Επιθυμία να γευτεί η πόλη μας αυτό που της αξίζει. Επιτυχίες σε συλλογικό επίπεδο  να έρθουν κούπες βρε παιδί μου για να έχουμε να καμαρώνουμε. Επιτυχία ήταν που πήγε ο ΓΣΠ στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, κύπελλο δεν ήρθε. Επιτυχία και μάλιστα διπλή ήταν που ο Ατρόμητος πήγε το ΄11 και το ΄12 σε τελικούς Κυπέλλου Ελλάδας αλλά πάλι κούπα δεν ήρθε. Αυτή είναι λοιπόν η… ζήλεια μου. Ο Αθηναϊκός ως club έχει κατακτήσει ευρωπαϊκό στο μπάσκετ γυναικών, ο Εθνικός αμέτρητα πρωταθλήματα Ελλάδας στο water polo, ο Διομήδης Άργους ευρωπαίκό  στο χάντμπολ, η Καστοριά κύπελλο στο ποδόσφαιρο, αμέτρητα παραδείγματα. Προσφάτως ο Απόλλων Σμύρνης πήρε ευρωπαική κούπα στο πόλο. Εμείς στην πόλη δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο να επιδείξουμε σε συλλογικό επίπεδο, φθάνουμε στη βρύση και δεν πίνουμε νερό. Σε ατομικό επίπεδο αντίθετα είμαστε πολύ καλά.

Ο Πολυχρονίδης έχει αναδειχθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής και χρυσός Παραολυμπιονίκης, η μικρή Άννα Μαρία Τριφύλλη που φιλοξενείται σε αυτό το τεύχος αναδείχθηκε Παγκόσμια Κυπελλούχος στη Πυγμαχία, ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος που φιλοξενήσαμε στο παρελθόν Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο μπρα-ντε-φερ, έτσι πρόχειρα μου έρχονται αυτά τα ονόματα.  Από την άλλη σκέφτομαι ότι ολόκληρο Περιστέρι δεν έχει μια ομάδα βόλεϊ σε εθνικό επίπεδο, δεν έχει μια ομάδα χάντμπολ σε εθνικό επίπεδο, τι να πω και τι να γράψω δεν ξέρω. Τον «πόνο» μου και τη «ζήλεια» μου, σας την είπα λοιπόν γιατί το έχω σκεφθεί πολλές φορές. Μακάρι στο μέλλον να δούμε και συλλογικές επιτυχίες, το αξίζουμε και με το παραπάνω.