Ό,τι ώρα ήθελε έπαιρνε διαφορά, όταν τον έφθανε η ΑΕΚ της έδινε ελπίδες και στο τέλος την «βύθισε» στη στενοχώρια. Μια ακόμη νίκη για τον σπουδαίο ΓΣΠ χθες στα Άνω Λιόσια.

Τους αθλητές και τις αθλήτριες που ξεχώρισαν τη χρονιά που έφυγε βράβευσε ο ΓΟΠ «Γιάννης Παλάσκας» στην εκδήλωση κοπή πίτας που έγινε στο γήπεδο του Περιστερίου με προεξέχοντες τους Γιάννη Γρανιτσιώτη, Αναστασία Καρβυνά και Νίκο Σφακιωτάκη που είναι μέλη της Εθνικής Ομάδας. Για την  συμμετοχή τους στον τελικό των πανελληνίων πρωταθλημάτων τιμήθηκαν οι Χρηστίδης Ιωάννης Ραφαήλ, Σερεμέτη Χριστίνα, Φράγκοπανάγου Δήμητρα και Αλεξογιάννη  Δέσποινα. Επίσης για την συμμετοχή τους στα πρωταθλήματα και Διασυλλογικά,  οι Αθλητές όλων των κατηγοριών από Κ14 έως και
Αντρών -Γυναικών.    Τέλος ειδική βράβευση έγινε όπως κάθε χρόνο και στους αθλητές  που πέτυχαν στο Πανεπιστήμιο και ήταν οι Κατσαρή Μαριτίνα, Ζαβερδα Βασιλική, Κούραση Ελένη, Δημιτσά Δώρα και Ζαφείρη Σταματία καθώς και στους προπονητές : Μοσχούτα Κωνσταντίνο, Χρηστίδη Νικόλαο, Παπουτσάκη Νικόλαο, Ηρακλή Γραφάκο, Σωτηριάδου
Χρυσούλα ,Αλεξογιάννη Δέσποινα, Γκούμα Παναγιώτα ,Χρήστο Δαούλα  και Γιάννη
Γρανιτσιώτη. Στην εκδήλωση εκτός από την πρόεδρο του συλλόγου και αντιδήμαρχο Μαίρη Τσιώτα παρέστησαν ακόμη οι αντιδήμαρχοι Βασίλης Μπέτσης, Παναγιώτης Λύκος, οι διαμερισματικοί σύμβουλοι Παπουτσάκης,Χάντζιου,Μορφονιού,
ο υπεύθυνος Αθλητισμού της Λαϊκής κίνησης Απ. Σταμπουρλός
Απόστολος, ο Εθνικός Προπονητής και Ολυμπιονίκης Χρήστος Μελέτογλου, ο
Καθηγητής Πανεπιστημίου  Ντέμης Ματάκης η πρόεδρος
του Ο.Φ.Κ.Α. Περιστερίου Χριστίνα Μαρινάκη και ο παλιός άσος του Ατρόμητου και για χρόνια Δημοτικός σύμβουλος Γ. Αυγουστίδης.

Σύμβουλος του Υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, σε θέματα Φαρμακευτικής Πολιτικής, ανέλαβε ο επιλαχών Βουλευτής Β2 Δυτικού Τομέα Αθηνών, φαρμακοποιός στο επάγγελμα,  Μπάμπης Καραθάνος.

Πρόκειται για αναγνώριση του έργου και της επιτυχημένης θητείας του περιστεριώτη Πολιτευχή ως συμβούλου του Υπουργού Υγείας και στην προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπου εφαρμόστηκαν ουσιαστικές μεταρρυθμιστικές πολιτικές τόσο στον τομέα του φαρμάκου όσο και σε άλλα θέματα του Υπουργείου Υγείας, με κύριο στόχο να έχουν οι πολίτες όλα τα απαραίτητα φάρμακα και την  ίδια στιγμή να υποστηριχτεί έμπρακτα το ελληνικό φάρμακο.

Πέρα από όλα αυτά, είναι γνωστή η ευαισθησία και οι παρεμβάσεις του Μπάμπη Καραθάνου στα εθνικά θέματα αλλά και σε θέματα καθημερινότητας των πολιτών της Δυτικής Αθήνας, ενώ ανάδειξε -και συνεχίζει να το κάνει- την αναγκαιότητα για λειτουργία  παιδιατρικού νοσοκομείου στο «Αγία Βαρβάρα».

Η περιστεριώτισα Εύη Κολιούλη μετράει πολλά χρόνια παρουσίας στο θεατρικό σανίδι ξεδιπλώνοντας το  ατόφιο ταλέντο της σε παραστάσεις όπως  «Ο Βαφτισιμιός της κυρίας», «Ποιητές πεζοδρομίου», «Παρασκευή και 13», «Όλοι οι Κουλοί χωράνε», «Μεταμορφώσεις», «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός» και πολλές άλλες. Όμως έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μέσα από το remake της αγαπημένης σειράς «Το Καφέ της Χαράς» του ANT1 υποδυόμενη τη Φιλιώ  την κουτσομπόλα στο Κολοκοτρωνίτση. Η τηλεόραση πάντα ανοίγει πόρτες αναγνώρισης αλλά η αξία του ηθοποιού πάντα φαίνεται στο θέατρο….Και η Εύη Κολιούλη είναι μια από αυτές τις καλλιτέχνιδες που χαίρεσαι να την βλέπεις όταν υποδύεται ρόλους, χαίρεσαι να την βλέπεις και όταν «υποδύεται»  τον εαυτό της. Ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο, η ευγένεια και το χιούμορ είναι το…διαβατήριο της προσωπικότητας της.

Γεννήθηκε λοιπόν μεγάλωσε και ζει στο Περιστέρι που δεν το αλλάζει με τίποτα.  Αγαπάει κάθε τι που έχει σχέση με την πόλη γι’ αυτό και είναι Ατρόμητος! Πρόσφατα άλλωσε όταν βρέθηκε στο τηλεπαιχνίδι του ANT1 «5Χ5» όταν την ρώτησε ο Τγόνι Σφήνος τι ομάδα είναι, εκείνη χωρίς περιστροφές απάντησε «Ατρομητάρα!».  Αλλά ας αφήσουμε την ίδια να μας τα αφηγηθεί:

«Τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στην οδό Σαρανταπόρου, μετά όταν έφτιαξε ο παππούς μου σπίτι, μετακομίσαμε στην οδό Τζουμαγιάς και αργότερα όταν παντρεύτηκα πήγα στο κέντρο της πόλης κοντά στο 2^ο δημοτικό. Το Περιστέρι είναι δηλαδή όλη μου η ζωή. Δημοτικό στο 3^ο στη Φιλικών, γυμνάσιο στο 18^ο και λύκειο στο κλασσικό δίπλα στο ΚΓ’. Επειδή το σπίτι μου ήταν δίπλα στο γήπεδο δεν μπορούσα να γίνω τίποτα άλλο εκτός από Ατρόμητος. Δεν έχει σημασία αν δεν έχω πάει πολλές φορές στο γήπεδο, το  συναισθηματικό δέσιμο που νιώθω με την ομάδα είναι φανταστικό. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή και έτρεχαν οι Ατρομηταίοι γιατί τους κυνηγούσαν, τρέχαμε κι εμείς από πίσω χωρίς να ξέρουμε γιατί. Κρυφτό παίζαμε στο παρκάκι δίπλα στο γήπεδο. Στις καλές εποχές γίνονταν και συναυλίες στο γήπεδο, είχα δει τον Παπακωνσταντίνου. Όταν έκανα την πρώτη μου κόρη και την πήγαινα στις κούνιες κάναμε παρέα με την κυρία Κατερίνα που έφερνε την εγγονή της. Όταν με κάλεσε στο σπίτι της κάποια στιγμή, είδα κάτι φωτογραφίες με Ατρόμητο, τη ρώτησα και μου είπε ότι ήταν η γυναίκα του Άγγελου Ράμφου. Η Ελευθερία που έχει το «Ατρόμητος Καφέ» μαζί με τη Ζωίτσα είναι πολύ φίλη μου.  Ο πατριός μου και δεύτερος πατέρας μου Γιάννης Χανιωτάκης είναι φανατικός Ατρόμητος μέχρι εκεί που δεν παίρνει.Γι’ αυτό σας λέω όλες μου οι εικόνες έχουν σχέση με τον Ατρόμητο. Είναι το καμάρι μου ο Ατρόμητος και το λέω πάντού».

Και η Εύη Κολιούλη συνεχίζει: «Την ίδια αγάπη έχω και για την πόλη μου. Ποτέ δεν την εγκατέλειψα. Κάποια στιγμή όταν χρειάστηκε για να φύγουμε γιατί η μητέρα μου είναι φιλόλογος επιστρέψαμε πάλι πίσω. Και ο μπαμπάς μου ο Τάκης Κολιούλης είναι επίσης φιλόλογος. Το Περιστέρι είναι ένα μισάωρο από παντού. Από το Σύνταγμα, από τον Πειραιά, από την Κηφισιά, από την Ελευσίνα. Έχει τρεις σταθμούς μετρό. Διατηρεί την αίσθηση ενός αστικού χωριού, τους γείτονες μου μπορώ να τους φωνάξω και να ζητήσω τη βοήθειά τους άμα χρειαστεί. Αυτό δεν μπορείς να το βρεις άλλού και ίσως έχει να κάνει επειδή κατοικήθηκε από πρόσφυγες, ανθρώπους που έχουν ο ένας ανάγκη τον άλλον. Είμαστε σε μια πόλη που βοηθάει τον πολιτισμό, έχει θεατρικό εργαστήρι, εργαστήρι χορού και μουσικής, φροντίζει την Τρίτη Ηλικία, έχει σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο και από μια κούνια, κάθε Χριστούγεννα γίνεται πόλος έλξης από όλη την Αθήνα, το Carousel που είναι δωρεάν δεν το βρίσκεις αλλού. Κι επίσης για να κλείσω, τον άνδρα μου τον Μιχάλη τον γνώρισα το 1998 στη «Κόλαση».

Όσον αφορά το…μικρόβιο της υποκριτικής η Εύη Κολιούλη λέει: «Αν και μεγάλωσα σε μια οικογένεια με φιλολόγους, δεν μου άρεσαν καθόλου τα φιλολογικά μαθήματα! Και γενικώς δεν πολύ αγαπούσα το διάβασμα! Από μικρή, όμως, μου άρεσε να συμμετέχω στις σχολικές παραστάσεις. Δεν είχα αφήσει γιορτή για γιορτή που να μην συμμετείχα. Έτσι μου “μπήκε” και το μικρόβιο. Στη σχολή υποκριτικής, ωστόσο, μπήκα σχετικά μεγάλη, στα 26 μου χρόνια και αφού έδωσα πρώτα εξετάσεις στο υπουργείο Πολιτισμού, που ήταν ένας ας πούμε «σωστός» τρόπος. Για την συνεργασία της με τον Χάρη Ρώμα τόνισε ότι:«Είναι αριστούργημα! Δεν υπάρχει. Μακάρι να τον έβλεπαν στις πρόβες, ειδικά σε αυτή την παράσταση! Τέτοιο γέλιο σε πρόβες δεν έχουμε ξαναρίξει. Κάθε φορά ήταν διαφορετική γιατί γελάγαμε και άλλαζαν πράγματα. Είναι τέτοιος ατακαδόρος που απλά δεν υπάρχει! Εμείς του λέμε να κάνει ένα σήριαλ ή μία ταινία με τη ζωή του. Χάρης Ρώμας είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Είναι πολύ μορφωμένος αλλά και πολύ έξυπνος άνθρωπος. Το χιούμορ του ξεπερνά κάθε φαντασία καθώς και η καλοσύνη του. Είναι από τους ανθρώπους που δρα σχεδόν αόρατα και κάνει πάντα το καλό. Είναι ακριβοδίκαιος και προστατευτικός. Αντλεί έμπνευση από την ίδια του τη ζωή. Από την καθημερινότητά του και από ιστορίες προσωπικές ή και φίλων του». Τέλος όσον αφορά τι…ψηφίζει μεταξύ τηλεόρασης και θεάτρου, η ψήφος της είναι ξεκάθαρη: « Η τηλεόραση είναι ένα σπουδαίο εργαλείο για να γίνεις πιο γρήγορα γνωστός και σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. Υπάρχει μια αρκετά μεγάλη δυσκολία γιατί καλούμαστε (οι ηθοποιοί) να είμαστε όσο πιο άμεσοι και ειλικρινείς μπορούμε για τους θεατές που είναι μπροστά στο “γυαλί” και μέσα σε 40 λεπτά να τους βάλουμε σε μια κατάσταση χαράς ή λύπης κτλ. Το θέατρο, όμως, είναι άλλο πράγμα. Εκεί ο ηθοποιός είναι απέναντι από τον θεατή στον ίδιο χώρο. Πρέπει να ξεκλειδώσει τον χαρακτήρα που υποδύεται, να βγάλει την ψυχή του ρόλου στον θεατή. Να τον μαγέψει και να μαγευτεί κι ο ίδιος ο ηθοποιός, αφού θα λάβει το γέλιο, την αγωνία, το χειροκρότημα του κόσμου.Το θέατρο είναι μια διαρκής σπουδή. Τόσο για το ρόλο όσο και για τον εαυτό μας. Είναι θέμα ψυχής! Δεν γίνεται να κάνω, λοιπόν, σύγκριση, γιατί είναι δύο διαφορετικά αλλά εξίσου υπέροχα μέσα».

Ο Κάρολ Αντζιέλσκι είναι μια κλασική περίπτωση συνειδητοποιημένου επαγγελματία ποδοσφαριστή. Τζέντλεμαν εκτός αποδυτηρίων, που σε κερδίζει με το καλημέρα, λιγομίλητος και χαμογελαστός.