Στην οικογένεια Κύρκου από το Περιστέρι το έχουν σε...κακό να μην τρέχεις σε αγώνες αυτοκινήτου. Από αδελφό σε αδελφό και από ανιψιό σε ανιψιό η οικογένεια Κύρκου γράφει τη δική της μοναδική ιστορία στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού ταυτίζοντας το όνομα της με το αυτοκίνητο. Κύρκος και αυτοκίνητο «πάνε πακέτο». Μια οικογένεια πραγματικά για το βιβλίο Γκίνες αφού όλοι μαζί αδέλφια και ανίψια τα έχουν κατακτήσει περισσότερα από 50 πρωταθλήματα στους αγώνες Αναβάσεων, Ταχύτητος, Ράλι Ασφάλτου και Ράλι Χώματος. Η τροπαιοθήκη τους είναι ατελείωτη Το...μικρόβιο κόλλησε πρώτος ο «πατριάρχης» της οικογένειας ο Λεωνίδας Κύρκος ο οποίος τον Ιούλιο του 1980 έτρεξε στην ανάβαση της Ριτσώνας κρυφά από την οικογένειά του. «Οι γονείς μου δεν ήθελαν να τρέξω σε αγώνες αυτοκινήτου. Εγώ πήγα και δήλωσα κρυφά συμμετοχή με το κανονικό μου όνομα γιατί δεν περίμενα ότι θα κερδίσω. Ο πατέρας μου διάβασε όμως στην εφημερίδα ότι κέρδισα τον αγώνα και με ρώτησε αγριεμένος γιατί πήγα και έτρεξα. Του απάντησα τότε ότι δεν ήμουν εγώ ο Λεωνίδας που κέρδισε τον αγώνα άλλά ο άλλος Λεωνίδας, εννοώντας τον Μανιατόπουλο» θυμάται ο Λεωνίδας Κύρκος ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων και συνεχίζει:«Τα πρώτα αμάξια τα έδιναν φίλοι μου για να τρέχω στους αγώνες. Δούλευα στο συνεργείο του «Μπούμπη» που ήταν ο μάστορας μου και όλες οι συναναστροφές μου ήταν από το χώρο του αυτοκινήτου. Δεν ήθελε και πολύ. «Κόλλησα» εγώ και μετά όλα τα παιδιά της οικογένειας ασχοληθήκαμε με το αυτοκίνητο. Με την πάροδο του χρόνου πέρασαν από τα χέρια μου πολλά αυτοκίνητα. OPEL, FORD, MΙΤΣUBISI, ALFA ROMEO».
Από το ξεκίνημα του Λεωνίδια Κύρκου πέρασαν σχεδόν 30 ολόκληρα χρόνια. Η οικογένεια Κύρκου «γιγαντώθηκε» και δημιούργησε τη δική της δυναστεία» στο χώρο του αυτοκινήτου. Ένα –ένα τα αδέλφια άρχισαν να παίρνουν το τιμόνι στα χέρια και να τρέχουν σε κάθε μέρος της Ελλάδας αρκεί να διεξάγεται κάποιος αγώνας αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο τους έχει γίνει πλέον πάθος. Ένας «έρωτας» διαφορετικός από τους άλλους. Ο Βασίλης και ο Λάμπρος Κύρκος ρίχνονται στη μάχη ακολουθώντας το δρόμο του Λεωνίδα και αποδεικνύονται «δεξιοτέχνες» στο τιμόνι αφού έπαιρναν το ένα κύπελλο πίσω από το άλλο. Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια προετοιμάζουν το έδαφος για τους διαδόχους τους αν και είναι μικροί για να σταματήσουν τους αγώνες.
Άλλωστε το είπαμε το αυτοκίνητο αποτελεί γι’ αυτούς τρόπο ζωής. Τα έξοδα βέβαια είναι πολλά αλλά οι κακές στιγμές λίγες. «Ο χώρος μας είναι δύσκολος και πολυδάπανος. Έχουμε τους χορηγούς που μας στηρίζουν και έχουν πιστέψει σε μας. Η πιο άσχημη εμπειρία μου ήταν το 1981 όταν έκανα αναγνώριση στην ανάβαση της Πάρνηθας και συγκρούστηκα μετωπικά με λεωφορείο. Δεν θα ξεχάσω επίσης το Ράλι Ακρόπολις 1995 όταν ήμουν πρώτος γενικής κατάταξης και εγκατέλειψα επειδή έσπασε ο ιμάντας». Όσο για τις μεγαλύτερες διακρίσεις; «Όλοι μαζί έχουμε κατακτήσει περισσότερα από 50 πρωταθλήματα. Το 2000 μπήκα στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες γιατί κατέκτησα και τους τέσσερις τίτλους σε μια χρονιά. Το 1996 κατέκτησα την έκτη θέση στο Ράλι Ακρόπολις και ένα χρόνο αργότερα ψηφίστηκα «οδηγός του αιώνα από τους αναγνώστες του «auto moto sport».
Από τις αρχές της τρίτης χιλιετίας μια νέα φουρνιά της οικογένειας Κύρκου μπαίνει στο χώρο του αυτοκινήτου. Γεγονός που δεν προκαλεί εντύπωση σε κανέναν που παρακολουθεί το σπορ του αυτοκινήτου από κοντά. Ξεκινάει πρώτος ο Δημήτρης Κύρκος, γιος του Κώστα Κύρκου που είναι ο μόνος από τους τέσσερις αδελφούς που δεν ασχολήθηκε με τους αγώνες αυτοκινήτου. Αρχικά με αγώνες καρτ και σήμερα σε αναβάσεις και ράλι οδηγώντας «MITSUBISI EBO». Κατόπιν τον ακολούθησαν οι δύο γιοι του Βασίλη Κύρκου. Ο μεγαλύτερος Δημήτρης χρησιμοποιώντας «MITSUBISI EBO» τρέχει σε αναβάσεις και ράλι ενώ ο μικρότερος ο Μίλτος τρέχει σε αγώνες του πρωταθλήματος κάρτ και λίαν συντόμως θα μπει και αυτός στο στίβο των μεγάλων αυτοκινήτων. Η δυναστεία της οικογένειας Κύρκου στο χώρο του αυτοκινήτου δεν θα σταματήσει όμως εδώ. Ποιος θα είναι ο επόμενος; Πολύ απλά ο γιος του Λεωνίδα, ο Παναγιώτης που περιμένει στη λίστα αναμονής.
