Ο Δημήτρης Γεωργάρας παρά το γεγονός ότι έπαιξε για λίγο στον Ατρόμητο εν τούτοις έχει κερδίσει την εκτίμηση των φιλάθλων του Περιστερίου γιατί έδινε πάντα τον καλύτερο εαυτό του. Δέσποζε στο κέντρο της μεσαίας γραμμής αλλά με την ίδια επιτυχία μπορούσε να παίξει και στο κέντρο της άμυνας.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΟΥΡΙΔΗ
Ο σπουδαίος αυτός παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, γέννημα θρέμμα περιστεριώτης ξετυλίγοντας το κουβάρι της πετυχημένης σταδιοδρομίας του ιδίως με τη φανέλα του Εθνικό Πειραιά (226 συμμετοχές στην Α’ Εθνική) δήλωσε: «Ξεκίνησα από τους μικρούς του Ατρόμητου, πρώτος μου προπονητής ήταν ο Μάνος Σταματάκος και μετά ο Γιώργος Βαρλάμος. Το 1978 είχα πάρει την υπόσχεση ότι θα γινόμουν αμειβόμενος, θα έπαιρνα μισθό δέκα χιλιάδες που τότε τα είχα ανάγκη γιατί πήγαινα σχολείο όμως ήταν στα πράγματα ο Θανάσης Κασπίρης που το επόμενο καλοκαίρι έφερε παίκτες μεγάλης αξίας, στη θέση μου π.χ. αποκτήθηκε ο Απόστολος Τόσκας. Μου είπε ότι δεν μπορούσε να με κάνει αμειβόμενο και δόθηκα με υποσχετική στον Ήφαιστο. Η ομάδα δεν πήρε όμως κάποια εγγύηση και ουσιαστικά πήγα ως ελεύθερος. Αργότερα είχα προτάσεις από το Αιγάλεω, τον Παναθηναϊκό και τον Εθνικό που τελικά προτίμησα και πήγα εκεί την σεζόν 1980-81. Έπαιξα 14 χρόνια, μετά πήγα σε Κόρινθο, Ασπρόπυργο αλλά ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στον Ατρόμητο όμως κι έγινε. Αξέχαστο φυσικά θα μου μείνει το μπαράζ της Πάτρας με τον Λεβαδεικό το 1998 που νικήσαμε στην παράταση και μείναμε στη Γ’ Εθνική. Είχα προπονητή τον Γιάννη Κορωνέλλο και καλούς συμπαίκτες από τους οποίους ξεχώρισα τον Θόδωρο Κολοκοτρώνη». Για τον σύγχρονο Ατρόμητο μου είπε: «Φυσικά και τον παρακολουθώ. Έχει άλλη δυναμική, είναι οργανωμένος και το οφείλει στον Γιώργο Σπανό που είναι η μεγάλη του δύναμη. Αν δεν ήταν ο Σπανός κανείς δεν ξέρει που θα βρισκόταν τώρα η ομάδα».
«Άνοιγαν όλες οι πόρτες»
Ρώτησα τον Δημήτρη Γεωργάρα τι κέρδισε από το ποδόσφαιρο και μου είπε: «Πέρα από το οικονομικό όφελος, ειδικά την περίοδο που ήμουν στον Εθνικό, άνοιγαν όλες οι πόρτες και ας έλεγαν ότι είμαστε οι 300 του Λεωνίδα, ήμουν πολύ γνωστός και όπου πήγαινα με εξυπηρετούσαν. Θέλω να αναφερθώ στον αείμνηστο Νίκο Καρέλλα που ευεργετούσε όλο τον κόσμο όλα τα χρόνια που ήταν πρόεδρος στον Εθνικό. Μια ξεχωριστή προσωπικότητα και πολύ απλός. Στην κηδεία του περίμενα να δω χιλιάδες κόσμο, μετά λύπης μου ήταν ελάχιστοι, δυστυχώς τον ξέχασαν». Μετά το τέλος της καριέρας του ο Γεωργάρας διατέλεσε προπονητής σε Εθνικό, Νέους Δραπετσώνας, Νέους Ευγενείας, Ελπίδα Αγίων Αναργύρων, είδε όμως ότι δεν του ταίριαζε και κατόπιν διατέλεσε επί σειρά ετών σκάουτερ στον Αστέρα Τρίπολης. Έχει μια εξαιρετική οικογένεια με την σύζυγό του Άννα και τα παιδιά του τον Βαγγέλη που είναι φυσικοθεραπευτής και τον Μιχάλη που είναι αστίατρος.
