Ο τίτλος αυτός έχει μείνει και συνοδεύει τον ΓΣΠ, άσχετα αν αδικεί τον Ατρόμητο. Και οι δύο ομάδες σε όποια κατηγορία και αν αγωνίζονται είναι οι επίσημοι πρεσβευτές της πόλης, απλά έτυχε να είχαμε τότε ένα δήμαρχο και αντιδημάρχους που δεν…έβλεπαν καν τον Ατρόμητο μπροστά τους αλλά τέλος πάντων δεν είναι αυτό το θέμα μας. Περασμένα ξεχασμένα…Το θέμα μας είναι ότι ο ένας εκ των δύο πρεσβευτών της πόλης μας έγινε φέτος 50 ετών και ο άλλος θα γίνει 100 ετών το 2023. Δικαιολογημένα λοιπόν το τεύχος Νοεμβρίου είναι αφιερωμένο στον «ΓουΣουΠου» μια ομάδα με μεγάλη δυναμική στο χώρο του ελληνικού μπάσκετ, αποδεκτή από όλους, που πέρασε δύσκολα χρόνια, έφθασε στη Β’ Εθνική αλλά οι μεγάλες ομάδες να το ξέρετε δεν σβήνουν και δεν πεθαίνουν ποτέ. Βρίσκουν τη δύναμη και πάλι με χρόνους και καιρούς πάλι τις βρίσκουμε εκεί ψηλά, εκεί που πρέπει να είναι.

Στην πρώτη κατηγορία της Ελλάδας και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Προσωπικά, έχοντας μεγαλώσει στη δεκαετία του ΄70 στο κέντρο της πόλης μας και παρακολουθώντας δια ζώσης από τις αρχές του ΄80 είμαι πολύ χαρούμενος που συνάντησα από κοντά μετά από τόσα χρόνια «Ιερά τέρατα» του ΓΣΠ με μεγάλη προσφορά σε αυτή την μπασκετική οικογένεια που ξεδιπλώνουν τις αναμνήσεις τους. Κι επειδή πάντα συμβαίνει όταν νοσταλγείς κάτι να σου…εμφανίζεται μπροστά, με την ίδια χαρά μετά από 23 χρόνια αντάμωσα με τον Κώστα Σταθάκη και τον Βασίλη Τσίκο, τους δύο προέδρους του Ατρόμητου στον «πέτρινο» χρόνο της Δ’ Εθνικής με τους οποίους δώσαμε τότε μεγάλη μάχη για την επιστροφή της ομάδας στις επαγγελματικές κατηγορίες.

Γιατί κακά τα ψέματα η Δ’ Εθνική έμοιαζε τότε ως προσβολή. Τέλος για πρώτη φορά και αποκλειστικά για την εφημερίδα μας, ο συνθέτης και στιχουργός του ύμνου του Ατρόμητου Νίκος Βεντουράτος αποκαλύπτει το back stage και πως ο αείμνηστος Κώστας Ευριπιώτης τον έπεισε να κάνουν τον ύμνο πραγματικότητα. Να σας ευχηθώ καλή ανάγνωση και πρώτα ο Θεός θα τα ξαναπούμε στον τελευταίο και γιορτινό μήνα του χρόνου!

Aπό την εφημερίδα «Αθλητικό Περιστέρι»