Με αριθμό μητρώου «14» στην ΕΠΟ, μια από τις παλαιότερες ελληνικές ομάδες με τη δική της διαδρομή που πέρασε πάρα πολλές μπόρες αλλά μας χάρισε πολλές μοναδικές και ευτυχισμένες στιγμές που δεν τις περιμέναμε ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Χρόνια Πολλά λοιπόν αγαπημένε μας Ατρόμητου άντε και στα 200 εμείς δεν θα είμαστε εδώ για να το γιορτάσουμε μαζί αλλά κατά βάθος και τα 200 μαζί θα τα γιορτάσουμε.
Προσωπικά είμαι πανευτυχής και περήφανος ταυτόχρονα που από τα 100 χρόνια ζωής του Ατρόμητου είμαι «παρών» στα 40. Κι εξηγώ: Από τη σεζόν 1979-80 που παιδί του δημοτικού μάζευα τις μπάλες (τότε η λέξη ball boy ήταν άγνωστη) στο ματς της πρεμιέρας με την Ελευσίνα στη Β’ Εθνική σε ένα κατάμεστο γήπεδο ίσαμε τώρα.
Περνώντας βέβαια από διάφορες φάσεις. Πρώτα λοιπόν ως φίλαθλος από την ατρόμητη και πολύ γνήσια θύρα 7 ως τις μέρες μας. Από το 1987 ως ρεπόρτερ όταν ξεκίνησα εκκολαπτόμενος τη δημοσιογραφία παίρνοντας εντολή από τον Θόδωρο Νικολαϊδη τον αείμνηστο εκδότη της εφημερίδας «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ» να καλύπτω την ομάδα της πόλης μου. Να σας πω την αλήθεια στην αρχή ήμουν πολύ ««ψαρωμένος» κι έγραφα άμα συνέβαινε κανένα στραβό, αργότερα κατάλαβα ότι ήταν ματαιοδοξία. Όταν δημοσίευες τότε κάτι στο «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ» το διάβαζε όλο το Περιστέρι.
Η αγάπη όμως για την ομάδα αγάπη. Πολλές φορές βοηθούσαμε όπως μπορούσαμε, ειδικά στα «πέτρινα χρόνια». Πάντα με γνώμονα το καλό της. Η επόμενη φάση ήταν ως Υπεύθυνος Τύπου. Μια φορά το 1998 επί διοίκησης Σταθάκη – Τσίκου κι έπειτα για πολλά χρόνια επί διοίκησης Σπανού. Ακόμη και τώρα είμαι σε μια άλλη φάση αλλά πάντα μέσα στην αγαπημένη μου ομάδα, να την βοηθάω όπως και όπου μπορώ. Πανευτυχής λοιπόν αλλά και πολύ περήφανος γιατί υλοποίησα το όνειρο μου να εκδώσω σε βιβλίο την ιστορία του Ατρόμητου μου. Η παρακαταθήκη που θα αφήσω πίσω μου, μια πραγματική ευλογία και ευχαριστώ το Θεό που μου τα έδωσε όλα αυτά. Εγώ εκείνο που έχω να σας πω είναι: «Υποστηρίξτε και αγαπήστε ακόμη περισσότερο την ομάδα της πόλης μας». Να την στηρίζετε στις δύσκολες στιγμές, να την χειροκροτείτε στις ήττες, να σεβόμαστε το γήπεδο μας και τον αντίπαλο μας γιατί μόνο έτσι θα δυναμώνουμε και θα μεγαλώνουμε!
