Θα μιλήσω ως φίλαθλος του Ατρόμητου, ως οπαδός και ότι άλλο θέλετε αλλά χωρίς άλλη ιδιότητα. Από χθες λοιπόν το βράδυ που ο Ατρόμητος γνώρισε την τέταρτη συνεχόμενη ήττα του στο πρωτάθλημα και «βυθίστηκε» στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας δεν μπορώ να δω τη βαθμολογία της Σούπερ Λίγκας και ούτε θέλω να την δω. Ούτε αθλητικές εκπομπές θέλω να δω. Τι να δω; Τον Ατρόμητο λίγους πόνους πάνω από τη γραμμή, λίγους πόντους πάνω από τη διακεκαυμένη ζώνη; Τον Ατρόμητο με το καλύτερο ρόστερ όλων των εποχών;

Η γνώμη μου την περασμένη εβδομάδα ότι ο Ατρόμητος πέφτει από καρέκλα και τσακίζεται δεν αλλάζει, ενώ άλλοι πέφτουν από την Ακρόπολη και βρίσκουν πορτοφόλι. Η έλλειψη τύχης του στέρησε βαθμούς που άμα τους είχε τώρα η θέση του θα ήταν διαφορετική.

Όταν όμως μια ομάδα χάνει τα παιχνίδια, το άγχος που μεταφέρεται στα πόδια των παικτών είναι πολύ μεγάλο και χρειάζεται ένα θετικό αποτέλεσμα για να ξεκινήσει η αντιστροφή του κλίματος.

Για το χθεσινό ματς στο ΟΑΚΑ, δεν θα επικαλεστώ σαφώς την τύχη, την έλλειψης τύχης. Έστω και αν η μπάλα στην κεφαλιά του Μπάλλα χτύπησε στο δοκάρι και για λίγα εκατοστά δεν πέρασε στα δίχτυα.

Σημασία πια έχει ότι ο Ατρόμητος βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Τέσσερις σερί ήττες είναι κάτι το εντελώς ασυνήθιστο για την ήττα και πρέπει στη διακοπή του πρωταθλήματος να «ξυπνήσει» η ομάδα.

Εγώ μέχρι το επόμενο παιχνίδι στη Βέροια, δεν θα έχω δει τη βαθμολογία. Γιατί με στενοχωρεί!