Ο Αλέκος Σκαρπέλης ήταν ένας από τους πιο βιρτουόζους μέσους που πέρασαν από τον Ατρόμητο. Με φαντασία στο παιχνίδι του και αριστουργηματικές πάσες. Γέννημα- θρέμμα  περιστεριώτης. Αρχικά έπαιξε στον ΑΟ Περιστερίου και το 1975 μεταγράφηκε στον Ατρόμητο. Τρία χρόνια έπαιξε στην Α’ Εθνική και 1 χρόνο στη Β’. Το  ντεμπούτο του το έκανε σε νεαρή ηλικία σε ματς με το Κορωπί. «Τον Ατρόμητο τον αγαπάω από 5 ετών. Πηδούσαμε τη μάντρα του γηπέδου  για να τον δούμε. Όταν φόρεσα τη φανέλα του η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Καθιερώθηκα γρήγορα στην Α’ ομάδα, μαζί με τον Ράμφο και τον Ντεμέλο είχαμε μια εκπληκτική τριάδα στο κέντρο, συν τον Κώστα Μισαηλίδη.

« Γίγαντας ο Γλυκός»

«Από τους παράγοντες που γνώρισα ο Γλυκός ήταν πραγματικός γίγαντας. Επίσης χρωστάω πολλά στον προπονητή Βαγγέλη Πανάκη με  τον οποίο συνεργάστηκα 3 χρόνια στον Ατρόμητο και μετέπειτα στο Λουτράκι. Το ματς που μου έχει μείνει στη μνήμη είναι με το ΠΑΟΚ που νικήσαμε 2-1 στη Τούμπα με τα γκολ του Εσπινόζα και μια δική μου ασίστ. Τα όσα έχουν ακουστεί για την εξωγηπεδική μου ζωή είναι παραμύθια. Είχα πολλές δυνάμεις και όταν κάναμε προετοιμασία ήμουν 10 μέτρα πιο μπροστά από όλους. Μπορεί να πηγαίναμε σε κάποιο κέντρο αλλά πάντα τη Δευτέρα. Τελευταία στιγμή χάλασε η μεταγραφή μου στην ΑΕΚ ενώ το παράπονο μου είναι ότι δεν μου κόλλησαν ούτε ένα ένσημο.  Υπήρχαν στην ομάδα δύο  παρατάξεις, αυτοί που έμειναν στην Ευαγγελίστρια και εμείς που ήμασταν στην Αγία Τριάδα και στον Παλιό Ταξιάρχη. Όλος ο κόσμος το ήξερε, ο παράγοντας Σοφοκλής Βαφειάδης έκανε μεγάλες προσπάθειες για να το διορθώσει. Δεν έγινα προπονητής γιατί δεν ήθελα να παρεμβαίνουν στο έργο μου». Για τον τωρινό Ατρόμητο μου είπε: «Είναι ευχής έργο που ανέλαβε ο Γιώργος Σπανός. Κανείς δεν ξέρει που θα ήταν σήμερα η ομάδα. Δεν πηγαίνω στο γήπεδο γιατί έχω άγχος. Βλέπω τα ματς στην τηλεόραση και όταν η ομάδα δεν πάει καλά αλλάζω κανάλι. Απορώ πάντως γιατί δεν δόθηκαν περισσότερες ευκαιρίες στον Γιώργο Κορακάκη που όσες φορές ανέλαβε την ομάδα τα πήγε περίφημα. Ο κόσμος του Ατρόμητου πρέπει να σταθεί πιο κοντά στην ομάδα όπως τον καιρό που παίζαμε εμείς, το γήπεδο ήταν τίγκα και μέχρι «μαυραγορίτες» έπαιρναν εισιτήρια για να τα μοσχοπουλήσουν».

 Αξίζει να αναφέρω ότι ο πατέρας του, Κούλης Σκαρπέλης ήτνν ένας από τους μεγαλύτερους ρεμπέτες και κεντούσε με το μπουζούκι του. Ένας από τους δύο γιους του Αλέκου, ο Γιάννης είναι προπονητής και όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την αξία του».