Χθες έγραψα και μοιράστηκα μαζί μας, με τις όποιες απόψεις και σχόλια, την απορία που είχα μέσα μου τόσα χρόνια αναφορικά με την κοινή ονομασία που θα έπρεπε να είχαν κατά τη γνώμη μου ο Ατρόμητος και ο ΓΣΠ, στα πρότυπα άλλων συλλόγων που είναι και η πεπατημένη. Κι επειδή ο Ατρόμητος έχει πενήντα χρόνια ζωής περισσότερα από τον ΓΣΠ είπα το αυτονόητο: Η μια ομάδα να λεγόταν Ατρόμητος από την στιγμή που η δεξαμενή φιλάθλων είναι η ίδια.

Ρώτησα λοιπόν τους κατάλληλους ανθρώπους εκείνης της εποχής, το 1971 δηλαδή, για να μάθω αν υπήρχε σκέψη για το κοινό όνομα των  δύο συλλόγων. Και πράγματι υπήρχε. Αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Όχι γιατί δεν ήθελε ο Ατρόμητος αλλά γιατί δεν ήθελε ο ΓΣΠ!. Και η εξήγηση μου φάνηκε αρκετά πειστική.

Το 1971 λοιπόν που ιδρύθηκε ο ΓΣΠ, στον Ατρόμητο ήταν πρόεδρος ο αείμνηστος  Αντώνης Γαλλαίος. Από τους πλέον ιστορικούς προέδρους της ομάδας. Εκείνη τη χρονιά λοιπόν ο Ατρόμητος είχε δημιουργήσει μια πολύ καλή ομάδα που είχε στόχο την άνοδο στην Α’ Εθνική πράγμα που κατάφερε και το 1972 την βρήκε στη μεγάλη κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία του Ατρόμητου.

Ο Γαλλαίος πρότεινε στην παρέα που ίδρυσε τον ΓΣΠ να δοθεί το όνομα «Ατρόμητος» στην ομάδα μπάσκετ. Ωστόσο δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος. Οι άνθρωποι του ΓΣΠ είχαν τους λόγους να πιστεύουν ότι το τμήμα τους θα παραμελούνταν προς όφελος του ποδοσφαίρου και γρήγορα θα διαλύονταν. Πίστευαν ότι τα κονδύλια και τα έσοδα θα πήγαιναν στο ποδόσφαιρο που θα έκανε πρωταθλητισμό και το μπάσκετ θα έπαιρνε ή ψίχουλα ή τίποτα. Και έκαναν πίσω αποφασίζοντας να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις.

Αυτόνομα μακριά από το ποδόσφαιρο. Αυτός ήταν λοιπόν ο λόγος που οι δύο ομάδες δεν ενώθηκαν εις σάρκα μια πριν από 45 χρόνια.