Ο Τάσος Ζιάγκας Παπανικόλας είναι ο τελευταίος πρόεδρος στον Ατρόμητο πριν από τον Σπανό κι εκείνος που μέσα σε δύσκολη για την εποχή συνθήκες κατάφερε να κάνει τη μεγάλη «μετεγγραφή». Δέκα χρόνια μετά ο Τάσος Παπανικόλας μιλάει στο peristerisports για τις μέρες που μεσολάβησαν μέχρι να ανακοινωθεί η συγχώνευση στις 31 Μαϊου του 2005. Μας είπε λοιπόν τα εξής:
«Τον Γιώργο Σπανό τον «κυνηγούσα» ενάμισι χρόνο πριν έρθει στον Ατρόμητο. Οι προσπάθειες που έκαναν είχαν αρχίσει να γίνονται πιο έντονες μετά το θάνατο του αδελφού μου Νικόλα. Στην αρχή είχε αφνιδιαστεί από την πρόταση μου αλλά όταν ανέβηκε με τη Χαλκηδόνα στην Α’ Εθνική και σκεπτόμενος ότι δεν είχε κόσμο και έδρα άρχισε να του αρέσει ως ιδέα. Στην αρχή η σκέψη που είχα κάνει ήταν περισσότερο ρομαντική αλλά μέρα με την ημέρα άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο εφαρμόσιμη. Θυμάμαι από τις πρώτες μας κουβέντες τον Γιώργο Σπανό να μου λέει το παράπονο του Γιώργου Παράσχου που ήταν τότε προπονητής και του έλεγε συχνά:«πρόεδρε όταν βάζουμε γκολ δεν έχουμε που να πανηγυρίσουμε». Κάποια στιγμή λοιπόν όταν αυτή η πρόταση που έκανα άρχισα να βρίσκει ανταπόκριση από τον Σπανό μου ζήτησε ως απαραίτητη προϋπόθεση να έχει το «οκ» και την υποστήριξη του Ανδρέα Παχατουρίδη ο οποίος ανταποκρίθηκε πολύ θετικά από την πρώτη στιγμή και από τότε άρχισαν τα πρώτα ραντεβού στο «Μετροπόλιταν».
Για το αν εκείνη την εποχή ο Ατρόμητος είχε μέλλον σε περίπτωση που δεν ερχόταν ο Σπανός, η άποψη του Τάσου Παπανικόλα είναι κατηγορηματική:«Η ομάδα δεν είχε κανένα μέλλον. Εγώ δεν είχα τις δυνατότητες να την στηρίξω. Παίξαμε την τελευταία χρονιά με ερασιτέχνες παίκτες. Καταφέραμε την ίδια στιγμή αντί να υποβιβαστούμε στην Δ’ Εθνική γιατί εκεί θα πηγαίναμε και όχι στην Γ’ Εθνική, να ανεβούμε στην Α’ Εθνική και μάλιστα μόνο ως Ατρόμητος γιατί και άλλες ομάδες έκαναν το ίδιο με εμάς θυμίζω τον Ηρακλή αλλά είχαν το ΑΦΜ και την ονομασία άλλης ομάδας από την Κατερίνη».
Και ο Τάσος Παπανικόλας συνεχίζει:«Θεωρώ ότι ήταν μια κίνηση απόλυτης σωτηρίας από κάθε άποψη. Πρώτα από όλα για την ομάδα. Μετά για εμένα γιατί υπήρχαν συσσωρευμένη χρέη όχι σε παίκτες και όπως είπα δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω. Μετά για τον Γιώργο Σπανό που ήταν εγκλωβισμένος σε μια ομάδα που δεν είχε δυναμική και τον κόσμο. Όσο και αν προχώραγε θα ήταν πάντα η Χαλκηδόνα ενώ ο Ατρόμητος είναι πάντα ο Ατρόμητος».
Όσο για το πως βλέπει το μέλλον του Ατρόμητου; «Αυτό που γίνεται στην ομάδα οφείλεται στον Σπανό και πρέπει να συνεχιστεί. Άμα δεν υπάρχει ο Σπανός η ομάδα θα είναι επί ξύλου κρεμάμενη. Πρέπει όμως και ο κόσμος να στηρίξει την ομάδα περισσότερο. Αυτό που συμβαίνει όμως θεωρώ ότι είναι θέμα νοοτροπίας γιατί ο Έλληνας θέλει να είναι πάντα με τον ισχυρό. Στην Ευρώπη όμως σε όλα τα προηγμένα κράτη όλοι είναι με την ομάδα της πόλης τους και μόνο με αυτήν. Στην Ελλάδα όμως όχι».
Ο Τάσος Παπανικόλας μας λέει όμως και γιατί έχει χαθεί από το προσκήνιο και δεν παρακολουθεί πια τους αγώνες του Ατρόμητου:«Καταρχήν να το ξεκαθαρίσω, είμαι Ατρόμητος. Πιστέψτε με όμως δεν παρακολουθώ πια πολύ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάποιες πικρίες και αντιπαραθέσεις που είχα, εξαλείφθηκαν, νερό και αλάτι όμως εδώ και λίγα χρόνια δεν έχω το χρόνο να παρακολουθώ ποδόσφαιρο, δεν πηγαίνω πια στα γήπεδα».
Τέλος με αφορμή την σημερινή επέτειο ο Τάσος Παπανικόλας τονίζει τα εξής: «Η ευχή μου είναι να συνεχίσει η ομάδα να βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο και χρόνο με το χρόνο να συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει. Και τότε δεν θα εκπλαγούμε αυτό που είχα ζητήσει ως αστείο από τον Σπανό να γίνει πραγματικότητα. Ένα πράγμα του είχα ζητήσει και τίποτα άλλο: Άμα η ομάδα πάει στο Τσάμπιονς Λιγκ θα ήθελα να είμαι στην αποστολή που θα την εκπροσωπήσει».
