10 χρόνια και έξι μήνες. 228 παιχνίδια με το αστέρι στο στήθος. Ήρθε στα 22 του τώρα είναι 32. Παιδί ομογενών από τη Γερμανία ήταν μόνος του στο ξεκίνημα εδώ, τώρα έχει οικογένεια και παιδί. Ο Ατρόμητος σημάδεψε  ολοκληρωτικά την ποδοσφαιρική του καριέρα. Ο Κυριάκος Κιβρακίδης είναι ένας από τους παίκτες με ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φιλάθλων του Ατρόμητου. Στήριγμα και σημείο αναφοράς στις χαρές και στις λύπες που είναι κάτοχος ενός ρεκόρ που δύσκολα θα το καταρρίψει κανείς στο μέλλον: Είναι ο ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα (συνεχόμενα και όχι μόνο) χρόνια παραμονής στον Ατρόμητο σε επίπεδο Α’ Εθνικής.

----- Κυριάκο συμπλήρωσες φέτος  10 χρόνια συν έξι μήνες στον Ατρόμητο. Πως νιώθεις γι’ αυτό;

«Είμαι πολύ ευτυχισμένος και πολύ χαρούμενος γιατί άμα το σκεφθείς καλά από τα 100 της χρόνια,  είσαι τα δέκα μέσα στην ιστορία της ομάδας που αγαπάς πολύ».

---- Είναι και ένα επίτευμα που στις μέρες του πλήρους επαγγελματισμού δύσκολα ένας αθλητής μπορεί να μείνει τόσα χρόνια σε μια ομάδα.

«Ναι είναι πολύ δύσκολο να μείνεις σε μια ομάδα τόσο καιρό αλλά είναι ξεκάθαρα επιλογή δική μου. Είχα ομάδες που θα μπορούσα να πάω και να φύγω αλλά πάντα ήθελα να μείνω στον Ατρόμητο. Βέβαια δεν ήταν και μόνο δικό μου θέμα, η ομάδα ήθελε να με κρατήσει και να βρίσκομαι μέσα στα αποδυτήριοα, αυτό ήταν ένα κίνητρο παραπάνω για εμένα».

---  Παράλληλα έχεις γράψει το όνομα σου στη βίβλο της ομάδας ως ο μακροβιότερος παίκτης σε επίπεδο της Α’ Εθνικής. Σε ακολουθεί ο Μπρίτο με 9 χρόνια συνεχούς παραμονής και ο Ούμπιντες με οκτώ.

«Είναι και αυτό ένα μεγάλο επίτευμα για εμένα, αποτελεί μεγάλη τιμή, μακάρι να μπορούσα να μείνω και περισσότερα χρόνια. Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό το ξεχωριστό ρεκόρ που αποκτά μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστείς ποιοι παίκτες έμειναν επίσης πολλά χρόνια στην ομάδα. Ο Ούμπι είναι ένας από τους καλύτερους μου φίλους που είχα ποτέ στο ποδόσφαιρο είμαστε κοντά στον χαρακτήρα γι’ αυτό και έμεινε τόσα χρόνια στην ομάδα. Τοι ίδιο ισχύει και για τον Μπρίτο. Η ομάδα ξέρει να εκτιμάει τα παιδιά που την αγαπάνε και παλεύουν γι’ αυτήν».

---- Ποιο είναι το απόσταγμα λοιπόν των 10,5 χρόνων  στον Ατρόμητο;

«Έιναι μια πολύ όμορφη πορεία γεμάτη χαρές και λύπες έχω γελάσει και έχω κλάψει γι’ αυτή την ομάδα αλλά πάντα μένει στο τέλος η αγάπη του κόσμου για εμένα και στα καλά μου και τα κακά μου. Έχω πολλες ιστορίες που θα μπορούσα να διηγηθώ αλλα είμαι μικρός ακόμη θα έχω να τις διηγούμαι  μετά από χρόνια στην κόρη μου».

---- Η περίπτωση σου αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση γιατί δεν είναι εύκολα κατορθωτό. Ποια στοιχεία θεωρείς ότι πρέπει να έχει ένας αθλητής για να «προκαλεί» την ομάδα του και να τον διατηρεί τόσα χρόνια όσα εσύ στον Ατρόμητο; Ποιο μήνυμα μπορείς να περάσεις πάνω σε αυτό;

«Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να είσαι ταπεινός να έχεις υπομονή και να δουλεύεις πάρα πολύ και εγώ έμαθα να βάζω την ομάδα πάνω από εμένα, πιστεύω αυτό το έβλεπαν ο πρόεδρος κύριος Σπανός και ο τεχνικός διευθυντής κύριος Αγγελόπουλο γι’ αυτό και έπαιξα τόσα χρόνια στον Ατρόμητο».

---- Η κορυφαία σου στιγμή μέσα στο γήπεδα με τη φανέλα του Ατρόμητου;

«Έχω πολλές όμορφες στιγμές με τον Ατρόμητο εντός και εκτός γηπέδου. Σαν πρώτη σκέψη έχω το πρώτο μου παιχνίδι ως  βασικός  σε εκείνο το απίστευτο παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης τον Νοέμβριο του 2014 που το κερδίσαμε με 4-3 με την τρομερή γκολάρα με κεφαλιά του Ναπολεόνι. Αλλά και οι ευρωπαϊκές μας βραδιές ήταν κάτι το μαγικό που ζήσαμε».

---- Θύμησε μας όμως και άλλες στιγμές που σου έχουν μείνει αξέχαστες…

«Το γκολ στο Καραϊσκάκη που νικήσαμε 1-0  τον Οιλυμπιακό που έφερε χαρά στον κόσμο μας. Οι Fentagin έφτιαξαν μάλιστα ένα πανό για εμένα και το ανάρτησαν στο αμέσως επόμενο ματς με το Πανιώνιο.  Σαν όμορφη προσωπική στιγμή είναι που μέσα από τον  Ατρόμητο γνώρισα έναν άνθρωπο που υπάρχει στη ζωή μου και τον αγαπώ πολύ αναφέρομαι φυσικά στον Χαβιέρ Ούμπιντες. Καθημερινά ζούμε πάντως όμορφες στιγμές στον Ατρόμητο, απλές στιγμές που σου έδιναν χαρά. Στα ευρωπαϊκά ματς ξεχωρίζω βέβαια τη νίκη μας στη Σουηηδία επί της ΑΙΚ Στοκχόλμης, επίσης δεν θα ξεχάσω όταν οι οπαδοί μας περίμεναν μετά από κάποιες μεγάλες νίκες στο Μαζαράκη και άναβαν καπνογόνα».

---- Η πιο δυσάρεστη στιγμή σου;

Ο τραυματισμός μου στο φιλικό με τη Νότιγχαμ Φόρεστ στο προπονητικό κέντρο του Ρέντη τον Νοέμβριο του 2022. Την ώρα που το έπαθα πέρασαν χίλια πράγματα από το μυαλό μου μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Το συμβόλαιο που έληγε το επόμενο καλοκαίρι, τη γυναίκα μου που ήταν έγκυος, αν θα γίνω καλά όπως ήμουν πριν. Η αλήθεια είναι ότι οι μήνες πέρασαν πολύ γρήγορα γιατί είχα το μωρό μου, που μου απάλυνε τον πόνο».

--- Και ποιο παιχνίδι θέλεις να ξεχάσεις;

«Το 5-0 μέσα στο Περιστέρι με την ΑΕΚ φέτος, ήταν κάτι πολύ δύσκολο για εμένα,  ταυτόχρονα θα ήθελα να ξαναπαίξω για να αλλάξω το αποτέλεσμα».

---- Κάποια στιγμή το όνομα σου απασχόλησε την Εθνική Ομάδα και τον Παναθηναϊκό. Σου άφησε απωθημένο που δεν έκανες το ένα από τα δύο;

«Όχι δεν μου άφησε απωθημένο αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή τα πράγματα αν γινόταν ένα από τα δύο. Θυμάμαι  τότε που με ζητούσε ο Παναθηναϊκός και μιλούσα με τον Γιάννη Αγγελόπουλο αλλά δεν τα έβρισκαν στα λεφτά. Μετά μόλις έμαθα ότι ο Παναθηναϊκός πήρε δεξί μπακ ήταν μια δύσκολη εποχή για εμένα και στις προπονήσεις και στους αγώνες μέχρι να επανέλθω πάλι γιατί σκεφτόμουν να κάνω ένα ακόμη μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα μου».

--- Ήρθες στα 22 σου τώρα είσαι και μπαμπάς.  Τα συναισθήματα σου….

«Πράγματι ήρθα στον Ατρόμητο μικρός και αμούστακος, άγνωστος σε μια νέα πόλη,  πήγαινα με το ποδήλατο στην προπόνηση αλλά κατάφερα με την υπομονή μου και με τη δουλειά μου να γίνω  αρχηγός αυτής της ομάδας και να είμαι τόσα χρόνια στον Ατρόμητο και με τις επιτυχίες και με τις αποτυχίες. Βλέποντας την καριέρα μου μέχρι τώρα είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα αυτά που έχω καταφέρει γιατί προσπάθησα πάρα πολύ και δούλεψα πάρα πολύ. Το κερασάκι στην τούρτα μου το έφερε η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου η γυναίκα μου Ελένη με τον ερχομό της κόρης μας Μαρίας πριν από 1,5 χρόνο και μου άλλαξε τη ζωή. Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι πατέρας και να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος, να  γυρίζεις στο σπίτι και να ξεχνάς κυριολεκτικά τα πάντα».

---- Ισχύει μια παλαιότερη δήλωση σου ότι θα μείνεις μόνιμα στο Περιστέρι;

Ναι εδώ θα μεγαλώσω την  κόρη μου,  τα σχέδια μου με την γυναίκα μου είναι να μείνουμε στο Περιστέρι, η Ελένη άλλωστε είναι Περιστεριώτισα».

--- Με τη γυναίκα σου πως γνωριστήκατε;

«Σε μια αποστολή της ομάδας. Την ημέρα του αγώνα πήγα να πάρω καφέ κοντά στο ξενοδοχείο στην οδό Μιχαλακοπούλου που μένουμε. Εκείνη έπινε καφέ με τις φίλες της, εγώ της έριξα μια ματιά αλλά δεν έδωσα σημασία. Το ίδιο βράδυ βλέπω ένα αίτημα φιλίας από την Ελένη στο Instagram και η  πρώτη μου σκέψη ήταν που την έχω δει. Γίναμε φίλοι και κάναμε ένα πρώτο ραντεβού για παγωτό στο Μπουρνάζι. Είδα μια όμορφη γυναίκα που την ερωτεύτηκα αμέσως, μετά από δύο μήνες είπα στο αφεντικό της στο γυμναστήριο που εργάζεται ότι εγώ αυτή τη γυναίκα θα την παντρευτώ και πράγματι μετά από έξι μήνες παντρευτήκαμε. Ήταν γραφτό να γνωρίσω μια Περιστεριώτισα σε ένα τυχαίο σημείο της Αθήνας και να την παντρευτώ».

---- Σκέφτεστε να μεγαλώσετε την οικογένεια σας;

«Ναι, σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα ακόμη παιδάκι  αλλά αυτό θα μας το στείλει ο Θυεός όταν πιστέψει ότι είμαστε έτοιμοι να μεγαλώσουμε την οικογένεια μας».

---- Τι θα κάνεις μόλις αποσυρθείς από την εενεργό δράση;

« Η αλήθεια είναι ότι θέλω να συνεχίσω στο χώρο του ποδοσφαίρου, σκέφτομαι μάλιστα να ξεκινήσω σύντομα για να βγάλω δίπλωμα προπονητή. Θα μου άρεσε πάρα πολύ να κάνω τα πρώτα μου βήματα μέσα από τις Ακαδημίες».

--- Τη φετνινή χρονιά πως θα την χαρακτήριζες;

«Δεν ήταν πετυχημένη, είχε στενοχώρια, και λύπες. Ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλους μας».

---- Ήταν μια πόρεία με σκαμπανεβάσματα συμφωνείς;

«Ήταν μια πολύ αγχωτική χρονιά, κινδυνέψαμε και βαθμολογικά, υπήρχε στενοχώρια στον κόσμο μας και εμείς προσπαθούσαμε να το διαχειστούμε μέσα στα αποδυτήρια. Ήταν δύσκολη και η  αλλαγή προπονητή γιατί είχαμε δεθεί με τον Κόλμαν αλλά έπρεπε να  αλλάξουμε κάποια  πράγματα και σε αυτές τις περιπτώσεις αλλάζει ο προπονητής».

--- Με τον Κόλμαν και τον Ίλιτς πως τα πήγατε;

«Με τον Κόλμαν σου είπα ότι είχαμε δεθεί αλλά θεωρώ ότι έπρεπε να βάλει κάποιους κανόνες. Μετά ήρθε ο Ίλιτς που μαζί με τους βοηθούς του ήταν πολύ αυστηροί, μας έβαλαν από την πρώτη μέρα σε διαφορετικούς ρυθμούς προπόνησης, άλλαξε κάποιες λεπτοιιμέρειες που έπρεπε να είχαν αλλάξει και αμέσως πήραμε μπροστά κάνοντας ένα σερί δέκα αγώνων αήττητοι. Ήμασταν εντάξει μέχρι που ήρθε ο αποκλεισμός μας στο Κύπελλο, εκεί χάσαμε τον προσανατολισμό μας γιατί είχαμε και μια άνετη βαθμολογική θέση. Εκεί τελείωσαν όλα και κάποια στιγμή κοιτούσαμε προς τα κάτω. Η εικόνα μας στα πλέι άουτ ήταν αποκαρδιωτική, κερδίσαμε ένα μόλις ματς. Θέλαμε αλλά δεν μπορούσαμε».

--- Με τους φιλάθλους της ομάδας πάντα σε συνέδεε μια άριστη σχέση. Ο κόσμος έχει κριτήριο την αγωνιστικότητα και το πάθος για να δεθεί με τον παικτη της ομάδας είναι έτσι;

«Πάντα το έλεγα αυτό στους συμπαίκτες μου ότι το κριτήριο των φιλάθλων είναι η αγωνιστικότητα, η μάχη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ήταν κάτι που έπρεπε να το είχαμε συνολικά και όχι ατομικά γιατί αυτό είναι το «καλούπι» της ομάδας».

---- Ποιο μήνυμα θα ήθελες να τους στείλεις;

«Να μείνουν όπως είναι, να μην αλλάξουν ποτέ, αυτό αγάπησα σε εκείνους και αυτό τους κάνει διαφορετικούς από τους υπόλοιπους. Γιατί λένε πάντα στις χαρές και στις λύπες μαζί. Καταλαβαίνω ότι έχουν μάθει την ομάδα να είναι ψηλά, να παίζει στην Ευρώπη αλλά το ποδόσφαιρο έχει και τις κακές του στιγμές γι’ αυτό το αγαπάμε. Θα έρθει και η κάμψη θα έρθει και η αποτυχία. Θα τους έλεγα να συνεχίσουν να αγαπούν τον Ατρόμητο όπως κάνουν τόσα χρόνια, να είναι δίπλα και τα πράγματα νομοτελειακά θα αλλάξουν πάλι προς το καλύτερο».