Για τους μυημένους από παλιά στην ιδέα του ΓΣΠ οι αγώνες με το Παγκράτι ανέκαθεν είχαν τον χαρακτήρα ντέρμπι με την ίδια αξία που η ομάδα της πόλης μπορεί κάποια στιγμή να αντιμετωπίσει το Αιγάλεω. Για τους μυημένους στην ιδέα του ΓΣΠ η νίκη επί του Παγκρατίου έχει πάντα διπλή σημασία και δεν είναι βαθμολογική μόνο αλλά και για λόγους γοήτρου. Πάντα οι συγκεκριμένες αναμετρήσεις ξυπνούν μνήμες από το παρελθόν.

Μπορεί λοιπόν  η ομάδα να «καίγεται» για μια νίκη δεδομένου ότι προέρχεται από 3 συνεχόμενες ήττες όμως το παιχνίδι έχει πολύ μεγάλη σημασία και από πλευράς γοήτρου.

Βλέπετε οι καιροί μπορεί να άλλαξαν, οι δύο ομάδες μπορεί να μην έχουν παίκτες όπως ο Πεδουλάκης,ο Κορωνιός, και ο Κασουρίδης το Περιστέρι και τον Καλαμπάκο (τώρα είναι προπονητής) ή τον Τζαλαλή το Παγκράτι όμως εμείς θέλουμε τη νίκη για τους δικούς μας λόγους που μεταλαμπαδεύονται από γενιά σε γενιά.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε ότι πριν από χρόνια σε αυτό το παιχνίδι, σε αυτό το γήπεδο ένας οπαδός του Ατρόμητου έχασε το δάκτυλο του  όταν ένα βαρολότο που πέταξαν οι φίλαθλοι του Παγκρατίου (;) έσκασε στα χέρια του;

Οι παίκτες του ΓΣΠ γνωρίζουν φυσικά την σημασία του παιχνιδιού, υπάρχουν άνθρωποι στην ομάδα, όπως ο έφορος Βασίλης Πανώριος  που θα τους μεταφέρουν την ιδιαιτερότητα του και θα κάνουν ότι μπορούν για να πάρουν το ροζ φύλλο αγώνα και να κάνουν χαρούμενους τους φιλάθλους της ομάδας.