Ο Σπύρος Ρομποτής με το «θησαυροφυλάκιο αναμνήσεων» μιας άλλης εποχής!
Περιστεριώτης γέννημα - θρέμμα ο Σπύρος Ρομποτής είναι ένας αθεράπευτος λάτρης της παλιάς τεχνολογίας. Δεν του αρέσει να τον λένε «συλλέκτη». Αντίθετα του αρέσει να «δίνει ζωή» και χτύπο καρδιάς… σε παλιά θαύματα της τεχνολογίας. Από ένα μπομπινόφωνο μέχρι μια ασπρόμαυρη τηλεόραση, ένα βίντεο εποχής, κασετόφωνα, παλιές μηχανές λήψης βίντεο και ότι άλλο μπορεί να πέσει στα χέρια του και να το κάνει κτήμα του.Στο υπόγειο δωμάτιο που διατηρεί με ευλάβεια εδώ και χρόνια, βρίσκονται προσεκτικά τακτοποιημένες κάθε λογής βιντοκασέτες από ό,τι φορμάτ μπορεί να βάλει ο νους σου, με σπάνιο υλικό. Ο χώρος του είναι ένα πραγματικό θησαυροφυλάκιο αναμνήσεων, αλλά και μηχανημάτων μετατροπής και αναπαραγωγής κασετών.
Μέλος της οικογένειας του…. Φίλαθλος του Ατρόμητου, και μόνο, με αγάπη για το Περιστέρι ο Σπύρος Ρομποτής μιλά στο «Α.Π.» για την αγάπη του στην παλιά τεχνολογία
--- Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως προς το πάθος σου για οτιδήποτε παλιό;
«Ο εαυτός μου και το παλιό είναι δυο πράγματα που συνδέονται. Δεν μαζεύω οτιδήποτε παλιό, παρά μόνον αν έχει να κάνει με τα ενδιαφέροντά μου. Επίσης θέλω πάντα να είναι λειτουργικό για να χρησιμοποιείται και έτσι να μπορώ να το ευχαριστιέμαι. Για παράδειγμα, ένας δίσκος μουσικής ή μια κασέτα πρέπει να περιέχουν τη μουσική που μου αρέσει για να μπορώ να το βάλω στο πικάπ να το ακούσω και όχι να μαζεύω γενικώς για να λέω ότι έχω».
----Tι περιλαμβάνει η συλλογή σου;
«Η συλλογή περιλαμβάνει γενικώς παλιά αντικείμενα, αλλά κυρίως το πάθος μου είναι τα ηλεκτρονικά. Από μια παλιά τηλεόραση, ένα στερεοφωνικό με τα παρελκόμενά του ακόμα και συσκευές βίντεο από όλα τα συστήματα και τις τεχνολογίες από τη δεκαετία του 70. Άλλωστε ένα μεγάλο μέρος αυτής της συλλογής χρησιμοποιείται κατά κόρον για τη διάσωση αναμνήσεων από παλιές βιντεοκασέτες, κάτι που κάναμε και στην περίπτωση του ντοκιμαντέρ για τον Ατρόμητο. Βρήκαμε παλιό υλικό από βιντεοκασέτες και χρησιμοποιήσαμε τα μηχανήματα για να βγάλουμε το υλικό σε σύγχρονη μορφή και να γίνει και αυτό μέρος του ντοκιμαντέρ.»
-- Από ποια ηλικία άρχισες να ασχολείσαι με το «παλιό» και τι ήταν το ερέθισμα που σε παρακίνησε;
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με συγκινούσε οτιδήποτε ήταν άλλης εποχής. Λόγω της δουλειάς του πατέρα μου το 1990 βρεθήκαμε οικογενειακώς στην Κρήτη για δύο χρόνια. Επειδή θα επιστρέφαμε ξανά στο Περιστέρι αφήσαμε όλα μας τα πράγματα πίσω. Εγώ τότε σε ηλικία 11 ετών και για δύο χρόνια, άκουγα μουσική από ένα πικάπ βαλιτσάκι εποχής και άκουγα συνέχεια δυο κασετίνες με 45άρια που μπορούσα τότε να πάρω μαζί μου. Όχι και τόσο συνηθισμένο για έναν 11χρονο».
Κυρίως είσαι λάτρης της βιντεοκασέτας σωστά;
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχαμε στο σπίτι βίντεο. Και από πολύ μικρή ηλικία το χρησιμοποιούσα. Όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα dvd recorder, ενθουσιάστηκα τόσο επειδή θα έμπαινα στη διαδικασία να περάσω τις καταγεγραμμένες οικογενειακές αναμνήσεις του βίντεο στη "νέα εποχή". Με τον καιρό, τα βίντεο έγιναν υπερβολικά πολλά, τα ρεκόρντερ επίσης, ψηφιοποίησα εκατοντάδες υλικού για φίλους και γνωστούς και τα δικά μου τελικά μετά από είκοσι χρόνια παρέμειναν στις βιντεοκασέτες, χωρίς να τις έχω περάσει ακόμα. Η κάθε κασέτα - όπως και τα μηχανήματα, είναι ζωντανοί οργανισμοί. Κινούνται και φθείρονται. Για παράδειγμα, μία κασέτα μπορεί σε ένα μηχάνημα να μην παίξει τόσο καλά και σε ένα άλλο να παίξει τέλεια. Οπότε πρέπει να εξαντλούμε όλες τις δυνατότητες που έχουμε, προκειμένου να γίνει σωστά η αναπαραγωγή της κασέτας»
---- Πως τα βρίσκεις, συνήθως τα αγοράζεις;
-Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια που το “vintage” έχει γίνει μόδα, μπορούμε να βρίσκουμε πολλά πράγματα στα παζάρια που γίνονται σε ανοιχτούς δρόμους και σε τιμές χαμηλές. Βέβαια, αν βρεθεί κάτι οπουδήποτε αλλού και έχω καημό να το αποκτήσω, τότε κάνω θυσίες και ας πληρωθεί σε υψηλότερη τιμή. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις φίλων και γνωστών που κάτι δεν χρειάζονται και για να μην το πετάξουν στα σκουπίδια, μου το προσφέρουν ξέροντας ότι θα πιάσει τόπο»
--- Τα παίρνεις χαλασμένα και τα επισκευάζεις;«-Πολλά δουλεύουν ακόμα και παρατημένα που τα βρίσκεις. Τα χαλασμένα ίσως τα σκαλίσω εγώ με τις πενιχρές γνώσεις που έχω, αλλιώς αν η περίπτωση είναι δύσκολη απευθυνόμαστε στους ειδικούς».
--- Προφανώς έχεις αφιερώσει ατελείωτες ώρες ψάχνοντας;
«Έχω λιώσει τα πόδια μου στα παλαιοπωλεία και στα παζάρια και έχω κάνει πολλά χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο για να πάω κάπου να πάρω κάτι που μου αρέσει».
--- Το παλαιότερο αντικείμενο που έχεις ποιας χρονολογίας είναι;
«Έχω κάτι κέρματα από τα τέλη του 19ου αιώνα, τα οποία είναι ευτελούς αξίας και βρίσκονται εύκολα. Ανάμεσα στα πολλά παλιά, μεγάλο ενδιαφέρον ίσως έχει ένα βιβλιαράκι – σημειωματάριο με κάτι στρατιωτικούς χάρτες που χρονολογείται από το 1922 και το είχαμε βρει με έναν φίλο σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι-γιαπί στα Χανιά το 1991».
Είσαι φίλαθλος του Ατρόμητου; Τοπικιστής; Ή κάτι το διαφορετικό όπως διαφορετικός είσαι στα χόμπι σου.
-Το Περιστέρι το αγαπώ πολύ. Γεννήθηκα εδώ. Η ζωή με απομάκρυνε δυο-τρεις φορές από το Περιστέρι, αλλά πάντα κάτι γίνεται και είμαι πάλι πίσω. Αυτή τη φορά, φαίνεται πως έχω ρίξει άγκυρα! Σε συνέχεια της αγάπης για το Περιστέρι, δεν μπορείς να μην αγαπάς και τον Ατρόμητο. Είμαι φίλαθλος, πάω συχνά στο γήπεδο, αλλά ποτέ δεν οργανώθηκα.
--- Ως λάτρης του παλιού, πότε πήγες πρώτη φορά στον Ατρόμητο; Και τι θυμάσαι από εκείνα τα χρόνια;
-Παρακολουθώ τον Ατρόμητο από τα μέσα της δεκαετίας του 90. Από την εποχή της Γ Εθνικής. Θυμάμαι τα τσιμέντα, τους πολλούς φιλάθλους που οργίαζαν στην εξέδρα φωνάζοντας για τον Ατρόμητο, πολλούς καλούς παίχτες, αλλά και κάτι «μοντέλα» που πέρασαν από την ομάδα μας και γέμιζε το γήπεδο ρεπόρτερ, όχι για τον Ατρόμητο, αλλά για τον σελέμπριτι που είχαμε στην 11άδα. Από εκείνα τα χρόνια θυμάμαι και τον άδικο χαμό του Τσιμάγκα. Δεν ήμουν στο γήπεδο όταν συνέβη, αλλά ήμουν στην κηδεία ως μέλος της φιλαρμονικής του δήμου».
--- Να υποθέσω ότι έχεις και παλιές φανέλες;
«Έχω κάποιες φανέλες, όχι πολλές, αλλά αυτή που μου αρέσει πιο πολύ είναι αυτή με τα κόκκινα νούμερα που φόραγε το 1993 η ομάδα. Αυτή που έχω είναι μέσα από την ομάδα, αφού τότε οι φανέλες πλένονταν και επαναχρησιμοποιούταν από τους παίκτες. Είναι πολύ ιδρωμένη δηλαδή! Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι είναι Converse που συνήθως εκείνη την εποχή έντυνε ομάδες μπάσκετ και όχι ποδοσφαίρου».
--- Τον Ατρόμητο της νέας εποχής τον παρακολουθείς;
«Από τότε δεν έχω πάψει να ακολουθώ τον Ατρόμητο. Σε εκτός έδρας παιχνίδι δεν έχω βρεθεί ποτέ, αφού όπως σου είπα δεν οργανώθηκα ποτε. Υπήρξαν όμως πολλές σεζόν που δεν έχασα ούτε ένα εντός έδρας. Από τα χρόνια της Γ Εθνικής, τα μεγάλα ευρωπαικά παιχνίδια και τους δύο κολλητούς τελικούς, είμαι συνέχεια εκεί και εξακολουθώ να τον παρακολουθώ».
