Ο ενθουσιασμός είναι διάχυτος, οι προοπτικές διαγράφονται ευοίωνες όμως καλό είναι να μην πανηγυρίζουμε από τώρα, πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Είναι αλήθεια αγαπητοί μου αναγνώστες ότι ο Ατρόμητος αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή των μεταγραφών, το big – 4 δεν το ακουμπάει κανείς πλέον, η ψαλίδα έχει ανοίξει άρα αυτό που κοιτάμε είναι από την 5^η θέση. Όπου και αν πάω, με όποιον και αν μιλήσω, είναι Ατρομητάκιας ή είναι ουδέτερος, είτε είμαι στην Αθήνα είτε εκτός αρκεί να έχει γνώσεις με το ποδόσφαιρο ένα πράγμα ακούω: Ο Ατρόμητος έχει κλείσει από τώρα την 5^η θέση στη βαθμολογία και κατ’ επέκταση το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Και ποιος δεν το θέλει, μακάρι αλλά πρέπει να κρατήσουμε όλοι τη μπάλα χαμηλά γιατί είναι άτιμη που έλεγε και ο Όσιμ. Βήμα – βήμα, παιχνίδι με το παιχνίδι πρέπει να πάει η ομάδα με σεβασμό και ταπεινότητα. Μπορεί να χττυπήσει όλα τα παιχνίδια ανεξαρτήτου αντιπάλου και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει. Και θεωρώ ότι θα δούμε πολύ ωραία πράγματα γιατί η ομάδα διαθέτει τα κατάλληλα εργαλεία για να το κάνει. Για μια ακόμη χρονιά ο Γιώργος Σπανός έκανε το καθήκον του απέναντι στον σύλλογο. Και πέρσι το έκανε και πρόπερσι και πάει λέγοντας, ποτέ δεν ξέρεις όμως αν θα έχει αντίκρυσμα. Το φετινό καλοκαίρι μυρίζει από μακριά ότι έρχονται ωραία πράγματα, η αδημονία για να ξεκινήσουν τα επίσημα παιχνίδια είναι μεγάλη όμως…..μηδένα προς του τέλους μακάριζε,  όπως έλεγε ο Σόλωνας και η φράση αυτή πέρασε στην αιωνιότητα. Πηγαίνοντας προς το κλείσιμο, θα ήθελα για μια ακόμη φορά έστω και αν γίνομαι κουραστικός να πω  ότι η εφημερίδα «Αθλητικό Περιστέρι» έχει μπει πλέον στον έκτο χρόνο ζωής, σε εποχές που συνεχώς το τοπίο τού Τύπου αποξηραίνεται κι εμείς παλεύουμε να κρατήσουμε το «ηρωικό κοινό» των πιστών τού χαρτιού. Ένα κοινό που προέρχεται, κατά βάση, από το μακρινό παρελθόν τής ενημέρωσης και το οποίο δεν αρκείται στο διαδίκτυο με τη δωρεάν προσφορά τής πληροφορίας. Το ακόμη πιο ευχάριστο είναι ότι και οι πιο νέες γενιές παίρνουν στα χέρια τους το «Αθλητικό Περιστέρι» και όχι απλά το ξεφυλλίζουν αλλά το διαβάζουν από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.  Σπουδαίο πράγμα, τόσο που δεν μπορείτε να καταλάβετε….Γι’ αυτό και στη σελίδα 2, έχετε ένα…δώρο,  ένα ιστορικό εξώφυλλο του 1976 της εφημερίδας του Γιώργου Κατιντζάρου που έχει αφήσει εποχή στις εποχές κι εγώ μικρό παιδάκι έτρεχα στα περίπτερα της πλατείας Περιστερίου για να το αγοράσω. Την αγάπη μου!