O Nίκος Αθανασίου αποτελεί το τρανταχτό παράδειγμα του αθλητή που βλέπει τους κόπους της δουλειάς του να επιβραβεύονται. Από τα ορεινά του Περιστερίου στο «Νταμάρι»,  σήμερα αρχηγός του Ατρόμητου και με βλέψεις ακόμη για πιο ψηλά. Ένας από τους καλύτερους Έλληνεςε αριστερούς μπακ του πρωταθλήματος της Super League, αν όχι ο καλύτερος. Ο 24χρονος άσος επέστρεψε λοιπόν στο γήπεδο που ξεκίνησαν όλα, ξεδίπλωσε τις αναμνήσεις που κρατά καλά φυλαγμένες μέσα του ως οδηγό για το μέλλον!

---- Θυμάσαι την πρώτη σου προπόνηση;

«Βέβαια τη θυμάμαι, ήμουν 13 ετών. Η πρώτη γνωριμία έγινε με τον κύριο Τόλη Αποστόλου και τον αείμνηστο  Θανάση Κασπίρη. Εντάχθηκα στην Κ14 και καθημερινά μετά το σχολείο με έφερνε εδώ στο «Νταμάρι» ο πατέρας μου για προπόνηση. Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις, ο κυρ Θανάσης ήταν η «ψυχή» της Ακαδημίας, πολύ χαρούμενος με τις πλάκες του αλλά και «φωνακλάς» όπως έπρεπε έβαζε σε μια τάξη πρώτα τους γονείς, δεν ήθελε να μιλάει κανείς στους αγώνες ούτε στους διαιτητές. Όλες οι ομάδες που ανέβαιναν στο «Νταμάρι» για να μας αντιμετωπίσουν είχαν δύσκολο έργο και πάντα εμείς είχαμε τον πρώτο λόγο. Η δικιά μου η φουρνιά ήταν μια καλή παρέα, με πολλά παιδιά από το Περιστέρι, είχαμε ωραία ομάδα. Εγώ και ο Χρήστος ο Μανδάς φθάσαμε στην Α’ ομάδα, ο Μανδάς παίζει τώρα στη Λάτσιο.   Και άλλα παιδιά όμως ο Ανδριόπουλος, ο Τσακίρης, ο Ξενοπανάγος παίζουν σε πιο μικρές καττηγορίες. Εγώ ξεκίνησα να παίζω στόπερ και στην Κ17 ο κύριος Σάσσαλος με χρησιμοποίησε αριστερό μπακ όπου και καθιερώθηκα».

--- Στα πρώτα χρόνια λοιπόν τι στόχους έβαζες;

«Σίγουρα να γίνω παίκτης της μεγάλης ομάδας του Ατρόμητου, αυτό όμως σκαλοπάτι, σκαλοπάτι από την Κ15 στην Κ17 και μετά στην Κ19. Προσπαθούσα συνεχώς να γίνομαι χαρούμενος και έφθασα σήμερα να είμαι παίκτης και αρχηγός της Ανδρικής Ομάδας. Γι’ αυτό και είμαι πολύ υπερήφανος».

---- Με το σχολείο πως τα πήγαινες;

«Είναι αλήθεια ότι η μαμά μου με πίεζε αλλά στο μυαλό μου είχε «κλειδώσει» το ποδόσφαιρο, όσο περνούσαν τα χρόνια έβλεπα ότι όλη η καρδιά μου και όλη μου η ενέργεια ήταν δοσμένη εκεί. Απλά τελείωσα το Λύκειο, δεν έδωσα Πανελλαδικές γιατί ήμουν σε τουρνουά στο εξωτερικό με την Εθνική Νέων».

---- Θυμάσαι πως σου ανακοινώθηκε ότι «ανεβαίνεις» στην Α’ Ομάδα;

«Με κάλεσε ο κύριος Κορακάκης, ήμουν σπίτι μου και με ενημέρωσε ότι θα ξεκινήσω προετοιμασία. Ήταν η σεζόν 2019-20 και είχαμε προπονητή τον κύριο Αναστασίου. Μου ανακοίνωσε ότι έπρεπε την επόμενη μέρα να ξεκινήσω ιατρικές και αιματολογικές εξετάσεις. Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη εκείνη την ημέρα».

---- Ακολούθησε όμως ένας πολύ σοβαρός τραυματισμός.

«Ναι, κάναμε προετοιμασία στην Αυστρία, όταν γυρίσαμε, συνέχισα προπονήσεις με την Α’ Ομάδα αλλά για να πάρω παιχνίδια αγωνιζόμουν με την Κ19. Σε ένα ματς με τον Πανιώνιο στο γήπεδο του Ήφαιστου, με το που είχε μπει ο νέος συνθετικός χλοοτάπητας, έπαθα ρήξη χιαστού. Σοκ μεγάλο».

----- Και πως το αντιμετώπισες;

«Σίγουρα στην αρχή μια μεγάλη στενοχώρια, δεν το καταλαβαίνεις και πολύ μέχρι να το συνειδητοποιήσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο κάθε παίκτης πρέπει να το βλέπει σαν μια ευκαιρία να βελτιώσει πολλά κομμάτια στο σώμα του, έτσι το πήρα κι εγώ. Όταν επέστρεψα ήμουν πιο δυνατός από πριν και σωματικά και ψυχικά».

--- Και κάποια στιγμή ήρθε φυσιολογικά η πρώτη σου συμμετοχή.

«Και σε πολύ σημαντικό παιχνίδι μάλιστα, το τελευταίο του Ούμπιντες στην ομάδα μας την σεζόν 2020-21 με προπονητή τον κύριο Παντελίδη. Αγωνίστηκα για 80 λεπτά και ήταν κάτι που περίμενα πολύ καιρό. Ο προπονητής με ενημέρωσε μια μέρα πριν ότι θα με ξεκινούσε, ήταν εναντίον του Βόλου, είχα ένα άγχος αλλά βοήθησαν τα παιδιά να νιώσω πολύ καλύτερα μέσα στον αγώνα

. Τώρα πια είμαι ευτυχισμένος, φέτος πήρα την επιβράβευση και την τιμή να είμαι αρχηγός αυτής της μεγάλης ομάδας που λέγεται Ατρόμητος».

------ Η φετινή χρονιά εξελίσσεται πάντως πολύ περίεργα.

«Πράγματι έτσι είναι. Ο Ατρόμητος κάθε χρόνο έχει βλέψεις, έτσι είναι γαλουχημένος, φέτος στοχεύουμε στις θέσεις 5-8 για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Όπως δείχνει η κατάσταση, όλα θα εξαρτηθούν μέχρι την τελευταία αγωνιστική.  Το πρωτάθλημα είναι πολύ δύσκολο, όλοι μπορούν να πάρουν βαθμούς από παντού και κάπως έτσι εμείς είμαστε στο σημείο να έχουμε πάρει πιο πολλούς βαθμούς εκτός έδρας παρά στο Περιστέρι. Ο κόσμος μας στηρίζει, το άγχος είναι καθαρά σε εμάς, έξω παίζουμε πιο απελευθωμένα από εντός, δεν βρίσκω άλλη εξήγηση. Όσον αφορά εμένα προσπαθώ να βελτιώνομαι, να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου και να βοηθώ την ομάδα».

---- Το όνομα σου βέβαια έχει αναμειχθεί σε μεταγραφικά σενάρια με τον Ολυμπιακό. Τι ισχύει;

«Αυτό που ισχύει είναι ότι ο Ατρόμητος αυτή την στιγμή είναι στη σκέψη μου και τίποτα άλλο, να μπορέσουμε να τερματίσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται και από εκεί και πέρα το καλοκαίρι θα φανεί τι θα γίνει».

---- Ατρόμητος τι σημαίνει για εσένα Νίκο;

«Το δεύτερο σπίτι μου, η καθημερινότητα μου από μικρός, η αγάπη μου, έχω μεγαλώσει κι έχω δεθεί με αυτή την ομάδα. Πάντα θα είναι στην καρδιά μου ο Ατρόμητος ότι και αν γίνει στο μέλλον, θα είμαι ευγνώμων για όσα μου έχει δώσει, με βοήθησε να εξελιχθώ σαν παίκτης και σαν άνθρωπος».

--- Και σαφώς αυτό το παιχνίδι της εξέλιξης πρέπει να έχει και θυσίες σωστά;

«Βέβαια, χρειάζονται πολλές θυσίες, να προσέχεις τη διατροφή σου, να κάνεις υπερβάσεις, να κοιμάσαι νωρίς, να σκέφτεσαι θετικά. Να μην στενοχωριέσαι όταν οι φίλοι σου είναι έξω κι εσύ πρέπει να μείνεις στο σπίτι σου να ξεκουραστείς. Ο αθλητισμός σε υψηλό επίπεδο τα έχει αυτά, πρέπει να μάθεις έναν άλλο τρόπο ζωής που όταν τον μάθεις γίνεται συνήθεια και τον απολαμβάνεις».

---- Μένεις ακόμη με τους γονείς σου;

«Από φέτος ξεκίνησα την συγκατοίκηση με την κοπέλα μου την Κωνσταντίνα και μένουμε στον Άγιο Αντώνη, είμαστε μαζί από το σχολείο από την Α’ Λυκείου. Η Κωνσταντίνα έχει τελειώσει Δημόσια Διοίκηση, όσο για το επόμενο βήμα, θα καταλήξουμε στο γάμο αλλά δεν ξέρουμε πότε».

---- Με ποιον συμπαίκτη σου είσαι κολλητός;

«Από αυτή τη φουρνιά με τον Τσακμάκη, κάθε μέρα πηγαίνουμε μαζί στις προπονήσεις, κάνουμε παρέα με τις κοπέλες μας. Με όλα τα παιδιά όμως έχουμε καλή επικοινωνία, επαφές έχω και με κάποιους πρώην συμπαίκτες μου όπως ο Νάτσος και ο Νταβιώτης».

---- Πάμπλο Γκαρσία;

«Μια προσωπικότητα με μεγάλη καριέρα έπαιξε στη Ρεάλ Μαδρίτης και εδώ σταματάμε. Είναι χαρά μας να δουλεύουμε μαζί του και μακάρι να καταφέρουμε να πετύχουμε μαζί τους στόχους μας και να ανταμειφθούμε στο τέλος της περιόδου».

---- Κεφάλαιο Εθνική Ομάδα;

«Το μεγαλύτερο όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή. Δεν πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη τιμή, μακάρι να την ζήσω. Έχω περάσει από όλα τα κλιμάκια των Εθνικών Ομάδων στο παρελθόν».

---- Το μήνυμα σου για τον κόσμο της ομάδας;

«Είναι η μεγάλη μας δύναμη, τους χρειαζόμαστε και στα καλά και στα κακά αποτελέσματα. Δεν μπορούν να καταλάβουν πόση δύναμη μας δίνουν με τη φωνή τους, έτσι θέλουμε να συνεχίσουμε ενωμένοι, μακάρι να μπορέσουμε να τους δώσουμε όσες περισσότερες χαρές μπορούμε».

«Να μάθουμε να στηρίζουμε τις ομάδες της πόλης!»

Μια από τις πιο ευχάριστες συνήθειες του Νίκου Αθανασίου είναι να παρακολουθεί αγώνες του Γ.Σ.Π. στο κλειστό «Ανδρέας Παπανδρέου» όταν το επιτρέπει το πρόγραμμα του. «Αυτό το κάνω για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός και συγκεκριμένα το μπάσκετ. Ο δεύτερος αλλά και πιο σημαντικός είναι γιατί ο ΓΣΠ είναι ο εκπρόσωπος της πόλης μας μαζί με τον Ατρόμητο σε Πανελλαδικό και όχι μόνο επίπεδο. Θεωρώ ότι πρώτα πρέπει να μάθουμε να στηρίζουμε τις ομάδες της πόλης μας. Ο φετινός Γ.ΣΠ. δεν είναι όπως τα δύο προηγούμενα 2 χρόνια με προπονητή τον Σπανούλη, ήταν άλλα τα δεδομένα. Μου αρέσει ότι γίνεται μια πολύ καλή προσπάθεια από τον κόουτς Λιμνιάτη και τους παίκτες του. Αυτό αρκεί. Το μπάσκετ προσφέρει θέαμα και όμορφες στιγμές αλλά επιμένω πάνω από όλα για εμένα είναι σημαντικό ότι έχουμε να κάνουμε με το «αδελφάκι» του Ατρόμητου».

«Υπομονή, επιμονή και να μην τα παρατάτε!»

Ο Νίκος Αθανασίου είχε την ευκαιρία να βρεθεί στο «Νταμάρι» κοντά με τους παίκτες της ομάδας Κ16 του Ατρόμητου με προτροπή του προπονητή Βαγγέλη Κωνσταντίνου και να τους μιλήσει με λόγια από καρδιάς για το πως έφθασε μέχρι εδώ: «Όπως κι εσείς έτσι κι εγώ στη δική σας ηλικία είχα τα ίδια όνειρα. Σε αυτό το γήπεδο ξεκίνησα, το γνωρίζω σπιθαμή προς σπιθαμή. Σίγουρα η δουλειά δεν πρέπει να σταματάει ποτέ. Και να έχετε την υγεία σας για να μπορείτε να δίνετε το 100% στα παιχνίδια και στις προπονήσεις. Να έχετε υπομονή και επιμονή, να μην  τα παρατάτε. Να βάζετε μικρούς στόχους και όχι πολύ μεγάλους. Βήμα – βήμα, τώρα είστε στην Κ16, του χρόνου Κ17, πιο μετά Κ19 και όσοι ξεχωρίσετε θα βρεθείτε στην Ανδρική Ομάδα, να είστε σίγουροι, ο Ατρόμητος βοηθάει τα νέα παιδιά και δίνει ευκαιρίες. Έχω δει πολλά παιδιά που είχαν ταλέντο να χάνονται γιατί απογοητεύονταν, δεν πρέπει με τίποτα να το βάζετε κάτω και να τα παρατάτε. Τα εμπόδια να σας κάνουν πιο δυνατούς».