Για τους όχι τόσο παλιούς Περιστεριώτες τους σημερινούς 40αρηδες, 50αρηδες και 60αρηδες, ο Γιάννης Μπουρνέλλης είναι ο «θρύλος των Αναψυκτηρίων». Ηθοποιός, μίμος και κονφερασιέ  που για δύο δεκαετίες ψυχαγωγούσε τους συμπολίτες μας. Από το 1975 μέχρι το 1995 ήταν ο ιδιοκτήτης και παρουσιαστής του αναψυκτήριου «ΑΚΡΟΝ» επί της οδού Λένορμαν από το οποίο παρέλασαν τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού. Ως ηθοποιός συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και  σε  ταινίες με πρωταγωνιστές την Βουγιουκλάκη,  τον Παπαμιχαήλ, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Σταυρίδη, τον Κωνσταντάρα, τον Γκιωνάκη, τον Ηλιόπουλο. Θυμόμαστε  ότι μια φορά την εβδομάδα γυρνούσε στις γειτονιές της πόλης ένα αυτοκίνητο που διαφήμιζε από τα μεγάφωνα το πρόγραμμα του «ΑΚΡΟΝ». Αυτή τη φωνή την έχουμε ακόμη μέσα μας. «Αναψυκτήριο ΑΚΡΟΝ, Τζένη Βένου, Γιώργος Σαλαμπάσης, Κώστας Τουρνάς». Και όποιος θεατής ανέβαινε στην πίστα για να του προσφέρει στη πίστα λουλούδια, ο Μπουρνέλλης τα έδινε στην ταξιθέτρια και της έλεγε: «Κράτησε τα για τα ξαναπουλήσουμε ή στείλε τα σε καμία κηδεία». Κάθε Δευτέρα ή Τρίτη άλλαζε το πρόγραμμα με νέους καλλιτέχνες από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο, με την τελευταία παράσταση της χρονιάς να είναι πάντα πανηγυρική. Μοναδικές οι μιμήσεις του Μπουρνέλλη με τις των Ηλιόπουλου, Βέγγου, Σταυρίδη, Αυλωνίτη, Ξανθόπουλου. Αστείρευτο ταλέντο.  Ο Γιάννης Μπουρνέλλης ο «θρύλος του ΑΚΡΟΝ» είναι ο εκλεκτός καλεσμένος της εφημερίδας μας για τον μήνα Απρίλιο σε μια απολαυστική και νοσταλγική συνέντευξη!

---- Κύριε Γιάννη Μπουρνέλλη, θρύλε των αναψυκτηρίων καταρχάς πως είστε;

«Είμαι καλά, στα πλαίσια της κατάστασης που ζούµε όλοι µας και ανυπομονώ να επανέλθουμε όσο γίνεται γρηγορότερα στη φυσιολογική µας ζωή».

---- Η πόλη µας το Περιστέρι σας οφείλει την ψυχαγωγία του για 20 χρόνια. Όλο το παλιό Περιστέρι έχει περάσει από το «ΑΚΡΟΝ», σωστά;

«Έτσι νοµίζω. Δεν πιστεύω πως υπάρχει Περιστεριώτης εκείνης της εποχής που να µην είχε επισκεφθεί έστω και µια φορά το ΑΚΡΟΝ».

---- Εκείνα τα χρόνια Περιστέρι – Κολωνός ήταν ουσιαστικά µια πόλη και η αιτία ήσασταν εσείς.

«Είναι αλήθεια πως για είκοσι χρόνια που λειτούργησε το ΑΚΡΟΝ στον Κολωνό, η µεγαλύτερη πηγή θεατών υπήρξε το Περιστέρι που ήταν τόσο κοντά στο αναψυκτήριο. Ήταν πραγµατικά σαν µια πόλη και ο κόσµος που ερχόταν ήταν άνθρωποι απλοί, όµορφοι, αληθινοί µε διάθεση για αγνή και ανόθευτη διασκέδαση. Ζευγάρια, οικογένειες µε παιδιά, ηλικιωµένοι περνούσαν δυο ευχάριστες ώρες µε πολύ χαµηλό εισιτήριο».

---- Εσείς που ξέρετε πολύ καλά τον χώρο ποιους καλλιτέχνες τραγουδιστές ή ηθοποιούς τους έχετε κατατάξει ως Περιστεριώτες; Μπορείτε να µας θυµίσετε κάποια ονόµατα;

«Ο αγαπηµένος µου και αγαπηµένος όλων Γιαννης Πουλόπουλος ήταν Περιστεριώτης. Ο Γιάννης δεν ήταν απλά φίλος µου αλλά αδερφός. Ήταν ο µόνος που ερχόταν στο ΑΚΡΟΝ χωρίς να ορίσει κάποιο µεροκάµατο αλλά πληρωνόταν µε ποσοστά ανάλογα µε τον κόσµο που θα έφερνε γιατί είχε εµπιστοσύνη στον εαυτό του και καλά έκανε αφού σε κάθε του εµφάνιση γέµιζε το ΑΚΡΟΝ».

---- Όταν σας µιλούν για το «ΑΚΡΟΝ», ποια συναισθήµατα «γεννιούνται» µέσα σας;

«Νοσταλγία για τις ανεπανάληπτες στιγµές που ζήσαµε µε τον κόσµο και τις απίστευτες συνεργασίες µε τους σηµαντικότερους καλλιτέχνες του τραγουδιού και του θεάτρου, χαρά γιατί οι άνθρωποι που πέρασαν από κει θυµούνται µε αγάπη το ΑΚΡΟΝ και µου το εκφράζουν κάθε φορά που µε συναντούν, ικανοποίηση γιατί πιστεύω ότι προσέφερα ό,τι καλύτερο µπορούσα για να ευχαριστήσω και τον τελευταίο θεατή

φέρνοντας προγράµµατα που ήταν άπιαστο όνειρο για τους περισσότερους».

---- Το µυστικό της επιτυχίας του αναψυκτηρίου ήταν το φθηνό εισιτήριο µαζί µε τα µεγάλα ονόµατα της εποχής. Ένας µεροκαµατιάρης µπορούσε να έρθει έτσι δεν είναι;

«Ήταν ένα είδος ψυχαγωγίας που έλαµψε εκείνη την εποχή, είχε εκείνη την εναλλαγή των προγραµµάτων κάθε εβδοµάδα που ήταν µια πρόκληση για τον θεατή, είχε ποικιλία θεάµατος µε χορευτές, ηθοποιούς, ταχυδακτυλουργούς, ακροβάτες µε επίκεντρο τα µεγάλα ονόµατα του τραγουδιού και όλα αυτά µε ένα µικρό αντίτιµο που  µπορούσε ο άνθρωπος του µεροκάµατου να το πληρώσει. Επίσης έπαιζε ρόλο και το ωράριο λειτουργίας µε την δεύτερη παράσταση να τελειώνει στις 11.30 το βράδυ έτσι ώστε να µπορούν οι άνθρωποι να πάρουν το λεωφορείο για να πάνε στο σπίτι τους».

----- Από την πίστα του «ΑΚΡΟΝ» πέρασαν σχεδόν όλοι οι τραγουδιστές. Θέλω να µου πείτε ποιοι ελάχιστοι δεν πέρασαν….

«Είναι πολύ λίγοι αυτοί που δεν πέρασαν όπως ο Νταλάρας που θεωρούσαν το θέαµα κατώτερο του µεγέθους τους όµως αυτό καταρρίπτεται από εκείνους που επέλεξαν να εµφανιστούν όπως Τσιτσάνης, Βαρδής, Ξαρχάκος, Ξυλούρης, Μπιθικώτσης, Διονυσίου,  Ʃπανός, Καλογιάννης, Αλεξίου, Πουλόπουλος, Βάνου, Γλυκερία, Βιτάλη κ.α.

---- Οι νέες γενιές δεν πρόλαβαν το «ΑΚΡΟΝ». Με πιο θέαµα της εποχής θα το συγκρίνατε;

«Αν και δεν είναι όµοια θα µπορούσα ίσως να τα συγκρίνω µε τις µουσικές σκηνές που αλλάζουν πρόγραµµα κάθε µέρα σχεδόν. Βέβαια υπάρχουν διαφορές όπως είναι οι τιµές που δεν είναι χαµηλές όπως στο αναψυκτήριο κι επίσης δεν θα τη χαρακτήριζα οικογενειακή διασκέδαση. Μια προσπάθεια που έγινε τελευταία και θύµισε κάπως το ΑΚΡΟΝ ήταν η Ταράτσα του Φοίβου µε τον Φοίβο Δεληβοριά που όπως µου είπε όταν τον επισκέφθηκα, εµπνεύστηκε την ιδέα από µένα και το ΑΚΡΟΝ για να κάνει την Ταράτσα του και µου αφιέρωσε εκείνη τη βραδιά».

---- Ένα αντίστοιχο «ΑΚΡΟΝ» στις µέρες µας θα είχε την ίδια επιτυχία;

«Πολλοί µε έχουν προτρέψει να κάνω ένα αναψυκτήριο αυτή την εποχή και µε ρωτούν αν θα είχε απήχηση σήµερα...Οι λόγοι που σταµάτησαν τα αναψυκτήρια εξακολουθούν να ισχύουν. Δηλαδή οι πολλές συναυλίες που γίνονται παντού σε κάθε γειτονιά µε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, τα µεγάλα µεροκάµατα των καλλιτεχνών που δεν αφήνουν περιθώρια για να ορθοποδήσει µια τέτοια επιχείρηση...Το µόνο που θα µπορούσε να κάνει κανείς είναι ένα αναψυκτήριο µε γνωστά ονόµατα του τραγουδιού αλλά όχι

επίκαιρους έτσι ώστε να µπορεί να ανταπεξέλθει βάζοντας ένα φτηνό εισιτήριο...Όµως και πάλι δεν είσαι σίγουρος αν θα ανταποκριθεί ο κόσµος ή θα επιλέξει να ακολουθήσει τα πολύ µεγάλα ονόµατα».

----- Πριν κάποια χρόνια είχατε βρεθεί στο Άλσος Περιστερίου για µια εκδήλωση. Ήσασταν παρουσιαστής και ο κόσµος «έκλαιγε» από το γέλιο µαζί σας.

«Όντως είχα βρεθεί σε µια αποκριάτικη εκδήλωση και ο κόσµος ήταν πολύ ενθουσιασµένος, γελούσαν και περνούσαν υπέροχα».

---- Οι ατάκες σας ήταν µοναδικές. Θα σας θυµίσω εκείνη για τον αείµνηστο Κωνσταντίνο Τσάτσο που λέγατε ότι «κόβει τις παπαρούνες όρθιος». Μπορείτε να µας θυµίσετε κάποιες άλλες;

«Είχα πει ότι είναι τόσο κοντός που συνέχεια το κεφάλι του βρωµάει ποδαρίλα... Όταν ήταν ο Μπούτος έλεγα ότι η γυναίκα του συστήνεται ως η κ. Μπουτού και τα  παιδιά τους τα Μπουτάκια.

Επίσης το σλόγκαν που επικρατούσε και ακόµα µου το λένε είναι το «Μπούµπη πήδα το ποταµάκι» που έγινε και τραγούδι στον πρώτο µου σατυρικό δίσκο «Μπουρνελης Παµψηφεί» σε µουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Διονύση Πριονά που ήταν και κάτοικος Περιστερίου.

---- Ποιες από όλες τις µιµήσεις σας, σκορπούσε το περισσότερο γέλιο;

«Ο  Βέγγος και ο Ντίνος Ηλιόπουλος».

--- Ʃυνεχίζετε να είστε στις επάλξεις, θα διοργανώσετε εκδηλώσεις μόλις ανοίξουν     πάλι τα θεάµατα ή όχι;

«Περιµένουµε όπως όλοι οι συνάδελφοί µου να ξεκινήσει η καλλιτεχνική δραστηριότητα για να βρεθούµε και πάλι µε τον κόσµο . Μη ξεχνάµε ότι για πάρα πολλούς συναδέλφους µας το άνοιγµα των θεαµάτων είναι θέµα επιβίωσης».

---- Τι έχετε να πείτε στους περιστεριώτες και ειδικά στους παλαιότερους που σας διαβάζουν τούτη τη στιγµή;

«Αυτό που εχω να τους πω είναι πως τους νιώθω δικούς µου ανθρώπους αλλά κι εγώ νιώθω δικός τους άνθρωπος. Είµαι πολύ χαρούµενος που µου έγινε η πρόταση να δώσω συνέντευξη στον Παύλο Κατώνη για την εφηµερίδα «Αθλητικό Περιστέρι». Επίσης ακόµα και τώρα δεν µπορώ να αποχωριστώ το Περιστέρι γι αυτό και δεν έχω σταµατήσει να πηγαίνω στην ταβέρνα του «Καραγκιόζη» όπου πηγαίναµε µετά το ΑΚΡΟΝ µε όλους τους µεγάλους καλλιτέχνες, τότε το είχε ο Κώστας Γεωργούλης και τώρα τα παιδιά του η Κατερίνα και ο Γιάννης. Τα τελευταία χρόνια γνώρισα και έναν σπουδαίο φίλο και θαυµαστή τον Γιάννη Αλεξανδρόπουλο που έχει το κινέζικο εστιατόριο Won Ton στην πλατεία Μπουρναζίου.

---- Ʃας ευχαριστώ πολύ να είστε καλά. Είστε υπέροχος.

«Κι εγώ σας ευχαριστώ, νιώθω βαθιά συγκίνηση που κρατάω το «Αθλητικό Περιστέρι» στα χέρια μου».

-