Ένα ματς που πριν από την έναρξή του συζητήθηκε για οτιδήποτε άλλο εκτός των ποδοσφαιρικών θεμάτων που σχετίζονταν με αυτό, κύλησε τελικά απολύτως ομαλά και αποδείχθηκε με καθε βεβαιότητα ποια από τις δύο πλευρές είχε δίκιο για τη δεδομένη χρονική συγκυρία, σχετικά με το αν θα έπρεπε να είναι ανοιχτή η θύρα 1. Κλείνουμε πολύ γρήγορα με αυτό το θέμα, όσο δηλαδή του αξίζει...
ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΣΤΕΡΗ
Στα αμιγώς αγωνιστικά, η πρόκριση του Ατρόμητου απέναντι στον Παναθηναϊκό αποτέλεσε μια επικράτηση της ποδοσφαιρικής λογικής με βάση όχι μόνο την εικόνα των δύο αγώνων, αλλά και τη γενικότερη πορεία «κυανόλευκων» και «πράσινων» τις τελευταίες 20 μέρες. Η ομάδα του Τραϊανού Δέλλα μετά την ήττα από τον ΠΑΣ Γιάννινα ήξερε το πρόγραμμα-βουνό που είχε να βγάλει εις πέρας και στα δικά μου μάτια φάνηκε ότι τα ονόματα των αντιπάλων απέβαλαν την πίεση και το άγχος από τους παίκτες, καθώς όλοι τους θεωρούσαν χαμένους πριν από την έναρξη των αγώνων.
Και μεταξύ μας ήταν μια λογική σκέψη, καθώς τι να περιμένεις από μια ομάδα που χάνει μέσα στην έδρα της από τον ΠΑΣ Γιάννινα και κατόπιν πρέπει να αντιμετωπίσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τον ενθουσιώδη λόγω των μεταγραφών Παναθηναϊκό σε Λεωφόρο και Περιστέρι, τον ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα και την ΑΕΚ που έχει πραγματοποιήσει 9 συνεχόμενες νίκες; Για να μην θεωρείς αυτή την ομάδα ξεγραμμένη, πρέπει να διαθέτει βαριά φανέλα και παίκτες προσωπικότητες που διαθέτουν... καρύδια!
Το αν τελικά η φανέλα είναι βαριά και αν αυτοί οι παίκτες είναι άντρες και όχι... παιδάκια, φάνηκε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο αυτό το τρελό διάστημα. Ο Παναθηναϊκός στο ματς της Τετάρτης είχε στην ενδεκάδα του επτά παίκτες που είναι στην ομάδα 6-8 μήνες ή 15-20 μέρες, τη στιγμή που ο Ατρόμητος είχε να αντιπαρατάξει τους Μπάρκα (σύντομα διεθνής, Περιστεριώτης και ξέρει άριστα τι σημαίνει Ατρόμητος), Κυβρακίδη (2 χρόνια στην ομάδα), Λαζαρίδη, Φυτανίδη (4 και 5 χρόνια αντίστοιχα), Ούμπιντες (2,5 χρόνια), Μπρίτο (7,5 χρόνια). Πώς, λοιπόν, γίνεται αυτοί οι παίκτες να χάσουν από τον παικταρά μεν, αλλά «ξεζουμισμένο» Εσιέν; Από τον Λουντ, από τον Κλωναρίδη, από τον Καλτσά, τον «τρακαρισμένο» ακόμα Βιγιαφάνιες;
Οι εμφανίσεις ως προς την παραγωγή φάσεων δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά στην κατάσταση που είχε περιέλθει η ομάδα το ζητούμενο δεν ήταν αυτό. Το ζητούμενο ήταν πρώτα απ' όλα να βάλει ο Ατρόμητος δύσκολα στους αντιπάλους του, δείχνοντας ότι το DNA των προηγούμενων ετών είναι ακόμα ζωντανό και ότι σε αυτό έχουν «μπολιαστεί» και οι νεότεροι. Το αποτέλεσμα αποτελεί συνδυασμό πολλών πραγμάτων και σήμερα που έχει επιτευχθεί και αυτό, η ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση έχουν φτάσει στα ύψη.
Αυτά τα κέρδη, όμως, είναι τα προφανή. Ταυτόχρονα, ο Ατρόμητος έχει κερδίσει παίκτες, καθώς ο Κεϊτά αποτελεί τη «ραχοκοκκαλιά» της ομάδας, ο Στόιτσεφ συνεχίζει σταθερά την ανοδική του πορεία, ο Σουμπίνιο θέλει ακόμα χρόνο, αλλά δεν είναι αρνητικός, ο Λε Ταλέκ βρίσκει το ρόλο του και το κυριότερο δείχνει να ευχαριστιέται πλέον το ποδόσφαιρο (στο περιβόητο βίντεο που ανέβασε ο Παύλος Κατώνης στο Facebook φαίνεται ο Γάλλος να τραβά βίντεο όλους τους πανηγυρισμούς και να είναι άλλος άνθρωπος) και πλέον αναμένεται με αγωνία να μπει στην εξίσωση ο Ματέι και ο Παπαδόπουλος...
Επιπλέον, έχει κερδίσει έναν προπονητή που πλέον βρίσκεται στο καλύτερο επίπεδο επίγνωσης του ρόστερ που έχει στα χέρια του και που την ίδια ώρα στο μυαλό του είναι όλα πιο ξεκάθαρα. Παράλληλα, o Τραϊανός Δέλλας κατάφερε να δέσει «κόμπο» δύο φορές τον Αντρέα Στραματσόνι και από μία τον Ίγκορ Τούντορ (στο β' ημίχρονο) και τον Γκουστάβο Πογέτ. Τι μένει πλέον για τον ίδιο; Να κάνει τον Ατρόμητο πιο δημιουργικό, αρχής γενομένης από το ματς του Σαββάτου κόντρα στη Βέροια. Το αρνητικό της υπόθεσης είναι η κούραση τόσο σε σωματικό όσο και ψυχολογικό επίπεδο, αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι η ώρα για τον Παπαδόπουλο, τον Ματέι, τον Ουσέρο ενδεχομένως να πάρουν την ευκαιρία και να φρεσκάρουν την εικόνα. Όπως είπαμε, το πιο δύσκολο για τον Ατρόμητο τώρα είναι να παίξει ένα παιχνίδι που πρέπει να δημιουργήσει...
Το πιο σημαντικό κέρδος; Η εμπιστοσύνη του κόσμου που παρά τα όσα έχει υπομένει τη φετινή περίοδο, συνεχίζει να στηρίζει την ομάδα και επιτέλους πήρε μια χαρά έπειτα από τόσους μήνες. Ναι, είναι λίγος ο κόσμος που έρχεται στο γήπεδο ή πιο σωστά είναι λιγότερος απ' ό,τι αξίζουν αυτοί οι παίκτες, αλλά αυτός που έχει πληρώσει το διαρκείας του ή που πληρώνει τα 10-15 ευρώ, έχει ανακτήσει την πίστη του σε αυτό που βλέπει... Τι να πουν κι αυτοί οι 15 Περιστεριώτες που μπήκαν στο γήπεδο και στην αρχή του ματς φώναξαν το όνομα της αντίπαλης ομάδας; Στεναχωρήθηκαν τελικά από το σπίτι τους...
Το σίγουρο είναι ένα και αυτό πλέον το καταλαβαίνουν σιγά-σιγά και οι τελευταίοι... Αγώνα με τον αγώνα η φανέλα γίνεται πιο βαριά και η οικογένεια αρχίζει να βρίσκει την υγεία της, αφού οι νίκες τα κάνουν όλα πιο εύκολα.
Υ.Γ.: Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο προχθεσινός «πενηνταρίσιος» Μήτσιος, ήταν ο ίδιος που είχε σφυρίξει τον Ατρόμητο στο περσινό ματς του «Γ. Καραϊσκάκης». Κι όμως υπάρχουν συνάδελφοι που έγραψαν για τα «σπόρια» που πήγαν στον Ατρόμητο, για ένα κόρνερ στο 93'...
Υ.γ.1: Θα γίνει μεγάλη μάχη για να μην αφαιρεθούν βαθμοί... Στην ομάδα υπάρχει αισιοδοξία, το κλίμα που προκύπτει από την άλλη πλευρά είναι αντικρουόμενο για λόγους που δεν αφορούν την ΑΕΚ και τον Ατρόμητο.
Υ.γ.2: Γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο ότι ο Μπάρκας πρέπει να κληθεί άμεσα για ανανέωση. Εχουν γνώση οι φύλακες. Και μπράβο στον Βασίλη που αν συνεχίσει έτσι, σύντομα θα είναι το Νο. 2 πίσω από τον Καρνέζη.
Υ.γ.3: Πόσο μεγάλη ποδοσφαιρική αδικία Λαζαρίδης και Φυτανίδης να μην έχουν διεθνείς συμμετοχές;
Υ.γ.4: Το βίντεο από τα αποδυτήρια όλα τα λεφτά...
