Τα όνειρα ενός νέου ανθρώπου δεν χωρίζονται σε κατηγορίες, δεν είναι μικρά ή μεγάλα. Είναι όνειρα!. Και όπως σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής έτσι και στο ποδόσφαιρο τα νέα παιδιά σε όποια κατηγορία και αν αγωνίζονται πάντα ονειρεύονται για να κατακτήσουν την δική τους «κορυφή» και όταν την κατακτήσουν αποζητούν να κατακτήσουν την επόμενη. Τα δικά τους «όνειρα» έρχονται να μοιραστούν λοιπόν μαζί μας σε ένα ξεχωριστό αντάμωμα του νεαρού άσου του Ατρόμητου (γεννηθείς το 2003) Μάριου Τζαβίδα που πήρε φέτος το βάπτισμα του πυρός στη Super League με συνομήλικους ποδοσφαιριστές από ερασιτεχνικές ομάδες του Περιστερίου Α’ και Β’ κατηγορίας ΕΠΣΑ.
Του Φίλιππου Διονυσόπουλου από τον ΑΟ Περιστερίου, του Θωμά Λιούκα από τον Ήφαιστο, του Τάσου Ηλιόπουλου από τον Φοίνικα, του Αντώνη Πάσχου από τον Ηρακλή, του Γιάννη Φαρμάκη από την Κηπούπολη, του Ευθύμη Κατσιούλα από την Άμιλλα, του Άρη Γκούντουβα από τον Ιπποκράτη και του Βασίλη Ζαρναβέλη από τη Θύελλα. Μια τυχερή γενιά αθλητών από την άποψη ότι δεν αντιμετώπισαν τις δυσκολίες των παλαιών γενεών που έπαιζαν μπάλα σε χωμάτινα γήπεδα γι’ αυτό και συμβολικά το ραντεβού μας δόθηκε στο εγκαταλελειμμένο «ξερό» της οδού Αναπαύσεως στο οποίο έχουν αγωνιστεί τεράστιοι ποδοσφαιριστές τις περασμένες δεκαετίες..
Μάριος Τζαβίδας: «Πίστη και όλα γίνονται»
«Έχω γεννηθεί το 2003 και ξεκίνησα ποδόσφαιρο από τον Απόλλωνα Αναβύσσου, μετά πήγα στα 11 μου στην ακαδημία του Παναθηναϊκού. Αρχικά στην Κ12 και έφθασα μέχρι την Κ20. Πέρσι έκανα και το πρώτο μου επαγγελματικό βήμα ερχόμενος στον Ατρόμητο και πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος. Βέβαια η χρονιά που αφήσαμε πίσω μας ήταν πολύ δύσκολη γιατί η πορεία που κάναμε ήταν ασυνήθιστη για τον Ατρόμητο κι έπρεπε να διαχειριστεί η ομάδα μια κατάσταση που δεν γνώριζε. Η πρώτη μου χρονιά βέβαια ήταν μια διαφορετική εμπειρία αν και δεν την περίμενα έτσι, πίστευα ότι θα ήταν καλύτερη αλλά στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν αυτά. Πήρα βέβαια πολλές εμπειρίες που κάποιος παίκτης που είναι στα 27 του να μην τις έχει πάρει ποτέ αλλά εγώ τις πήρα στα 18 μου. Ο στόχος μου για του χρόνου είναι φυσικά να καθιερωθώ, αρχικά παίζοντας σε περισσότερα παιχνίδια με τον Ατρόμητο και ο πιο μελλοντικός μου στόχος είναι να πάω στο εξωτερικό και να παίξω στην Εθνική Ομάδα. Στα παιδιά που έχουμε την ίδια ηλικία και παίζουν στο ερασιτεχνικό θέλω να τους προτρέψω να μην σταματήσουν την προσπάθεια τους, να έχουν πίστη σε αυτό που κάνουν ακόμη και να κάνουν λάθος να μην απογοητευτούν και να δουλεύουν κάθε μέρα όσο πιο πολύ γίνεται. Παιδιά πιστέψτε στο εαυτό σας και να μην ακούτε κανέναν παρά μόνο τον προπονητή σας. Σίγουρα όταν παίζεις Α’ Εθνική έχεις κάποιες στερήσεις, στη διασκέδαση, στο χρόνο που μοιράζεσαι με τους φίλους σου ή το κορίτσι σου. Ποτέ ως τώρα δεν έχω παίξει σε χωμάτινο γήπεδο γι’ αυτό και η γενιά μας είναι τυχερή. Θα ήθελα επίσης να πω στα παιδιά πως εννοείται ότι μπορούν να κάνουν όνειρ αλλά επαναλαμβάνω να πιστέψουν στον εαυτό τους, να μην σταματήσουν να δουλεύουν και να μην απογοητευτούν όταν σε κάππιο σημείο δεν νιώσουν καλά και σκεφθούν να τα παρατήσουν. Να μην τα πάρει από κάτω με τίποτα. Όποιο παιδί το αξίζει, θα πάει παραπάνω και θα πάρει αυτό που του αναλογεί γιατί η ζωή σου δίνει ότι πρέπει ν σου δώσει. Γι’ αυτό λοιπόν πίστη και όλα γίνονται»
Ζαρναβέλης: «Όσο πιο ψηλά γίνεται»
«Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο στη Θύελλα σε ηλικία 6 ετών και τώρα είμαι 17. Έχω γεννηθεί το 2005 και παίζω στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Τα πρώτα μου παιχνίδια με την Α’ ομάδα τα έκανα στα 15 μου και η ιδιαιτερότητα με τα άλλα παιδιά που είμαστε εδώ μαζί είναι ότι έχω κάνει και συνεχίζω να κάνω προπονήσεις στο χωμάτινο γήπεδο γιατί το χρησιμοποιεί η ομάδα μου. Όταν έχεις μάθεις να προπονείσαι λοιπόν σε τέτοιες συνθήκες όταν παίζεις σε γήπεδο με συνθετικό χλοοτάπητα σου φαίνονται όλα πιο εύκολα. Ο προσωπικός μου στόχος με την ομάδα είναι να καθιερωθώ και να μείνουμε στη Β’ κατηγορία που ανεβήκαμε φέτος. Όπως κάθε παιδί έτσι κι εγώ έχω όνειρα και το δικό μου όνειρο είναι να φθάσω όσο πιο ψηλά γίνεται γιατί όχι και στη Σούπερ Λίγκα που αγωνίζεται ο Μάριος Τζαβίδας. Και θα ήθελα να μου πει τι θυσίες έχει κάνει γενικά στη ζωή του για να μπορέσει να φθάσει ως εδώ που είναι τόσο ψηλά».
Η απάντηση του Μάριου: «Σίγουρα να μην βγαίνεις πολύ ειδικά πριν τους αγώνες, να προσέχεις το φαγητό σου και τις θερμίδες που πρέπει να καταναλώσεις. Ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος πρέπει όταν είσαι νέο παιδί να μην σταματάς και κάθε μέρα να κάνεις κάτι παραπάνω στην προπόνηση ακόμη και extra αν χρειαστεί, αρκεί να βελτιώνεσαι πάνω στις αδυναμίες σου. Επιπλέον και οι διακοπές είναι πολύ λίγες σε σχέση με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο».
Κατσιούλας: «Να ξέρω ότι έδωσα τα πάντα»
«Γεννήθηκα το 2003 και είμαι στην Άμιλλα από την ηλικία των έξι ετών όταν πήγα δηλαδή στην Α’ δημοτικού. Έχω περάσει από όλα τα τμήματα και στην Α’ Ομάδα προωθήθηκα τη χρονιά που πέσαμε στη Γ’ κατηγορία. Είμαι αμυντικός και έχω παίξει σε όλες τις θέσεις. Το όνειρο μου είναι να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, τουλάχιστον να προσπαθήσω και να ξέρω ότι έδωσα τα πάντα για να πέτυχω το όνειρο μου και αν μπορέσω να το κάνω πραγματικότητα. Επόμενος στόχος μου είναι να βοηθήσω την ομάδα μου στην Α’ κατηγορία που θα αγωνιστεί για πρώτη φορά στην ιστορία της και μέσα από την πορεία της να βελτιωθώ κι εγώ ακόμη περισσότερο ως ποδοσφαιριστής. Παράλληλα είμαι φοιτητής στη σχολή Εργοθεραπείας στο Αιγάλεω την οποία παρακολουθώ κανονικά ταυτόχρονα με το ποδόσφαιρο. Προσωπικά δεν έχω παίξει ποτέ μου σε ξερό γήπεδο. Από τον Μάριο θα ήθελα να μάθω τις δυσκολίες που συνάντησε μέχρι να φθάσει στη Σούπερ Λίγκα και πως του φάνηκε η εμπειρία που έζησε φέτος στον Ατρόμητο.
Η απάντηση του Μάριου: «Πάντα υπάρχουν δυσκολίες τίποτα δεν είναι στρωμένο σαν χαλί. Μια δυσκολία είναι να παλεύεις να περάσεις αυτόν που είναι μπροστά από εσένα. Με τη δουλειά και την επιμονή ότι και αν γίνει αν αξίζεις κάτι θα το κερδίσεις. Η φετινή μου εμπειρία ήταν ωραία αλλά και δύσκολη ταυτόχρονα, στην επαγγελματική ομάδα είναι άλλη η αντιμετώπιση που έχεις, άλλοι και οι ρυθμοί».
Λιούκας: «Με γεμίζει και με κάνει χαρούμενο»
«Γεννήθηκα το 2003 και ξεκίνησα στα 7 μου χρόνια από τον Ήφαιστο. Πέρασα από όλα τα τμήματα και τα τρία τελευταία χρόνια είμαι στην Ανδρική Ομάδα, φέτος αγωνίστηκα σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια. Σπουδάζω παράλληλα σε ένα κολλέγιο για ΤΕΦΑΑ. Το όνειρο μου είναι να πορευτώ μέσα από το ποδόσφαιρο γιατί είναι κάτι που με γεμίζει και με κάνει χαρούμενο. Ο στόχος μου είναι να κάνω του χρόνου μια καλή σεζόν με τον Ήφαιστο και αν μπορέσω να ανέβω κατηγορία. Στο χωμάτινο γήπεδο που είμαστε τώρα είχα κάνει προπονήσεις για κανένα δίμηνο όταν φτιαχνόταν το γήπεδο του Ήφαιστου. Μια δύσκολη εμπειρία, γλιστράει, άμα πέσεις κάτω θα γεμίσεις γδαρσίματα. Θα ήθελα να ρωτήσω τον Μάριο πως είναι να παίζεις στην Α’ Εθνική και πως τον αντιμετωπίζουν οι φίλοι του και οι σχέσεις του.
Η απάντηση του Μάριου: «Πολλές φορές το ποδόσφαιρο είναι αυτό που θα σε κάνει να ξεχάσεις όλες τις δυσκολίες μόλις μπαίνεις στο γήπεδο για να παίξεις και να σκεφθείς μόνο τον στόχο που έχεις. Όταν τελειώνει ο αγώνας ή η προπόνηση και έχει καθαρίσει το μυαλό σου όλα είναι πιο εύκολα. Είναι λοιπόν πολύ ωραία να παίζεις στη Α’ Εθνική αλλά δεν αλλάζεις ως άνθρωπος και η αντιμετώπιση που έχω από τους φίλους μου ή πως τους αντιμετωπίζω εγώ δεν έχει καμία σχέση με το αν παίζω επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο».
Γκούντουβας: «Κάθε φορά και καλύτερος»
«Γεννήθηκα το 2003 και ξεκίνησα το ποδόσφαιρο στα 6 μου από μια ακαδημία στο Μπουρνάζι της Άρσεναλ που δεν υπάρχει τώρα, μετά πήγα στη Δάφνη Αθηνών, στη ακαδημία Μπατίστα, στον Πανιώνιο, στον Ηρακλή Περιστερίου και από πέρσι το καλοκαίρι στο ανδρικό του Ιπποκράτη. Είμαι αριστερό εξτρέμ αλλά παίζω συνήθως μπακ. Στόχος μου είναι να γίνομαι κάθε φορά καλύτερος και να ευχαριστιέμαι αυτό που κάνω. Θέλω του χρόνου να πετύχουμε την άνοδο του Ιπποκράτη στην Α’ κατηγορία και προσωπικά να παίξω όσο πιο ψηλά γίνεται. Παράλληλα σπουδάζω Οικονομικά σε ΙΕΚ. Έχω προπονηθεί σε αυτό το ξερό γήπεδο, μια κατάσταση περίεργη και ασυνήθιστη».
Διονυσόπουλος: «Να πάω σε μεγαλύτερη κατηγορία»
«Ξεκίνησα από 5 ετών στον ΑΟ Περιστερίου, κάποια στιγμή πέρασα και από τον Ατρόμητο φθάνοντας μέχρι την Κ15. Έχω γεννηθεί το 2003 και είμαι κεντρικός αμυντικός. Στην Α’ ομάδα έχω ανέβει εδώ και 3 χρόνια αλλά πήρα τα περισσότερα παιχνίδια στη χρονιά που τελείωσε. Αυτός είναι και ο στόχος μου σε πρώτη φάση. Να καθιερωθώ στη βασική ομάδα και αργότερα να πάω σε μεγαλύτερη κατηγορία. Δεν έχω προπονηθεί ποτέ μου σε ξερό γήπεδο, φαντάζομαι όσους έχουν παίξει εδώ πρέπει να είχαν πολύ δύναμη μέσα τους. Σπουδάζω παράλληλα στη σχολή Μηχανικών-πληροφορικής και Υπολογιστών».
Πάσχος: «Γιατί να μην ονειρεύομαι;»
«Γεννήθηκα το 2004 και ξεκίνησα σε ηλικία πέντε ετών από τη ακαδημία της Ανθούπολης, μετά στη Χρυσούπολη και εδώ και αρκετό καιρό είμαι στον Ηρακλή. Φέτος ανέβηκα στην Α’ ομάδα και αγωνίστηκα σε αρκετά παιχνίδια, σε μια πολύ καλή πορεία μέχρι τα μπαράζ ανόδου που δυστυχώς δεν πετύχαμε αλλά όπως είναι ο Ηρακλής δομημένος νομίζω ότι τον επόμενο χρόνο θα τα καταφέρουμε. Όπως κάθε νέο παιδί έτσι κι εγώ κάνω όνειρα, δεν έχει σημασία που παίζω στο ερασιτεχνικό. Γιατί λοιπόν να μην πάω όσο πιο ψηλά γίνεται, γιατί να μην μπορώ να ονειρεύομαι να παίξω στην Εθνική Ομάδα; Εγώ πάντως το κάνω και ονειρεύομαι. Είμαι από τους τυχερούς της γενιάς μου γιατί ποτέ δεν έχω κάνω προπόνηση σε χωμάτινο γήπεδο, πρέπει να είναι τρομερά δύσκολο. Θα ήθελα να ρωτήσω τον Μάριο πως είναι το συναίσθημα να παίζεις με πολύ κόσμο στο γήπεδο».
Η απάντηση του Μάριου: «Είναι πάρα πολύ ωραίο, νιώθεις σαν παίκτης μεγάλης κλάσης. Το πιο σημαντικό είναι όμως να το απολαμβάνεις και να μην ακούς κανέναν».
Φαρμάκης: «Να εξελίσσομαι και να «χτίζω»!
«Είμαι γεννηθείς το 2003 και σε ηλικία 4 ετών ξεκίνησα από την ακαδημία της Χρυσούπολης. Κατόπιν πήγα για 3 χρόνια στην ακαδημία της Κηπούπολης και από το 2018 είμαι στο Ανδρικό. Παίζω αμυντικό και επιθετικό χαφ. Θέλω να τονίσω ότι ανέβηκα στην Α’ ομάδα με προτροπή της διοίκησης και του προπονητή κ. Δημήτρη Φιλίππου μαζί με άλλους πέντε παίκτες, πήρα χρόνο συμμετοχής ( (13 ματς με 3 γκολ) τη χρόνια της ανόδου στη Α’ κατηγορία και είμαι ενεργό μέλος τα τρία τελευταία χρόνια. Αυτό που θέλω είναι να μπορώ να εξελίσσομαι να χτίζω κάθε χρόνο και από ένα λιθαράκι έτσι ώστε όπως κάθε νέος παίκτης που έχει φιλοδοξίες έτσι κι εγώ να παίξω σε μεγαλύτερη κατηγορία. Ωστόσο σπουδάζω ταυτόχρονα και Ναυτιλιακά. Η Κηπούπολη είναι μια ομάδα που κάνει πάντα πρωταθλητισμό».
Ηλιόπουλος: «Έχω πολλά ακόμη να μάθω»
«Ξεκίνησα από τα 5 μου χρόνια στην ακαδημία του Φοίνικα, πήγα στην ακαδημία του Ατρόμητου για πέντε χρόνια και μετά επέστρεψα στον Φοίνικα. Έχω γεννηθεί το 2005. Φέτος ήμουν βασικός με την Α’ ομάδα παίζοντας αριστερό μπακ και εξτρέμ. Πιστεύω ότι όλοι οι νέοι σε ηλικία παίκτες πρέπει να κάνουμε όνειρα, μακάρι μετά από κάποια χρόνια να με βλέπετε στην τηλεόραση. Ο άμεσος στόχος μου είναι να πετύχουμε του χρόνου την άνοδο του Φοίνικα στην Α’ κατηγορία, με σκληρή δουλειά είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε. Όσον αφορά εμένα θέλω να βελτιωθώ ακόμη περισσότερο, έχω πολλά να μάθω και είμαι σκληρός κριτής του εαυτού μου. Εύχομαι να με δει κάποια ομάδα μεγαλύτερης κατηγορίας και να με πάρει. Δεν έχω κάνει ποτέ προπόνηση σε ξερό γήπεδο, είμαι πράγματι τυχερός. Η νέα χρονιά θα είναι δύσκολη για εμένα γατί θα δώσω και Πανελλήνιες εξετάσεις, έχω πάρει την κατεύθυνση με τη Μηχανολογία, μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με τα ψυχτικά».
