Τα επόμενα 24ωρα θεωρούνται και είναι πράγματι πολύ κρίσιμα για το τι μέλλει γενέσθαι με το πολύπαθο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, καθώς είναι πολύ εύκολο για κάποιον να λέει «να το κλείσουν το μαγαζί», «ποιο ελληνικό ποδόσφαιρο» και άλλες τέτοιες ατάκες με το ανάλογο ύφος και περιεχόμενο, αλλά η κατάσταση είναι πολύ πιο σύνθετη.
Με τα καλά του και τα πολλά στραβά του, έχουμε να κάνουμε με ένα επαγγελματικό χώρο, κάτι που σημαίνει πολλούς επαγγελματίες, αρχής γενομένης από τους προπονητές και πολύ περισσότερο τους αθλητές που έχουν ένα συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα δράσης με τα εξάταπα και κατ' επέκταση ανθρώπους που βιοπορίζονται από το ποδόσφαιρο με ποσά τα οποία είναι στα δεδομένα ενός οποιοδήποτε άλλου επαγγελματία που κάνει μια οποιαδήποτε δουλειά.
Φροντιστές, γυμναστές, διαιτητές, διαιτητές ακόμα και δημοσιογράφοι ζουν από το ποδόσφαιρο που φέρει τον χαρακτηρισμό «επαγγελματικό» και έτσι η οποιαδήποτε κρίση ως προς το μέλλον που έχει αυτός ο οργανισμός δεν μπορεί να γίνεται ελαφρα τη καρδία.
Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν γίνεται να παραβλέψει κανείς τα κακώς κείμενα του χώρου που λίγο έως πολύ είναι γνωστά σε όλους είτε με λεπτομέρειες, είτε σε τίτλους. Είναι μια πραγματικότητα που υπάρχει παντού και όχι μόνο στις υπό ανάπτυξη ποδοσφαιρικά χώρες, αλλά ακόμα και στην Ισπανία και στην Ιταλία. Πριν από μερικά χρόνια ξέσπασε το Calciopolis στη Serie Α με τις κυρώσεις από την ποδοσφαιρική δικαιοσύνη και τα ποινικά δικαστήρια να είναι άμεσες, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος, ενώ από τότε κάθε χρόνο όλο και κάποια σκάνδαλα προκύπτουν στην πρώτη ή στις μικρότερες κατηγορίες.
Ποτέ δεν τέθηκε, όμως, θέμα να απομονωθεί το ιταλικό ποδόσφαιρο ή σύλλογοι της χώρας, αφού οι ίδιοι οι Ιταλοί προχώρησαν σε αυτοκάθαρση, όχι θεσπίζοντας νέες νομοθεσίες, αλλά τηρώντας του ήδη ψηφισμένους νόμους. Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν, της Ελλάδας, και η Πολιτεία, αλλά και η ΕΠΟ είναι... foul που έχουν φροντίσει να αιωρούνται για παραπάνω από 5 χρόνια ιστορίες που θα έπρεπε να έχουν διευθετηθεί μέσα σε 2-3 μήνες. Με αυτό τον τρόπο έχει προκύψει η απαξίωση και τελικά το πρωτάθλημα της Super League να μην διαθέτει τα βασικά, όπως έναν κεντρικό χορηγό, αναγκάζοντας τους ήδη «ματωμένους» οικονομικά μεγαλομετόχους να βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, καταργώντας με αυτό τον τρόπο κάθε έννοια επιχειρηματικότητας και υγιούς ανταγωνισμού.
Το θέμα είναι ότι ΕΠΟ και Πολιτεία δείχνουν αμετακίνητες, η διορία από τις διεθνείς ομοσπονδίες είναι δεδομένη και λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα, καθώς κάθε πλευρά θεωρεί ότι η άλλη έχει τη λύση στα χέρια της και όχι η ίδια. Παράλληλα, αποδείχθηκε μετά βεβαιότητος ότι η απόφαση του Σταύρου Κοντονή να διακόψει το θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδας λόγω βίας ήταν πέρα για πέρα προσχηματική. Ο όρος που έθεσε στους εκπροσώπους της FIFA και της UEFA, δεν είχε να κάνει σε τίποτα με τη βία, όσο με την πίεση που ήθελε να ασκήσει προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίτημά του σχετικά με την ΕΠΟ.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα αβεβαιότητας, οι ομάδες της Super League συνεχίζουν την προετοιμασία τους και φυσικά και οι παίκτες του Ατρόμητου ανάμεσά τους, για την τελευταία τριάδα αγωνιστικών υποχρεώσεων του πρωταθλήματος. Οι Περιστεριώτες έχουν κάνει μέχρι στιγμής το 2/2 κόντρα σε Αστερα Τρίπολης και Πανθρακικό και σειρά έχει ο Παναιτωλικός που ανέκαθεν προκαλεί προβλήματα μέσα στο Περιστέρι, ακόμα και στις καλύτερες σεζόν του Ατρόμητο. Το ματς αυτό είναι σημαδιακό και για έναν ακόμα λόγο. Τελευταία εντός έδρας παράσταση για φέτος και καλό θα ήταν όσοι πιστοί να προσέλθουν ως αναγνώριση ότι όλοι να δικαιούνται μια σεζόν κάτω του αναμενομένου, η οποία όμως ακόμα ειναι ανοιχτή. Με νίκη ο Ατρόμητος συνεχίζει να ελπίζει για τη δυνατότητα ενός τελικού κόντρα στον Πανιώνιο την τελευταία αγωνιστική. Ειδάλλως, μπαίνει μπροστά ο προγραμματισμός για τη νέα σεζόν, αναμένοντας ταυτόχρονα και τα νέα από τη διαμάχη ΕΠΟ-Πολιτείας.
