Του ταιριάζουν απόλυτα  οι στίχοι από ένα γνωστό λαϊκό τραγούδι: «Η ψυχή μου όμως είναι παλικάρι που ούτε ο χάρος δεν μπορεί να μου την πάρει».  Και πώς να του την πάρει…..

Πριν από οκτώ χρόνια θαρρώ  Ιούνιος του 2008, η ψυχούλα του πόνεσε πολύ βαριά για πρώτη φορά. Αλήθεια πως πέρασαν τα χρόνια. Στάθηκε όρθιος, στάθηκε παλικάρι απέναντι  στο θάνατο του αγαπημένου του γιου Θανάση σε ηλικία μόλις 20 ετών σε τροχαίο. Όρθιος σαν το κυπαρίσσι που το λυσσομανάει ο αγέρας. Ψηλό και αγέρωχο. Αυτού του ανθρώπου τα πάντα μπορείς να του τα πάρεις, τη ψυχή, την παλικαριά και την καρδιά δεν θα του πάρεις ποτέ.

Πάλι Ιούνιο, φέτος τον Ιούνιο- τι τραγικό- έχασε και τον άνθρωπο που τον έφερε στη ζωή. Ξαναπόνεσε! Έχασε την μανούλα του την Ελένη που ανέβηκε στην περιστεριώτικη γειτονιά του Παραδείσου για να συναντήσει τον εγγονό της. Τον λατρεμένο της εγγονό τον Θανασάκη

Ο Κώστας Γιομπαζολιάς, ένας από τους πολύ ωραίους, αγνούς και αγαπητούς φιλάθλους του Ατρόμητου μπορεί να έχασε τη μανούλα του που λάτρευε  έχει όμως τους φίλους του που τον υπεραγαπούν. Γιατί την ψυχούλα του  Κώστα, αυτού του καλοκάγαθου γίγαντα  την συναντάς σπάνια ή και καθόλου.

ΥΓ: Κωστή-παλικάρι μου ο θυμόσοφος λαός λέει «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Κάτι παραπάνω ξέρει….