Σε μια χρονιά που προλάβαμε να βιώσουμε την πρώτη ευρωπαϊκή πρόκριση και μέσω αυτής να χαρούμε, να γελάσουμε, τα φέρνει έτσι το ποδόσφαιρο που μέσα σε λίγο καιρό στεναχωρηθήκαμε, βρίσαμε, σιχτιρίσαμε, ξαναγελάσαμε, ξαναγεμίσαμε ελπίδα, αλλά στο τέλος το αντικειμενικό συμπέρασμα είναι η πίκρα.

 ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΣΤΕΡΗ

Στο σύνολό της η σεζόν είναι αποτυχημένη από τη στιγμή που ο Ατρόμητος έχασε το βασικό του στόχο (τα play-off), μένοντας εκτός μάλιστα από ομάδες που είχαν λιγότερα εφόδια, αλλά οι Περιστεριώτες είναι υποχρεωμένοι να κοιτάξουν την επόμενη μέρα, γιατί έτσι επιβάλλεται σε έναν ζωντανό οργανισμό.

 Το μότο που επικράτησε καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν από πλευράς διοίκησης ήταν το «όλοι κρίνονται και στο τέλος θα κάνουμε ταμείο» και αρχής γενομένης από τον Τραϊανό Δέλλα που πήρε το «πράσινο φως» για να συνεχίσει, θα προκύψουν εντός των επόμενων ημερών τα νέα και για τους ποδοσφαιριστές.

 Σε ό,τι αφορά τον «Τράι» πρέπει να του πιστωθεί το γεγονός ότι σε μια πολύ περίεργη κατάσταση προς το τέλος της σεζόν, κατάφερε να κρατήσει στην ομάδα ένα σοβαρό πρόσωπο, φτάνοντας σε ένα σερί νικών στο οποίο δεν επιτεύχθηκε και κάποια αγωνιστική υπέρβαση βάσει προγράμματος. Βέβαια, αν σκεφτεί κανείς τις ήττες που έγιναν όλη τη διάρκεια της σεζόν, ακόμα και αυτό το 5/5 (ή το 6/7 αν προτιμά κανείς) είναι κάτι αξιοσημείωτο. Ωστόσο, σε αγωνιστικό επίπεδο, κανείς δεν μπορεί να πει ότι «χόρτασε» μπάλα, με το ενεργητικό των μόλις 26 γκολ σε 30 αγώνες να είναι ενδεικτικό της κατάστασης, όπως πάντα θα υπάρχει ένα «αν» για τον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ, εκεί που όλοι βρέθηκαν σε τραγική μέρα και δεν διεκδικήθηκε το παραμικρό από έναν αντίπαλο που δεν δικαιούται τον... φόβο.

 Το θέμα είναι ότι θα συνεχίσει το έργο του με κυριότερο εφόδιο την επιθυμία του να παραμείνει στα δύσκολα (χωρίς Ευρώπη), καθώς καλείται να οδηγήσει τον Ατρόμητο σε μια μεταβατική περίοδο που πλέον θα κυνηγά εκείνος την 5άδα και δεν θα τον κυνηγούν. Καλείται να ανοίξει σιγά-σιγά ένα νέο κύκλο στην ομάδα, χωρίς παράλληλα να διαταραχθούν οι υγιές σταθερές που έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια ο Ατρόμητος και τον οδηγούν εκ του ασφαλούς σε πορεία υψηλών ταχυτήτων. Με άλλα λόγια, ο Δέλλας είπε το «ναι» σε μια περίοδο που ο αγωνιστικός προϋπολογισμός θα πέσει, αλλά οι στόχοι (όχι πια ως αυτοσκοπός) είναι υψηλοί. Πιο σοβαρή και επί της ουσίας πιο αυστηρή κριτική θα είναι πιο ποδοσφαιρικά λογικό να γίνει από τη νέα σεζόν, που η ομάδα θα έχει 100% δική του σφραγίδα. Η υπομονή απ' όλους είναι η κυριότερη αρετή σε αυτές τις καταστάσεις.

 Σε ό,τι αφορά το ρόστερ και πώς αυτό θα διαμορφωθεί για τη νέα σεζόν, βλέποντας τα δεδομένα αυτής της στιγμής, στα δικά μου μάτια δεν απαιτούνται οι ριζοσπαστικές αλλαγές που θα διαταράξουν τα πάντα στα αποδυτήρια. Αντίθετα, υπάρχει ένας κορμός πάνω στον οποίο μπορεί να στηριχθεί η προσπάθεια της νέας σεζόν (Μπάρκας, Φυτανίδης, Λαζαρίδης, Μπίτολο, Κυβρακίδης, Ούμπιντες, Λε Ταλέκ, Ματέι, Μπρίτο) και πάνω σε αυτόν μπορούν να γίνουν οι προσθήκες που πραγματικά θα δώσουν το κάτι διαφορετικό και το παραπάνω.

 Άλλωστε, οι μεταγραφές είναι περίεργη υπόθεση... Θυμόμαστε όλοι τον ενθουσιασμό που επικρατούσε το προηγούμενο καλοκαίρι (και κυρίως λόγω της εικόνας από τα ματς με την ΑΪΚ Στοκχόλμης) και τι τελικά πρόσφερε η κάθε προσθήκη εκείνης της περίοδου. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι αν ο Λε Ταλέκ δεν είχε στο ενεργητικό του γκολ που μεταφράζονταν νίκες, μόνο ο Μπίτολο ήταν αυτός που πραγματικά όχι μόνο έχει κάνει... απόσβεση, αλλά οδεύει ολοταχώς για υπεραξία.

 Για αρχή μένει να κριθούν οι υποθέσεις των Μπρίτο, Λαζαρίδη που προσωπικά δεν νοείται να μην παραμείνουν και να ολοκληρώσουν εδώ την καριέρα τους, γιατί εκτός από τη δεδομένη τους ποιότητά, διαθέτουν προσωπικότητες που είναι απαραίτητες σε κάθε ομάδα. Όσο για τις προσθήκες, πλην του Ντιγκινί, που είναι «κλεισμένη» υπόθεση, ας δούμε τις επόμενες μέρες πώς θα έχει διαμορφωθεί η κατάσταση του ρόστερ και εδώ θα είμαστε να τα γράψουμε...

 Υ.Γ.: Πήρε άδεια η Βέροια και έπειτα από δύο εβδομάδες, έσκασαν τρεις προσφυγές... Μαγικά πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

 Υ.Γ. 1: Με εξασφαλισμένη την ευρωπαϊκή συμμετοχή του Πανιωνίου, ο Ντιγκινί προτίμησε την πρόταση του Ατρόμητου. Αναμφίβολα πρόκειται για προίκα της πορείας των τελευταίων χρόνων, αλλά μάλλον και ο ίδιος ρώτησε και έμαθε για τα ακριβή δεδομένα και τις διαφορές που επικρατούν.