Ναι, βλέποντας αγώνες των Γυναικών νιώθεις τα ίδια συναισθήματα με την Ανδρική Ομάδα γιατί ακούς το ίδιο σύνθημα. Μπορείς να ακούσεις το «Ατρομητάρα βάλε ένα γκολ», ακούς συχνότερα «Ατρόμητος – Ατρόμητος» και αν κλείσεις τα μάτια του νοερά δεν θα καταλάβεις ποια είναι η διαφορά γιατί κοινός παρονομαστής είναι ο Ατρόμητος. Επιτέλους ακούς «Ατρόμητος» και σε άλλο γήπεδο μέσα στην πόλη!

Στο ντέρμπι της Κυριακής με τα Τρίκαλα, η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν φίλοι της Γυναικείας Ομάδες, μπαμπάδες, μαμάδες, φίλοι των κοριτσιών, κορίτσια από την Ακαδημίας ήταν μια από τις ωραιότερες που πρέπει να υπάρχουν στο χώρο του Γυναικείου Ποδοσφαίρου.

Η λέξη «μπράβο» έβγαινε από το στόμα όλων ακόμη και σε ένα λάθος «μπράβο» άκουγες για να τονωθεί η ψυχολογία των αθλητριών. Μια εικόνα διαφορετική από εκείνη που έχουμε συνηθίσει σε αγώνες Ανδρών αλλά που έχει τη δική της τεχνοτροπία, κρύβει τη δική της γοητεία.

Σε κάθε περίπτωση το Γυναικείο Τμήμα του Ατρόμητου αποτελεί τη δεύτερη «κυψέλη», τον δεύτερο πυρήνα μέσα από τον οποίο μπορεί να δημιουργηθεί νέα γενιά φιλάθλων, κοριτσιών, μπαμπάδων και μαμάδων που θα υποστηρίζουν τον Ατρόμητο. Αν όχι μόνο τον Ατρόμητο, σίγουρα και τον Ατρόμητο.

Και αυτό γιατί στην κεφαλή του τμήματος βρίσκονται δύο άνθρωποι που κουβαλούν τη δική τους κληρονομιά. Ο μπαμπάς της Στέλλας Μουζάκης, Διονύσης διατέλεσε παράγοντας διοικήσεων του Ατρόμητου στα πολύ δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ‘ 80, ενώ ο πατέρας του Τάσου Τράγου, Παναγιώτης ήταν ένας από τους κορυφαίους παράγοντες που ανέδειξε το περιστεριώτικο ποδόσφαιρο με ήθος και συνέπεια, ενισχύοντας οικονομικά τον Ατρόμητο στη δεκαετία του ’90.

Και είναι σημαντικό ότι πέρα από τον Ερασιτέχνη Ατρόμητο που αθλούνται καθημερινά δεκάδες παιδιά, υπάρχει κι άλλος ένας πυρήνας  εκτός από το καθαρά αθλητικό κομμάτι και την προσπάθεια που κάνει το Γυναικείο Τμήμα για να κρατήσει ψηλά την σημαία της ομάδας με όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν.

Γι’ αυτό και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!