Αν και 23 μόλις ετών έχει ήδη «σηκώσει» τρία κύπελλα, έχει ήδη παίξει στην Εθνική Ομάδα, έχει ήδη κατοχυρώσει ένα πολύ καλό όνομα στο μπασκετικό γίγνεσθαι της χώρας. Οι πρόσφατες εμφανίσεις του μάλιστα  στο «παράθυρο» του Φεβρουαρίου για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου εναντίον της Τουρκίας πρόσθεσαν ένα ακόμη level κάνοντας limit up στη μέχρι τώρα διαδρομή του. Από το περασμένο καλοκαίρι ο Δημήτρης Μωραϊτης είναι κάτοικος Περιστερίου αποτελώντας έναν ασφαλή κρίκο στην αλυσίδα του «ΓουΣουΠου». Ο νεαρός άσος σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή με την ευγένεια του λόγου, τον ειρμό της σκέψης. Απόλυτα συνειδητοποιημένος ότι ο αθλητισμός είναι πια τρόπος ζωής για εκείνον.

---- Δημήτρη, σε πετυχαίνουμε στη καλύτερη φάση της καριέρας σου αυτή την στιγμή μετά από τις δύο μεγάλες νίκες της Εθνικής της οποίας ήσουν μέλος με αντίπαλο την Τουρκία;

«Όντως είμαι σε μια από τις καλύτερες καταστάσεις, η επιτυχία της Εθνικής λειτούργησε προς αυτή την κατεύθυνση και θέλω να πιστεύω ότι είναι μια σημαντική χρονιά για εμένα και ίσως το 2022 να είναι η χρονιά μου».

--- Και όμως τον περασμένο Νοέμβριο έσπασες το χέρι σου, άρα απογοητεύτηκες. Τρεις μήνες μετά ήρθε η επιτυχία με την Εθνική Ομάδα. Εύκολη ή δύσκολη είναι λοιπόν η διαχείριση των συναισθημάτων;

«Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά πολύ δύσκολο γιατί πριν λίγο καιρό είχα ένα βαρύ τραυματισμό που θέλει να είσαι ψυχολογικά και εγκεφαλικά έτοιμος προκειμένου να καταφέρεις να βρεθείς στο επίπεδο που ήσουν και πριν. Πιστεύω  ότι ανταπεξήλθα καλά και κατάφερα να είμαι πάλι δυνατός και υγιής στα γήπεδα».

--- Πόση αυτοπεποίθηση μπορεί να αποκτήσει ένας αθλητής όταν αντιμετωπίζει ένα αντίπαλο του επιπέδου του Τούρκου σταρ Σέιν Λάρκιν και σχεδόν τον εξουδετερώνει όπως έκανες εσύ;

«Η αλήθεια είναι ότι είχα μεγάλό κίνητρο γιατί είχα απέναντι μου έναν παίκτη που τον θεωρώ από τους καλύτερους αυτή την στιγμή στην Ευρωλίγκα. Πράγματι μου έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάμε εδώ. Συνεχίζεις να δουλεύεις, με το κεφάλι χαμηλά και να περιμένεις την επόμενη μεγάλη πρόκληση».

--- Το συμβόλαιο σου λήγει το 2023. Θα είσαι μόλις 24 ετών αλλά  με τόσες παραστάσεις. Το μέλλον σου το θέλεις εδώ ή στο εξωτερικό;

«Ειλικρινά δεν το έχω σκεφθεί καθόλου και ούτε θέλω να το σκέφτομαι. Αυτή την στιγμή είμαι συγκεντρωμένος στην ομάδα, πιστεύω να κάνουμε ένα πολύ καλό δεύτερο γύρο και να πετύχουμε πράγματα. Αν είναι να έρθει κάτι θα έρθει αργότερα και όχι τώρα».

--- Πως είναι η συνεργασία σου με τον Μίλαν Τόμιτς;

«Είναι ένας εξαιρετικός προπονητής και εμένα προσωπικά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Μου μιλάει και με συμβουλεύει για τα πάντα. Κάνει πολύ καλή δουλειά στο γήπεδο, του αρέσει η προπόνηση, βλέπουμε πολύ video, μας μιλάει. Πιστεύω ότι έχει φέρει έναν άλλο αέρα στην ομάδα και βοηθάει τον κάθε παίκτη ξεχωριστά. Του αρέσει πολύ η πειθαρχία και περνάει τη δική του φιλοσοφία και ταυτότητα στην ομάδα μας. Και στο κομμάτι της άμυνας ο Τόμιτς με έχει εξελίξει πολύ. Του αρέσει η σκληρή και πιεστική άμυνα και φυσικά το transition παιχνίδι, ωστόσο η βοήθειά του δεν έχει περιοριστεί εκεί. Με έχει πάει ένα βήμα παραπέρα και επιθετικά. Ταιριάζει το στυλ μου σαν παίκτης με αυτό που θέλει να βγάζει ο Τόμιτς στο παρκέ. Μου δίνει χρόνο και ευκαιρίες και με βοηθάει ώστε να βγάλω την ταμπέλα του 'ταλέντου' από πάνω μου και να ωριμάσω σαν παίκτης. Μένει να το εκμεταλλευτώ εγώ και το αξιοποιήσω ανάλογα».

---- Στο Περιστέρι βέβαια σε έφερε ο Μανωλόπουλος που πλέον σε εμπιστεύεται στην Εθνική Ομάδα.

«Έτσι είναι. Ο κόουτς Μανωλόπουλος είναι αυτός που με έφερε στο Περιστέρι, δυστυχώς έφυγε, αλλά συμβαίνουν αυτά με τους προπονητές και η συνεργασία μας είναι τώρα στην Εθνική. Με εμπιστεύτηκε πάλι και ήταν αυτός που μου μίλησε πώς να μαρκάρω τον Λάρκιν.

----Προέρχεσαι από μπασκετική οικογένεια. Ο μπαμπάς σου Κώστας είναι παλαίμαχος του Ολυμπιακού και της Εθνικής. Θέμα γονιδίων λοιπόν;

«Σίγουρα υπάρχει το γονίδιο αλλά τόσο εγώ όσο και ο αδελφός μου δεν είχαμε καμία πίεση από τον πατέρα μας. Μόνοι αγαπήσαμε το μπάσκετ, μόνοι αποφασίσαμε να ασχοληθούμε επαγγελματικά. Ο πατέρας μας είναι βέβαια πάντα κοντά μας και μας στηρίζει σε κάθε μας βήμα».

---- Ας πάμε στα παιδικά σου χρόνια. Που γεννήθηκες, πως μεγάλωσες και τι αποτύπωμα σου έχουν αφήσει;

«Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη. Πιο μικρός έπαιξα ποδόσφαιρο στον Άγιο Δημήτριο, έκανα κολύμβηση όπως κάθε παιδί αλλά μετά ήρθε στη ζωή μου το μπάσκετ και κόλλησα. Ωραία χρόνια, ήρεμα με φίλους και έντονη κοινωνικότητα που με χαρακτηρίζει άλλωστε».

---- Και σε ποια ηλικία ξεκίνησες μπάσκετ;

«Στα 13 μου όταν πήγα στην Α’ Γυμνασίου από την ακαδημία του Πανιώνιου και τρία χρόνια αργότερα πήγα στην ΑΕΚ στην οποία ήμουν μέχρι το περασμένο καλοκαίρι».

---- Με το σχολείο πως τα πήγαινες;  Ήσουν καλός μαθητής;

«Ήμουν καλός αλλά είχα τρέλα με τα αθλήματα. Κάποια στιγμή τα άφησα γιατί δεν είχα πολύ χρόνο. Πέρασα στη σχολή διοίκησης και επιχείρησης αγροτικών προϊόντων στην Πάτρα αλλά δεν την παρακολουθώ γιατί δεν προλαβαίνω».

---- Πως θέλεις να εξελιχθεί η σεζόν για τον ΓΣΠ;

«Θέλω να κάνουμε ένα πολύ καλό δεύτερο γύρο  γιατί προσπαθούμε πολύ, προπονούμαστε καλά και το αξίζουμε. Τα playoffς είναι ο πρώτος στόχος. Δεν θέλω να πω μεγάλα λόγια ακόμα αλλά πιστεύω πως μπορούμε να πάμε ημιτελικά και να διεκδικήσουμε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα. Αν δουλέψουμε καλά είναι ένας εφικτός στόχος. Έχουμε χημεία και όλα είναι ανοιχτά».

--- Όταν αποκτήθηκες, δήλωσες ότι το Περιστέρι είναι «ιστορική ομάδα». Από πού ορμώμενος έδωσες τον χαρακτηρισμό;

«Το Περιστέρι γενικά είναι μια μεγάλη ομάδα με παρελθόν,  μου μίλησε και ο Γιώργος Πανταζόπουλος για την ιστορία της, για όσα έχει κάνει στο ελληνικό μπάσκετ και ελπίζω να έχει και ανάλογο μέλλον».

----Τι «ζύγισες» περισσότερο και αποφάσισες να συνεχίσεις την καριέρα σου στον ΓΣΠ, ποιο ήταν δηλαδή το βασικό σου κριτήριο;

«Το βασικό κριτήριο είναι να με εμπιστεύεται ο προπονητής και αυτό μου το έδειξε ο κόουτς Μανωλόπουλος όταν συζητήσαμε. Πως θα έχω χρόνο συμμετοχής και μέσα από την ομαδική δουλειά να βελτιωθώ και ατομικά. Το ίδιο ισχύει βέβαια και τώρα με τον κόουτς Τόμιτς».

----Ποιος είναι ο αγαπημένος σου φανταστικός ήρωας;

«Ο Flash o άνθρωπος αστραπή που τρέχει πιο γρήγορα από τον χρόνο. Τώρα τελευταία τον έχει το Netflix και έχω κολλήσει.»

----  Ποιος είναι ο αγαπημένος σου τραγουδιστής;

«Ακούω όλα τα είδη μουσικής από ελληνικά μέχρι κλασσική μουσική που αρέσει σε κάποιους φίλους μου. Αγαπημένος θα έλεγα ότι είναι ο Πάνος Κιάμος».

--- Ζεϊμπέκικο ξέρεις να χορεύεις;

«Μικρός θυμάμαι ότι χόρευα, τώρα πια το έχω αφήσει και δεν χορεύω».

---- Πιστεύεις στη θρησκεία και αν ναι ποιος Άγιος είναι ο προστάτης σου;

«Ναι πιστεύω όπως και όλη η οικογένεια μου. Έχω άλλωστε και δεύτερο όνομα το Ραφαήλ, η μητέρα μου με είχε τάξει στον Άγιο Ραφαήλ στη Μυτιλήνη».

---- Βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν πόλεμοι, καταγγελίες, φόνοι αναρωτιέσαι μέσα σου τι άλλο θα δούμε ή νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα;

«Μακάρι κάποια στιγμή να τελειώσουμε με όλα αυτά. Ότι και να πεις με όσα βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας είναι λίγο

».

---- Οι εικόνες του πολέμου, ο ξεριζωμός γυναικόπαιδων τι συναισθήματα σου γεννούν;

«Πολύ στενοχώρια. Εμείς μιλάμε για μπάσκετ και για Παγκόσμιο και στην Ουκρανία πεθαίνουν παιδιά. Μακάρι να τελειώσουν γρήγορα και οι άνθρωποι να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να μαζέψουν τα συντρίμμια που αφήνει πίσω ένας πόλεμος».

---- Ποιο πρόσωπο από το χώρο του μπάσκετ εκτιμάς περισσότερο;

«Από αυτούς που είναι σε δράση τον Κώστα Σλούκα. Παίζουμε εξάλλου στην ίδια θέση. Μου αρέσει πάρα πολύ και τον παρακολουθώ».

--Το κεφάλαιο οικογένεια σε απασχολεί ή θέλεις να μείνεις ελεύθερος για κάποια χρόνια ακόμη;

«Επειδή είμαι μικρός ακόμη δεν με απασχολεί καθόλου, αυτό θα έρθει με το χρόνο να ωριμάσω πρώτα ως άνθρωπος. Δεν βιάζομαι και ούτε πρόκειται να βιαστώ».

---- Κάποιο   ταλέντο πέρα από το μπάσκετ έχεις ή θα ήθελες να έχεις;

«Αυτό δεν το έχω εξερευνήσει, σίγουρα είμαι καλός σε σχέση με τον αθλητισμό. Το καλοκαίρι που έκανα στίβο, ο προπονητής μου είπε ότι θα ήμουν πολύ καλός αθλητής στις ταχύτητες. Επίσης μου αρέσει και είμαι καλός στο Πινγκ Πονγκ».

----- Μεταξύ θεάτρου, τηλεόρασης και κινηματογράφου τι διαλέγεις;

«Κινηματογράφο ασυζητητί. Μου αρέσει να περνάω το χρόνο μου βλέποντας ταινίες είναι κάτι που με ηρεμεί, την τηλεόραση εξάλλου την έχουμε βαρεθεί».

---- Αν έπαιρνες για μια ημέρα το Υφυπουργείο Αθλητισμού, τι θα νομοθετούσες;

«Ωραία πάσα για να διηγηθώ μια ιστορία. Στην Τρίτη Λυκείου λάβαμε μέρος με τη σχολή Λαμπίρη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που είχε γίνει στην Κροατία. Βγήκαμε πέμπτοι σε όλο τον κόσμο αλλά δεν πήραμε τα μόρια για τα ΤΕΦΑΑ. Θυμάμαι πήγαμε στον Υπουργό Αθλητισμού και του είχαμε ζητήσει να ισχύσει ότι και παλιά με τους οκτώ πρώτους να παίρνουν μόρια αλλά δεν έγινε τίποτα. Αν γινόμουν λοιπόν μια μέρα υπουργός αυτό θα άλλαζα».

---- Πως θα μας περιέγραφες τον εαυτό σου;

«Είμαι πολύ θετικό παιδί, θέλω να βλέπω τα πράγματα από τη θετική τους σκοπιά.  Μου λένε άλλωστε ότι έχω μια θετική αύρα. Από την άλλη είμαι δύσκολος και περίεργος χαρακτήρας. Σε κάθε περίπτωση είμαι πολύ κοινωνικός, ειδικά  από τότε που ασχολούμαι με το μπάσκετ που το έχω αγαπήσει τόσο πολύ και δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτό».

---Αν πρέπει να πεις ένα ευχαριστώ σε κάποιους  ανθρώπους που σε βοήθησαν ως αθλητή ποιοι είναι αυτοί;

«Πρώτα απ’ όλα στον πατέρα μου Κώστα και στη μητέρα μου Ελένη, τις μητέρες συχνά τις ξεχνάμε. Χωρίς αυτούς δεν θα είχα φθάσει ως εδώ. Και στον αδελφό μου που με στηρίζει όπως τον στηρίζω κι εγώ. Ένα ευχαριστώ οφείλω  να πω στον μάνατζερ μου αλλά και στους κοντινούς μου ανθρώπους».

---- Σε ποια περιοχή της Ελλάδας σου αρέσεις να ταξιδεύεις και που συνηθίζεις να περνάς τις διακοπές σου;

«Τα καλοκαίρια όσο χρόνο έχω ελεύθερο, μου αρέσει να πηγαίνω με τους φίλους μου στα Νάξο έστω για λίγο. Επίσης στη Λευκάδα και στη Ρόδο που πήγα πέρσι. Γενικά η Ελλάδα είναι πανέμορφη και διακοπές μόνο σε αυτήν».

--- Η πλατεία που είμαστε τώρα ονομάζεται του «Κούρου του Ισορροπιστή». Εσύ πως ισορροπείς;

«Μου αρέσει να μένω μόνος μου. Να ηρεμώ, να βάζω τις σκέψεις μου σε μια σειρά και να διαλογίζομαι κατά κάποιο τρόπο. Η ηρεμία είναι η ισορροπία μου».

---- Ποιο μήνυμα θα ήθελες να μείνεις στους φιλάθλους του ΓΣΠ μέσα από το «Αθλητικό Περιστέρι»;

«Θέλω να τους πω ότι όσο μας στηρίζουν και μας δίνουν ώθηση, μας βοηθούν πάρα πολύ γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είμαστε τόσο δυνατοί και τους χρειαζόμαστε μέσα στο γήπεδο για να μας στηρίζουν».