Η χθεσινή απώλεια κόντρα στην Ξάνθη είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση από εκείνη του 2013 και τα απόνερά της έχουν μόνο αγωνιστικές πτυχές, γεγονός που δείχνει αν μη τι άλλο υγεία ως προς τον οργανισμό. Άλλωστε και η ήττα μέσα στο πρόγραμμα είναι, όπως μέσα στο πρόγραμμα είναι και όλη η διεργασία για να την αποφύγεις και ο Ατρόμητος μπορεί να μην άξιζε την ήττα, αλλά όπως ψύχραιμα είπε και ο Μιχάλης Γρηγορίου δεν άξιζε και τη νίκη.
Τα «καμπανάκια» για το ότι ο Ατρόμητος... ακροβατούσε πάνω σε αυτή την κατάσταση «νίκης-ήττας» είχαν ηχήσει από πολύ νωρίς και συγκεκριμένα από την πρώτη κιόλας αγωνιστική κόντρα στον Λεβαδειακό. Τότε, ο Μιλιάζες δεν ήταν εύστοχος και ο Γκορμπούνοφ είχε απάντηση στην προσπάθεια του Μάντζιου στο 90’ και κυρίως υπήρχε η δικαιολογία των αγώνων με τη Φενέρμπαχτσε.
Τη δεύτερη αγωνιστική κόντρα στον Πλατανιά, η εμφάνιση της ομάδας του α’ ημιχρόνου που παρουσιάστηκε στα Περιβόλια ήταν μία από τις χειρότερες των τελευταίων ετών, αλλά η τελική επικράτηση με ανατροπή και η δεδομένη κούραση από τους συνεχόμενους αγώνες υποβίβασε πολύ σωστά το συγκεκριμένο γεγονός.
Ωστόσο, για την εμφάνιση κόντρα στην Ξάνθη και μάλιστα σε εντός έδρας ματς –που κοστίζουν πολύ περισσότερο- δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Οι «κυανόλευκοι» παρασύρθηκαν στον αργό ρυθμό που επέβαλε η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου και ο Ατρόμητος δεν κατάφερε να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση. Όσο περνούσε ο χρόνος, η πίεση και το άγχος αυξανόταν, καθώς καθαρές ευκαιρίες δεν έβγαιναν και όσες βγήκαν εμφανιζόταν πότε ο Φλίσκας και πότε ο Καρυπίδης από το... πουθενά για να «καθαρίζουν», οι βαθιές μπαλιές από την άμυνα έδιναν και έπαιρναν και η Ξάνθη σε μια αμυντική αδράνεια κατάφερε να «κλειδώσει» ουσιαστικά τη νίκη.
Αν επρόκειτο για ένα μεμονομένο γεγονός, σίγουρα δεν θα υπήρχε ανησυχία, αλλά είναι δεδομένο ότι ο Ατρόμητος τέτοιες άμυνες θα αντιμετωπίζει στο Περιστέρι και πρέπει να μάθει να επιτίθεται σε τέτοιες καταστάσεις. Σε αυτό το σημείο της σεζόν –φυσιολογικά- δεν δείχνει να έχει μάθει αυτό το παιχνίδι. Ο Μίλος Στόιτσεφ αναμένεται να βοηθήσει πολύ σε αυτόν τον τομέα (ήταν ένας από τους λόγους που αποκτήθηκε) όταν προσαρμοστεί πλήρως, αλλά την ίδια ώρα πρέπει παίκτες-κλειδιά να ανεβάσουν στροφές.
Ούμπιντες, Μαρσελίνιο, Πίτου, Ναπολεόνι, Λε Ταλέκ στις τρεις πρώτες αγωνιστικές κινούνται σε «ρηχά» νερά (με εξαίρεση το β’ ημίχρονο στην Κρήτη) και όταν αυτοί δεν λειτουργούν, δεν λειτουργεί και το... καράβι. Αν ξέραμε ότι το «ταβάνι» των συγκεκριμένων είναι αυτό που μας έχουν δείξει μέχρι τώρα κανείς δεν θα ζητούσε το κάτι παραπάνω, αλλά πρόκειται για τους ίδιους που πήγαν μέσα στη Σουηδία και έκαναν πλάκα στην ΑΪΚ που είναι 2η στο πρωτάθλημα Σουηδίας (με την καλύτερη επίθεση) και είναι ίδιοι που έπαιξαν στα ίσια τη Φενέρ μέσα στο Περιστέρι.
Γι’ αυτό στο διάστημα που μεσολαβεί, η «σφαλιάρα» από την Ξάνθη μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά και να περάσει ανώδυνα το γεγονός ότι ο Ατρόμητος έχασε μια ευκαιρία να ξεφύγει 5 βαθμούς από τον Αστέρα, 3 από τον Παναθηναϊκό, 7 από την Ξάνθη και να διατηρήσει τη διαφορά που είχε με την ΑΕΚ (+2) και τον Παναιτωλικό (+3).
Το ματς κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα είναι ένα crash-test, σε μια έδρα μάλιστα που δεν είναι πότε φιλόξενη –αγωνιστικά- για τους Περιστεριώτες, καθώς θα φανεί αν έχουν γίνει όντως βήματα προόδου ως προς τη συνολική αγωνιστική εικόνα, αλλά και ατομικά από κάθε ποδοσφαιριστή.
Και το «τρίποντο» στους «Ζωσιμάδες» φαντάζει απαραίτητο καθώς ακολουθεί πρόγραμμα «φωτιά»: ΠΑΟΚ (εντός), ΑΕΚ (εκτός), Βέροια (εκτός), Ολυμπιακός (εντός), Ηρακλής (εκτός), Παναθηναϊκός (εντός), Αστέρας Τρίπολης (εκτός). Είνα μια σειρά αναμετρήσεων που ταυτόχρονα μπορεί να βγάλει την ομάδα εκτός... πορείας από πολύ νωρίς, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να την «απογειώσει» αγωνιστικά και ψυχολογικά.
Τα πρωτογενή υλικά (σταθετότητα, προπονητής, ποιότητα, σωστά αποδυτήρια) υπάρχουν και το γεγονός αυτό αποτελεί αιτία αισιοδοξίας.
