Από τη γειτονιά του Παραδείσου και όχι από τις όμορφες χωμάτινες αλλοτινές γειτονιές του Περιστερίου στη δεκαετία του ’60 θα ζει και θα βλέπει από σήμερα το «όνειρο της Κυριακής» ο Γιώργος Γεωργιάδης.
Ματαιώθηκε το προγραμματισμένο για σήμερα φιλικό παιχνίδι που επρόκειτο να δώσει ο Άγιος Ιερόθεος στο γήπεδο του Ταύρου με αντίπαλο τον Φωστήρα προκειμένου να καλύψει τη διακοπή του πρωταθλήματος.
Από εκεί κα πέρα όλο το βάρος του ιατρικού επιτελείου έχει πέσει πάνω στους Σούφλα και Κωστούλα οι οποίοι διανύουν περίοδο τραυματισμού και κάνουν αγώνα δρόμου για να αποθεραπευτούν.
Αργά το απόγευμα ο πρόεδρος του Αγίου Παναγιώτης Ρούμπας και ο αντιπρόεδρος Βαγγέλης Ρούσσος παρακολούθησαν τον αγώνα της ομάδας Νέων στο γήπεδο Νταμάρι με αντίπαλο τον Ατρόμητο για το πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ.
Τον Οκτώβριο του 2010 όταν έγραψα το βιβλίο «Φτερούγισμα στη Δόξα- Special Edition» είχα ζητήσει από τον Γιώργο Γεωργιάδη τον περιστεριώτη βετεράνο πολεμικό ανταποκριτή και φίλο που δυστυχώς έφυγε σήμερα από τη ζωή, να γράψει ένα εισαγωγικό σημείωμα για τον Ατρόμητο που εκείνος γνώρισε. Ο Γιώργος έγραψε για τον Ατρόμητο με πολύ μεγάλη χαρά. Έβαλε και τον τίτλο στο κείμενο «Το όνειρο της Κυριακής». Τον Γιώργο τον συνάντησα για τελευταία φορά πέρσι τον Οκτώβριο στη Ζάκυνθο που ζούσε μόνιμα. Είχε βρει την ηρεμία του.... Έψαξα λοιπόν για το «όνειρο της Κυριακής», το βρήκα και το αφιερώνω στη μνήμη του. Καλό ταξίδι φίλε Γιώργο. Σε ευχαριστώ που με τίμησες!.
Του ταιριάζουν απόλυτα οι στίχοι από ένα γνωστό λαϊκό τραγούδι: «Η ψυχή μου όμως είναι παλικάρι που ούτε ο χάρος δεν μπορεί να μου την πάρει». Και πώς να του την πάρει…..
Πριν από οκτώ χρόνια θαρρώ Ιούνιος του 2008, η ψυχούλα του πόνεσε πολύ βαριά για πρώτη φορά. Αλήθεια πως πέρασαν τα χρόνια. Στάθηκε όρθιος, στάθηκε παλικάρι απέναντι στο θάνατο του αγαπημένου του γιου Θανάση σε ηλικία μόλις 20 ετών σε τροχαίο. Όρθιος σαν το κυπαρίσσι που το λυσσομανάει ο αγέρας. Ψηλό και αγέρωχο. Αυτού του ανθρώπου τα πάντα μπορείς να του τα πάρεις, τη ψυχή, την παλικαριά και την καρδιά δεν θα του πάρεις ποτέ.
Πάλι Ιούνιο, φέτος τον Ιούνιο- τι τραγικό- έχασε και τον άνθρωπο που τον έφερε στη ζωή. Ξαναπόνεσε! Έχασε την μανούλα του την Ελένη που ανέβηκε στην περιστεριώτικη γειτονιά του Παραδείσου για να συναντήσει τον εγγονό της. Τον λατρεμένο της εγγονό τον Θανασάκη
Ο Κώστας Γιομπαζολιάς, ένας από τους πολύ ωραίους, αγνούς και αγαπητούς φιλάθλους του Ατρόμητου μπορεί να έχασε τη μανούλα του που λάτρευε έχει όμως τους φίλους του που τον υπεραγαπούν. Γιατί την ψυχούλα του Κώστα, αυτού του καλοκάγαθου γίγαντα την συναντάς σπάνια ή και καθόλου.
ΥΓ: Κωστή-παλικάρι μου ο θυμόσοφος λαός λέει «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Κάτι παραπάνω ξέρει….
Ένας από τους ανθρώπους στους οποίους οφείλει την ύπαρξη του ο ΓΣΠ είναι ο Πέτρος Μουγιάκος.