Ένας πολυσύνθετος παίκτης που ήταν «παρών» σε όλες τις μεγάλες στιγμές της δεκαετίας του ‘70.

 «Να ευχηθώ τα 100 χρόνια της ομάδας μας να γίνουν 200 και να έχει πάντα επιτυχίες. Να ευχηθώ να την αγκαλιάσει ακόμη περισσότερος ο φίλαθλος κόσμος όπως στα δικά μας χρόνια. Και το αξίζει η ομάδα και πρέπει γιατί είναι ο πρεσβευτής της πόλης μας και όλη η Ελλάδα μιλάει για εκείνην με τα καλύτερα λόγια. Είναι πολύ τιμητικό που είμαι μέλος αυτής της πλούσιας ιστορίας». Ο Σταύρος Μισαηλίδης παίκτης «πασπαρτού» ξεκίνησε το 1966 από το ερασιτεχνικό με προπονητή τον Μάνο Σταματάκο και έγινε επαγγελματίας το 1971. «Ήμουν παρών σε όλες τις ανόδους που κάναμε στην Α’ Εθνική τη δεκαετία του ΄80. Έζησα τις καλύτερες στιγμές γιατί κάθε παιχνίδι μέσα στο Περιστέρι είχε από πέντε μέχρι δέκα χιλιάδες κόσμο. Μόνο στην προπόνηση ερχόντουσαν δύο χιλιάδες άτομα κάθε μέρα. Έπαιξα όταν το γήπεδο ήταν ξερό αλλά και όταν απέκτησε χορτάρι δίπλα σε μεγάλους ποδοσφαιριστές που έγραψαν τεράστια ιστορία και βέβαια ήμουν συμπαίκτης του τεράστιου Άγγελου Ράμφου». Και ο Σταύρος Μισαηλίδης ολοκλήρωσε λέγοντας ότι:« Μου έχει μείνει ένα γκολ από τη σέντρα που πέτυχα εναντίον της Χαλκίδας και πήραμε τη νίκη αλλά και μια «ποδιά» που έκανα στον Μίμη Παπαϊωάννου μέσα στο Περιστέρι. Σε μια φάση ήρθε με φόρα πάνω μου κι εγώ γυρνώντας τη μπάλα την πέρασα κάτω από τα πόδια του, επειδή ήταν ο Παπαϊωάννου όλη η εξέδρα σηκώθηκε όρθια για να με χειροκροτήσει. Μέχρι και οι εφημερίδες έγραφαν την άλλη μέρα για την «ποδιά» που έκαναν στον αξέχαστο Μίμη».