μέχρι σήμερα περιοριζόταν μόνο στα προπονητικά διπλά ενώ στο δεύτερο βγήκαν στοιχεία, όπως η γρήγορη μετάβαση από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη, αλλά και η κυκλοφορία της μπάλας, όσο μπορεί να φανεί σε ένα ματς που η ομάδα του Τραϊανού Δέλλα περίμενε τον αντίπαλό της. Αν μη τι άλλο, πρόκειται δείγματα που δίνουν μια σαφή αγωνιστική κατεύθυνση, στοιχείο στο οποίο πάσχουν πολλές ελληνικές ομάδες.

 Το σίγουρο είναι ένα... Ο Ατρόμητος δεν έχει καταφέρει το παραμικρό, επειδή επικράτησε σε ένα φιλικό. Οι πανηγυρισμοί για ένα τέτοιο αποτέλεσμα, αυτομάτως κατεβάζουν σκάλες την ομάδα και τον πήχη των στόχων, μικραίνοντας και την ίδια της τη φανέλα. Σειρά έχει πλέον το δεύτερο στάδιο της προετοιμασίας στα Χάνια του Πηλίου, εκεί όπου θα δουλευτούν ακόμα περισσότερα πράγματα, που αφορούν το αγωνιστικό σκέλος.

 Υ.Γ.: Από τη μέση και μπροστά στη θεωρία ο Ατρόμητος έχει πολλές λύσεις. Με τυχαία σειρά υπάρχουν οι Κεϊτά, Μπάγκα, Ούμπιντες, Μπρίτο, Γροντής, Ματέι, Στόιτσεφ, Ντιγκινί, Λημνιός, Μπαστακός. Άρα όλοι είναι στην... τσίτα.

Υ.Γ.1: Ο επόμενος παίκτης που θα φέρει λεφτά στον Ατρόμητο είναι ο Μαριάνο Μπίτολο. Ο Αργεντινός έχοντας δεύτερη χρονιά στην πλάτη του με τις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, δείχνει ότι είναι άλλο επίπεδο. Τρομερές δυνάμεις, συνεχή ανεβοκατεβάσματα στη γραμμή... Μόνο η ωριμότητα του λείπει.

 Υ.Γ.2: Ο Λε Ταλέκ είναι πολύ ορεξάτος, δείγμα του ότι μένει ανεπηρέαστος από τα όσα γράφονται και θέλει να παίξει ποδόσφαιρο. Ματέι και Στόιτσεφ πρέπει να είναι οι μεταγραφές εκ των έσω για τη νέα περίοδο.

 Υ.Γ.3: Η απάντηση για το αν πρέπει να φιλοξενούνται οπαδοί των 4 «μεγάλων» στη θύρα 1, δίνεται σε κάθε ευκαιρία...

 Σε μια χρονιά που προλάβαμε να βιώσουμε την πρώτη ευρωπαϊκή πρόκριση και μέσω αυτής να χαρούμε, να γελάσουμε, τα φέρνει έτσι το ποδόσφαιρο που μέσα σε λίγο καιρό στεναχωρηθήκαμε, βρίσαμε, σιχτιρίσαμε, ξαναγελάσαμε, ξαναγεμίσαμε ελπίδα, αλλά στο τέλος το αντικειμενικό συμπέρασμα είναι η πίκρα.

 ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΣΤΕΡΗ

Στο σύνολό της η σεζόν είναι αποτυχημένη από τη στιγμή που ο Ατρόμητος έχασε το βασικό του στόχο (τα play-off), μένοντας εκτός μάλιστα από ομάδες που είχαν λιγότερα εφόδια, αλλά οι Περιστεριώτες είναι υποχρεωμένοι να κοιτάξουν την επόμενη μέρα, γιατί έτσι επιβάλλεται σε έναν ζωντανό οργανισμό.

 Το μότο που επικράτησε καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν από πλευράς διοίκησης ήταν το «όλοι κρίνονται και στο τέλος θα κάνουμε ταμείο» και αρχής γενομένης από τον Τραϊανό Δέλλα που πήρε το «πράσινο φως» για να συνεχίσει, θα προκύψουν εντός των επόμενων ημερών τα νέα και για τους ποδοσφαιριστές.

 Σε ό,τι αφορά τον «Τράι» πρέπει να του πιστωθεί το γεγονός ότι σε μια πολύ περίεργη κατάσταση προς το τέλος της σεζόν, κατάφερε να κρατήσει στην ομάδα ένα σοβαρό πρόσωπο, φτάνοντας σε ένα σερί νικών στο οποίο δεν επιτεύχθηκε και κάποια αγωνιστική υπέρβαση βάσει προγράμματος. Βέβαια, αν σκεφτεί κανείς τις ήττες που έγιναν όλη τη διάρκεια της σεζόν, ακόμα και αυτό το 5/5 (ή το 6/7 αν προτιμά κανείς) είναι κάτι αξιοσημείωτο. Ωστόσο, σε αγωνιστικό επίπεδο, κανείς δεν μπορεί να πει ότι «χόρτασε» μπάλα, με το ενεργητικό των μόλις 26 γκολ σε 30 αγώνες να είναι ενδεικτικό της κατάστασης, όπως πάντα θα υπάρχει ένα «αν» για τον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ, εκεί που όλοι βρέθηκαν σε τραγική μέρα και δεν διεκδικήθηκε το παραμικρό από έναν αντίπαλο που δεν δικαιούται τον... φόβο.

 Το θέμα είναι ότι θα συνεχίσει το έργο του με κυριότερο εφόδιο την επιθυμία του να παραμείνει στα δύσκολα (χωρίς Ευρώπη), καθώς καλείται να οδηγήσει τον Ατρόμητο σε μια μεταβατική περίοδο που πλέον θα κυνηγά εκείνος την 5άδα και δεν θα τον κυνηγούν. Καλείται να ανοίξει σιγά-σιγά ένα νέο κύκλο στην ομάδα, χωρίς παράλληλα να διαταραχθούν οι υγιές σταθερές που έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια ο Ατρόμητος και τον οδηγούν εκ του ασφαλούς σε πορεία υψηλών ταχυτήτων. Με άλλα λόγια, ο Δέλλας είπε το «ναι» σε μια περίοδο που ο αγωνιστικός προϋπολογισμός θα πέσει, αλλά οι στόχοι (όχι πια ως αυτοσκοπός) είναι υψηλοί. Πιο σοβαρή και επί της ουσίας πιο αυστηρή κριτική θα είναι πιο ποδοσφαιρικά λογικό να γίνει από τη νέα σεζόν, που η ομάδα θα έχει 100% δική του σφραγίδα. Η υπομονή απ' όλους είναι η κυριότερη αρετή σε αυτές τις καταστάσεις.

 Σε ό,τι αφορά το ρόστερ και πώς αυτό θα διαμορφωθεί για τη νέα σεζόν, βλέποντας τα δεδομένα αυτής της στιγμής, στα δικά μου μάτια δεν απαιτούνται οι ριζοσπαστικές αλλαγές που θα διαταράξουν τα πάντα στα αποδυτήρια. Αντίθετα, υπάρχει ένας κορμός πάνω στον οποίο μπορεί να στηριχθεί η προσπάθεια της νέας σεζόν (Μπάρκας, Φυτανίδης, Λαζαρίδης, Μπίτολο, Κυβρακίδης, Ούμπιντες, Λε Ταλέκ, Ματέι, Μπρίτο) και πάνω σε αυτόν μπορούν να γίνουν οι προσθήκες που πραγματικά θα δώσουν το κάτι διαφορετικό και το παραπάνω.

 Άλλωστε, οι μεταγραφές είναι περίεργη υπόθεση... Θυμόμαστε όλοι τον ενθουσιασμό που επικρατούσε το προηγούμενο καλοκαίρι (και κυρίως λόγω της εικόνας από τα ματς με την ΑΪΚ Στοκχόλμης) και τι τελικά πρόσφερε η κάθε προσθήκη εκείνης της περίοδου. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι αν ο Λε Ταλέκ δεν είχε στο ενεργητικό του γκολ που μεταφράζονταν νίκες, μόνο ο Μπίτολο ήταν αυτός που πραγματικά όχι μόνο έχει κάνει... απόσβεση, αλλά οδεύει ολοταχώς για υπεραξία.

 Για αρχή μένει να κριθούν οι υποθέσεις των Μπρίτο, Λαζαρίδη που προσωπικά δεν νοείται να μην παραμείνουν και να ολοκληρώσουν εδώ την καριέρα τους, γιατί εκτός από τη δεδομένη τους ποιότητά, διαθέτουν προσωπικότητες που είναι απαραίτητες σε κάθε ομάδα. Όσο για τις προσθήκες, πλην του Ντιγκινί, που είναι «κλεισμένη» υπόθεση, ας δούμε τις επόμενες μέρες πώς θα έχει διαμορφωθεί η κατάσταση του ρόστερ και εδώ θα είμαστε να τα γράψουμε...

 Υ.Γ.: Πήρε άδεια η Βέροια και έπειτα από δύο εβδομάδες, έσκασαν τρεις προσφυγές... Μαγικά πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

 Υ.Γ. 1: Με εξασφαλισμένη την ευρωπαϊκή συμμετοχή του Πανιωνίου, ο Ντιγκινί προτίμησε την πρόταση του Ατρόμητου. Αναμφίβολα πρόκειται για προίκα της πορείας των τελευταίων χρόνων, αλλά μάλλον και ο ίδιος ρώτησε και έμαθε για τα ακριβή δεδομένα και τις διαφορές που επικρατούν.

Επιτεύχθηκε στον απόλυτο βαθμό ο στόχος των 5 συνεχόμενων νικών στις ισάριθμες τελευταίες αγωνιστικές, ο Ατρόμητος «εκτοξεύθηκε» από την τελευταία θέση που οδηγούσε την παραμονή στη Super League στην 7η, άγχωσε όλους όσους τον είχαν ξεγραμμένο, θυμίζοντας τη δυναμική που έχει χτίσει τα τελευταία χρόνια, ωστόσο η 6η θέση χάθηκε στην ισοβαθμία. 

ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΣΤΕΡΗ

Οι δύο ήττες από τον ΠΑΣ Γιάννινα αποδείχθηκαν καθοριστικές, παρ' όλα αυτά πιο καθοριστικές μέσα στη διάρκεια της σεζόν ήταν οι απώλειες σε εντός έδρας ματς όπως κόντρα στον Πλατανιά, τη Βέροια, την Ξάνθη (στην αρχή της σεζόν), ακόμα και σε αυτά εναντίον του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού, εκεί που ο Ατρόμητος όχι μόνο ήταν καλύτερος από τον αντίπαλό του, αλλά προηγήθηκε, χάνοντας δικούς του βαθμούς. Η ήττα από τον Πανθρακικό δεν περιλαμβάνεται στις παραπάνω περιπτώσεις παιχνιδιών, αφού ξεκάθαρα εκείνη τη μέρα η ομάδα της Κομοτηνής ήταν ανώτερη από τον Ατρόμητο.

 Επί της ουσίας, λοιπόν, φαίνεται ότι αυτό το σερί είναι ανούσιο και να προσφέρει μόνο κάποια έξτρα έσοδα, αφού οι νίκες και η άνοδος στη βαθμολογία έχει αντίκρισμα στο ταμείο, αλλά στην πραγματικότητα οι θετικές επιδράσεις του «5x5» είναι πολλές.

 Κατ' αρχήν, η ομάδα απεκατέστησε σε μεγάλο βαθμό τη σχέση εμπιστοσύνης με τον κόσμο τον οποίο -κακά τα ψέμματα- τον είχε ξενερώσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Έκανε πέντε νίκες (ειδικά αυτή κόντρα στον Αστέρα ήταν επίδειξη μαγκιάς και προσωπικότητας) και απέδειξε τοσο την αγωνιστική βελτίωση, αλλά και τη θέληση να διεκδικήσουν ό,τι της αναλογούσε σε μια χρονιά που «στράβωσε».

 Επιπλέον, ο Τραϊανός Δέλλας με το αποτέλεσμα που παρουσιάζει εντός αγωνιστικού χώρου έχει καταφέρει όχι μόνο να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη της διοίκησης, αλλά και ο κόσμος να τον αντιμετωπίζει με διαφορετικό... μάτι, αφού δεν είναι μόνο οι νίκες που έχουν αλλάξει το κλίμα, αλλά η γενικότερη εικόνα εντός τεσσάρων αγωνιστικών γραμμών που μάλιστα γίνεται όλο και καλύτερη.

 Όλα αυτά τα αποτελέσματα του «5x5» διαμορφώνουν μια δήλωση εν όψει Κυπέλλου, αλλά και της ερχόμενης σεζόν. Η ομάδα του Τραϊανού Δέλλα δείχνει ότι δεν θα πάει στα δύο ματς με την ΑΕΚ σαν «πρόβατο στη σφαγή», καθώς και μόνο η αγωνιστική υγεία που δείχνουν τα δύο σύνολα εντός αγωνιστικού χώρου αφήνουν ελπίδες στους «κυανολεύκους» να φανούν ανταγωνιστικοί κόντρα στους «κιτρινόμαυρους». Η κακή παρουσία της ΑΕΚ στα τελευταία ματς δεν πρέπει να ξεγελά κανέναν, αντιθέτως θα πρέπει να αφυπνίσει απάντες στο αγωνιστικό τμήμα, καθώς η πίεση και το «πρέπει» που υπάρχει σε αυτές τις ομάδες είναι στοιχεία που τις καθιστούν ακόμα πιο επικίνδυνες.

Ένα θετικό αποτέλεσμα στο πρώτο ματς του ΟΑΚΑ, αφήνει τα πάντα ανοιχτά και θεωρητικά ο τρόπος που αγωνίζεται η ΑΕΚ του Γκουστάβο Πογέτ (φτωχό δημιουργικό παιχνίδι με τις αντεπιθέσεις να αποτελούν το κύριο επιθετικό όπλο) μπορεί να είναι διαχειρίσιμος -και μάλιστα εύκολα- από τον Ατρόμητο. Όλα αυτά, βέβαια, είναι στη θεωρία και όλα θα φανούν στην αναμέτρηση της Τετάρτης.

 Υ.Γ. Υπομονή και τα μεταγραφικά στην ώρα τους... Προέχει το θέμα του Δέλλα και στη συνέχεια θα υπάρξουν και οι πρώτες ανακοινώσεις για νέες προσθήκες.

 Υ.Γ.1: Πού ήταν αυτός ο Ουσέρο τόσους μήνες;

 Υ.Γ.2: Αποτελεί μεγάλη πολυτέλεια για τον Ατρόμητο να έχει τραυματία τον Σουμπίνιο και να έρχονται από τον πάγκο για 20 λεπτά, οι Παπαδόπουλος και Στόιτσεφ και να σου καθαρίζουν το ματσάκι.

Υ.Γ.3: Δύο νίκες κόντρα στον Πανιώνιο που όλοι ξέρουν τι σημαίνουν για τον κόσμο της ομάδας αυτά τα ματς. Και σου έρχεται ένα «γαμώτο», βλέποντας ότι η 5η θέση τερμάτισε στους 44 βαθμούς, λιγότερους από κάθε άλλη χρονιά, ακόμα και σε αναλογία πρωταθλήματος με 18 ομάδες.

 Υ.Γ.4: Πέντε ματς αήττητος κόντρα στους «κυανέρυθρους» και περίπου 2,5 χρόνια σε ημερολογιακό εύρος.

 Υ.Γ.5: Μεγάλη «μουντζούρα» το «26» στον τελικό επιθετικό απολογισμό στο πρωτάθλημα. Τη στιγμή μάλιστα που κόντρα στην Καλλονή μπήκαν 4 γκολ.

ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΣΤΕΡΗ

Μια σεζόν που όλοι οι φίλοι του Ατρόμητου περίμεναν πώς και πώς να ολοκληρωθεί ως προς και το τυπικό της μέρος, καθώς τόσο η ματαίωση του Κυπέλλου Ελλάδας όσο και το γεγονός ότι δεν διαφαίνεται έπειτα από πολλές σεζόν να υπάρχει ένας ξεκάθαρος στόχος μέχρι την τελευταία αγωνιστική, μια νίκη όπως αυτή κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης φαίνεται να αλλάζει κατά πολύ το κλίμα.

 ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΣΤΕΡΗ

Κανείς δεν πρόκειται να διαγράψει τα κακώς κείμενα της φετινής χρονιάς που έφεραν τους «κυανόλευκους» στη σημερινή βαθμολογική θέση, κανείς δεν πρόκειται από άποψη κριτικής να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι μιας νίκης που μπορεί σε επίπεδο στόχων να μην σημαίνει και τίποτα. Ωστόσο, ήταν μια πολύ ευχάριστη έκλαμψη που στο χέρι των παικτών και του προπονητή είναι να δώσουν διάρκεια, διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις μέχρι το τέλος.

 Αποδείχθηκε περίτρανα στο ματς της Κυριακής ότι το πρόβλημα της ομάδας όλο αυτό το διάστημα ήταν κυρίως ψυχολογικό που τα δεδομένα αγωνιστικά ζητήματα που υπήρχαν (κενό στη μεσαία γραμμή, φτωχή παραγωγή φάσεων) έδιναν ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις στην κακή κατάσταση. Στα δικά μου μάτια δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το γεγονός πως από τη στιγμή που αποβλήθηκε ο Κεϊτά το μάτι όλων των παικτών γύρισε και έπαιξαν με το «μαχαίρι στα δόντια».

 Πρόκειται για ένα ματς που μοιάζει πολύ στη μορφή του με ένα άλλο πάλι κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης στις 9/2/2014, όταν ο Σιδηρόπουλος «εφηύρε» κόκκινη κάρτα στον Φυτανίδη στο 16' και παρ' όλα αυτά οι Περιστεριώτες έκαναν πλάκα με 10 παίκτες και νίκησαν 3-1. Ένα ματς που είναι το highlight του Ούμπιντες με τα «κυανόλευκα», αλλά και του Καραμάνου. Εκείνη η ομάδα του Γιώργου Παράσχου σου έδινε την εντύπωση ότι δεν μπορεί να χάσει με τίποτα, ό,τι και να της συμβεί. Αυτό θύμισαν και οι παίκτες του Δέλλα σε αυτό το μισάωρο απόλαυση της Κυριακής, δείχνοντας για ακόμα μία φορά ότι αυτή η φουρνιά (Λαζαρίδης, Φυτανίδης, Ούμπιντες, Μπρίτο, Παπαδόπουλος και άλλοι που δεν είναι πια στην ομάδα) έχει από τις πιο περίοπτες θέσεις στην ιστορία της ομάδας, έχοντας ανεβάσει σε άλλο επίπεδο τη φανέλα με το αστέρι στο στήθος.

 Το θέμα είναι όμως τι γίνεται από εδώ και πέρα... Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Στόχος όπως λέει σε κάθε συνέντευξη και ο Τραϊανός Δέλλας είναι το επόμενο ματς και σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο, καθώς με τον φετινό Ατρόμητο, όποιος κάνει πλάνα στο τέλος βγαίνει εκτεθειμένος. Αν προκύψει η νίκη με τον Πανθρακικό στην Κομοτηνή, τότε ο στόχος των 42 βαθμών είναι πιο κοντά και τα κομπιουτεράκια αρχίζουν να βγαίνουν. Σε οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα, η νίκη κόντρα στον Αστέρα δεν θα έχει απολύτως καμία βαθμολογική αξία και ουσιαστικά τελειώνει η χρονιά.

 Ελπίδες για πλέι-οφ υπάρχουυν, αλλά δεν είναι στο χέρι του Ατρόμητου. Το σίγουρο είναι όμως ότι και η... πιάτσα έχει αντιληφθεί ότι όσο οι Περιστεριώτες έχουν μαθηματικές πιθανότητες, δεν μπορεί κανείς να τους ξεγράψει. Και το μάθημα αυτό το αντιλήφθηκε σε όλη του την έκφανση ο Αστέρας.

 Θα παιχτούν πολλά τόσο στις δικαστικές αίθουσες (αναμένεται η τιμωρία του ΠΑΟΚ, αλλά και του Ατρόμητου) όσο και στα γραφεία της ΕΠΟ με τις αδειοδοτήσεις. Υπομονή ένα μήνα...

 Υ.Γ.: Διαμαρτύρεται ο Αστέρας Τρίπολης για τη διαιτησία. Σε ένα ματς που ο Ιγκλέσιας τελειώνει χωρίς κίτρινη κάρτα, που ο Δημούτσος έπρεπε να αποβληθεί από το πρώτο ημίχρονο για το μαρκάρισμα στον αχίλλειο του Παπαδόπουλου, που ο Σανκαρέ είδε κίτρινη κάρτα στο 93', που δεν δόθηκε πέναλτι στον Ούμπιντες και ενώ το σκορ είναι 1-1. Μάλλον, λευκή πετσέτα σε ό,τι αφορά την υπόθεση πλέι-οφ αποτέλεσε η συγκεκριμένη ανακοίνωση, παρά οτιδήποτε περισσότερο.

 Υ.Γ. 1: Τι θα λέγαμε αν ο Ατρόμητος είχε το μπάτζετ του Αστέρα και δεν έβγαινε πλέι-οφ; Ή ας το πάρουμε διαφορετικά... Υπήρχε περίπτωση με το μπάτζετ του Αστέρα να μην έβγαινε πλέι-οφ ο Ατρόμητος;

 Υ.Γ. 2: Να σταματήσει το ποδόσφαιρο ο Λαζαρίδης; Ούτε να το σκέφτεσαι, Νίκο. Εδώ είναι το σπίτι σου...

 Υ.Γ. 3: Μεγάλη προσωπικότητα ο Λε Ταλέκ. Μπαίνει στο 83', σκίζεται, βάζει γκολ, τρέχει στον Ούμπιντες. Από αυτά τα μικρά φαίνονται πολλά...

 Υ.Γ. 4: Είχαμε πει στην αρχή της χρονιάς ότι ο Μπίτολο μπορεί να διώξει το «φάντασμα» του Γιαννούλη στο αριστερό άκρο της άμυνας και η απάντηση δίνεται στο γήπεδο. Για τον Ούμπιντες δεν υπάρχουν άλλα λόγια και κοσμητικά επίθετα...

 Υ.Γ. 5: Ο Δέλλας κερδίζει συνεχώς πόντους και όχι μόνο σε διοικητικό επίπεδο, αλλά και στην εκτίμηση τρίτων και κυρίως των παικτών. Εν καιρώ το συγκεκριμένο θέμα θα έρθει στο προσκήνιο.