Όταν μια ομάδα δίνει χαρές στον κόσμο της, συνεχόμενες χαρές, κάποια στιγμή θα δώσει και λύπες!. Είναι νόμος στο ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα όλες οι ομάδες, πλην μιας, περνούν την κρίση τους και όσο μεγαλύτερο είναι το μέγεθός τους τόσο μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα.

Το γεγονός ότι υπάρχει κόσμος που έχει απογοητευτεί πολύ από τη φετινή πορεία του Ατρόμητου στο πρωτάθλημα βγάζει μια «υγεία» μέσα στην «αρρώστια» της ομάδας. Δεν είναι κακό να φωνάζεις, να διαμαρτύρεσαι, να κάνει κριτική. Κακό είναι να κάνεις αφορισμούς, κακό είναι να απέχεις από αυτό που αγαπάς.

Ο Ατρόμητος έχει τώρα λοιπόν ανάγκη τον κόσμο του. Την στήριξη των φιλάθλων του, τώρα στα δύσκολα, στα πάρα πολύ δύσκολα. Οι μεγάλες ομάδες βρίσκουν δύναμη να ξεπερνούν τις κρίσεις γιατί έχουν τον κόσμο δίπλα τους. Εμείς άμα θέλουμε να λεγόμαστε μεγάλη ομάδα πρέπει να το δείξουμε τώρα και να στηρίξουμε την ομάδα για να συνέλθει και να γιατρευτεί.

Και σε αυτή την προσπάθεια που πρέπει να γίνει δεν περισσεύει κανένας. Μα κανένας! Η απουσία, η αποχή δεν είναι συμπαράσταση σε αυτό που αγαπάς. Ο καλός ο φίλαθλος, πάρτε παραδείγματα από την Ευρώπη στηρίζει την ομάδα του στα δύσκολα, περισσότερο στα δύσκολα. «Μόνη ξανά δεν θα σε αφήσω» τραγουδούν στη Λίβερπουλ στο πιο λαμπρό παράδειγμα αφοσίωσης φιλάθλων.

Εμείς δεν πρέπει τώρα δηλαδή να κάνουμε το ίδιο; Το Σάββατο έχει ένα ντέρμπι με τον επίσης προβληματικό Παναθηναϊκό. Θα είναι ωραίο να είναι άδειο το γήπεδο; Θα είναι ωραίο να μην βλέπουμε τους οργανωμένους στις θέσεις τους; Θα είναι ωραίο να ακούγονται οι Παναθηναϊκοί και όχι οι Ατρόμητοι; Αλήθειες είναι αυτές και πρέπει να λέγονται.

Στο ποδόσφαιρο δεν είναι απαραίτητο ότι το θέαμα που σου προσφέρει η ομάδα σου ντε και καλά θα είναι πάντα καλό. Θα είναι και αποπνικτικό θα είναι και κακό. Ο φίλαθλος όμως, ο υγιής φίλαθλος «οφείλει» να είναι δίπλα της. Να κάνει την κριτική του, καλόπιστη πάντα, να κάνει τα παράπονα του αλλά όταν έρθει η ώρα του αγώνα να τα ξεχνάει και να αφοσιώνεται σε ένα πράγμα: Πως θα την βοηθήσει για να φθάσει στη νίκη.

Ακόμη και τώρα λοιπόν που ο θυμός από τη χθεσινή εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη δεν έχει καταλαγιάσει, ακόμη και τώρα που το αίμα «βράζει» αυτό που πρέπει να κάνουν όλοι όσοι αγαπούν αυτή την ομάδα, την Ατρομητάρα, είναι όχι να την αφήσουν μόνη αλλά να την στηρίξουν ακόμη περισσότερο γιατί μας έχει ανάγκη. Μας το «φωνάζει» ότι μας έχει ανάγκη σαν ένας άρρωστος που ζητάει τη βοήθεια από το γιατρό του.

Και το ξαναλέμε: Κανείς δεν περισσεύει, δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες. Όλοι πρέπει να είναι στις θέσεις τους ξεχνώντας τι έχει γίνει πίσω αλλά κοιτώντας μπροστά.