Του οφείλουμε (εσαεί) τον Ύμνο του Ατρόμητου! Σε δικούς του στίχους και δική του μουσική. Πραγματικά πολυτάλαντος. Ένας υπέροχος καλλιτέχνης που έχει διαπρέψει στη μουσική σύνθεση, στην ενορχήστρωση, στους στίχους, στο τραγούδι(έκανε επιτυχία με το sorry φίλε»), στο θέατρο, στην τηλεόραση (το σήμα της εκπομπής «Πάμε Πακέτο» είναι δικό του), στη σκηνοθεσία, στην παραγωγή θεάτρου, στις τεχνολογίες, στο 3D animation, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στην παρουσίαση και παραγωγή εκπομπών. Είναι ο Νίκος Βεντουράτος που για πρώτη φορά και αποκλειστικά για το «Αθλητικό Περιστέρι» γυρίζει το χρόνο στο 1998 και ξεδιπλώνει όλες τις άγνωστες πτυχές του «Έρχονται του Ατρόμητου τα ανίκητα παιδιά» που ερμήνευσε ο Κώστας Ευριπιώτης σε μια αφήγηση γεμάτη νοσταλγία και συγκίνηση για τον αείμνηστο δημοφιλή ηθοποιό που έφυγε τόσο νωρίς από κοντά μας.
«Θυμάμαι ήταν μια περίοδος που έκανα πράγματα για την τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο» λέει ο Νίκος Βεντουράτος και συνεχίζει: «Με τον Κώστα είχαμε γίνει ήδη φίλοι γιατί γνωριστήκαμε σε μια θεατρική παράσταση, πρέπει να ήταν δύο χρόνια πριν, δηλαδή το 1996 γιατί γράψαμε τον ύμνο το 1998.
Έρχεται λοιπόν μια ημέρα και μου λέει: «Ποδοσφαιρικά πως τα πας;», «Χάλια» του απαντώ, «έχεις γράψει ύμνο για ομάδα;», «όχι δεν έχω γράψει, είναι κάτι που δεν μου πάει» του εξηγώ. Ήταν όμως τέτοια η ορμή του που δεν μου άφησε περιθώρια. Κάναμε τότε πρωτότυπα πράγματα και δεν περίμενα ότι ο Κώστας θα με παρασύρει τόσο γιατί είχε την ιδιαιτερότητα να δημιουργεί τον ενθουσιασμό. Μάλιστα ήταν τόσο περιγραφικός για τον Ατρόμητο που την άλλη μέρα κιόλας είχα σκαρώσει τους στίχους. Το σπουδαίο της υπόθεσης είναι ότι παρότι δεν είχα καμία σχέση με τα γήπεδα, με έκανε να αισθανθώ τη δόνηση και την αγάπη για τον Ατρόμητο γιατί το όνομα «Ατρόμητος» με επηρέασε, είναι σπάνιο να λες ότι είσαι ατρόμητος όταν θες να ξεπεράσεις τον φόβο. Ο Κώστας με έκανε να συνδεθώ με το θέμα μου, μου πέρασε το αθλητικό πνεύμα, αυτή η ιστορία με τον ύμνο είναι σαν κάτι που το έχεις στο όνειρο σου και το βλέπεις υλοποιημένο. Όταν γράφεις ένα ύμνο οι πιθανότητες για να αποτύχεις είναι μεγάλες γιατί στις μεγάλες αγάπες δεν υπάρχουν εκπτώσεις και οι φίλαθλοι μιας ομάδας δεν κάνουν εκπτώσεις και δεν χαρίζονται. Ο Κώστας με έκανε όμως να νιώσω καλά, να μην το φοβηθώ, να είναι καλά εκεί που βρίσκεται».
Και ο Νίκος Βεντουράτος συνεχίζει::«Η πρώτη φορά που βρεθήκαμε μαζί Παύλο ήταν την ημέρα της κηδείας του Κώστα και με επηρέασες που μίλησες στον επικήδειο για τη σχέση του με τον Ατρόμητο, πήρα από εσένα την καλύτερη πάσα και για πρώτη φορά αλλά και τελευταία, εκφώνησα ένα επικήδειο με ένα τραγούδι που μιλούσα για τον Κώστα με συγκίνηση και τους στίχους τους σκάρωσα εκείνη την ώρα γιατί έβγαιναν μέσα από τη ψυχή μου. Νομίζω ότι επειδή πνευματικά δεν είμαι από τους κλασικούς φιλάθλους, ότι έγινε το χρωστάω στον Κώστα. Και θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι σε αυτή τη διαδικασία δεν υπήρχε κανένα οικονομικό δέλεαρ, αντίθετα έκανα τον ύμνο με πολύ επαγγελματισμό γιατί ο Ευριπιώτης κατάφερε με τον παλμό του να μου ακυρώσει κάθε άλλη σκέψη. Πίστεψε με παρασχοληθήκαμε με τον ύμνο του Ατρόμητο και το λέω με χιούμορ γιατί δεν θα καθόμουν με τίποτα να κάνουμε αυτό που τελικά κάναμε γιατί είχα έντονη δραστηριότητα εκείνα τα χρόνια. Βλέπετε όμως ο Κώστας μου πέρασε όλο αυτό με το αστέρι του Ατρόμητου σε μια παράξενη, μεταφυσική θα έλεγα σχέση που βασίζεται στην συγκίνηση. Και πλέον μπορώ να πω ότι αφού έγραψα για πρώτη φορά ύμνο, αφού δεν έχω άλλη ομάδα, αφού δεν πηγαίνω στο γήπεδο, πλέον θα είμαι πλέον Ατρόμητος και θα έρθω με μεγάλη χαρά στο Περιστέρι για να τον δω από κοντά και να ακούσω τον ύμνο από τα μεγάφωνα του γηπέδου. Να πω μάλιστα ότι στο μέλλον μπορούμε να κάνουμε μια εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Κώστα, να τον φέρουμε πάλι πίσω και με εικόνα να τον ακούσουμε να τραγουδάει τον ύμνο του Ατρόμητου».
Και ο Νίκος Βεντουράτος κατέληξε: «Πραγματικά είμαι πολύ υπερήφανος για την συνεργασία αυτή με τον αξέχαστο φίλο μου. Όταν γράφω μουσική, ο μόνος τρόπος για να μην είναι οι δουλειές μου αποτυχημένες είναι να μιλάει μια φωνή μέσα μου και να είμαι σε μια υπερβατική κατάσταση που θα με βοηθήσει να βγάλω το καλύτερο αποτέλεσμα. Αυτό το πέτυχα μαζί με τον Κώστα τον Ευριπιώπη και ελπίζω οι φίλαθλοι του Ατρόμητου να τραγουδούν τον ύμνο για πολλά πολλά χρόνια ακόμη. Θέλω επίσης να στείλω ένα μήνυμα σήμερα που είναι μια εποχή βίας. Οι φίλαθλοι του Ατρόμητου να μην μολύνουν ποτέ με βία αυτό που λέγεται ποδόσφαιρο και ομάδα, δεν το λέω τυπικά αλλά ουσιαστικά. Να είναι αγαπημένοι και να στηρίζουν την ομάδα, εμένα μου αρέσει να λατρεύω πρώτα το Θεό και θέλω να νιώθω ότι ο Ατρόμητος θα πηγαίνει καλά, πάντα με συγκίνηση για ότι κάναμε μαζί με τον Ευριπιώτη το 1998».
