Έχετε δει ποτέ «Κολοσσό» να λυγίζει; Και όμως στο Αγρίνιο έγινε και αυτό. Ο Τραϊανός Δέλλας έζησε με απίστευτη ένταση και πάθος τον αγώνα του Ατρόμητου με τον Παναιτωλικό. Σε κάθε ευκαιρία που έκανε η ομάδα η αντίδραση του ήταν διαφορετική. Πότε έπιανε το κεφάλι του, πότε γύριζε προς τον πάγκο κα έλεγε «αυτά δεν γίνονται πουθενά», πότε κλωτσούσε ένα μπουκάλι με νερό που βρήκε, αντιδράσεις που δεν έχουμε συνηθίσει από ένα ψύχραιμο άνθρωπο σαν τον Δέλλα. Και που στην πρώτη του θητεία στην ΑΕΚ δεν είχε ποτέ τέτοια αντίδραση γιατί προφανώς ποτέ δεν βρέθηκε σε αυτή τη θέση. Να χάνει η ομάδα του τόσες και απίστευτες ευκαιρίες. Σε μια από τις πάμπολλες λοιπόν φάσεις ο «Κολοσσός» λύγισε. Τον κάναμε (χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί ο Ατρόμητος είναι όλων των περιστεριωτιών) να «λυγίσει» και αυτός. Δεν τον είδε η τηλεοπτική κάμερα θαρρώ , δεν τον είδε κανείς φωτογράφος επίσης θαρρώ γιατί εκείνη την στιγμή όλοι είχαν την προσοχή τους στραμμένη πάνω σε όσα τεκταινόμενα στον αγωνιστικό χώρο. Εγώ έτυχε σε εκείνη τη φάση να δω και την αντίδραση του Δέλλα και τότε ήταν που είπα μέσα μου «πάει τον λυγίσαμε και αυτόν».

Ήταν σε μια φάση του Λημνιού στο β’ ημίχρονο όταν ο νεαρός άσος που ήταν εξαιρετικός και τακτικά, βγήκε απέναντι στον Κυριακίδη έκανε μια προσποίηση για να τον αδειάσει αλλά δεν κατάφερε να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα που έφυγε κόρνερ.

Ο Τραϊανός Δέλλας, λύγισε με τα γόνατα για ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου και κάθισε γονατιστός στον αγωνιστικό χώρο. Η επιτομή της απόγνωσης που μπορεί να νιώσει ένας προπονητής βλέποντας την ομάδα του να χάνει απίστευτες και αμέτρητες ευκαιρίες.