Όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους το 1834, ως δρόμοι χρησιμοποιούντο κάποια σοκάκια με λάσπη το χειμώνα και σκόνη το καλοκαίρι.
Οι πλούσιοι της εποχής έλυσαν το πρόβλημα με την εισαγωγή φορητών αμαξιών κατά το δυτικό παράδειγμα, αυτά που τα κουβαλούσαν άνθρωποι.
Κανείς έλληνας δεν δέχτηκε να γίνει χαμάλης για τη μεταφορά συνανθρώπων του. Αυτό το χαμαλίκι το ανέλαβαν μερικοί Μαλτέζοι που είχαν έρθει στην Αθήνα εκείνη την εποχή. Αυτοί έσωσαν τη κατάσταση.
Έλεγε τότε ο κόσμος. «Φωνάξτε τους Μαλτέζους» όπως λέμε σήμερα «Φώναξε ένα ταξί».
Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα επιβατικά αυτοκίνητα στην Αθήνα.
Ήταν όμως πάρα πολύ ακριβά για αν τα αγοράσει ο κόσμος. Έτσι άρχισαν να εμφανίζονται τα ταξί στην αρχή στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Η λέξη ταξί προέρχεται από τη λέξη “taximeter”, μετρητής που είχαν και έχουν ακόμη τα ταξί για τον υπολογισμό της απαιτούμενης πληρωμής για την υπηρεσία μεταφοράς που οφείλει ο επιβάτης.
Η ιστορία του ταξί, ταυτίζεται με αυτήν του αυτοκινήτου. Το πρώτο ταξί κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1902 από τον Δημήτρη Πρίντεζη. Παλαιότερα, ιδιωτικά αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν «πειρατικά» ως ταξί, έτσι όπως και σήμερα γίνεται στην Λατινική Αμερική και όχι μόνο. Δηλαδή η πειρατεία είναι τόσο παλιά όσο και το ταξί.
Τα πρώτα ταξί είχαν ακτινωτές ρόδες, μασπιέδες (σκαλοπάτια;) και στρογγυλά φανάρια.
Έπαιρναν μπροστά με μανιβέλα, (χειροκίνητος μοχλός) έξω από το αμάξωμα και όταν συνέβαινε κάποια μηχανική βλάβη και σταματούσε το ταξί, έβγαινε έξω ο οδηγός του και με τη βοήθειά της το ξαναέβαζε μπροστά.
Έξω επίσης, πάνω από τον τροχό, από την πλευρά του οδηγού, ήταν και το ταξίμετρο το οποίο αργότερα τοποθετήθηκε μέσα, επάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου.
Τη δεκαετία του 1930 άρχισαν να κυκλοφορούν και ταξί χωρίς μανιβέλα.
Μεταπολεμικά εμφανίστηκαν τα ταξί πολυτελείας. Τη δεκαετία του 1980 εμφανίστηκαν οι λιμουζίνες.
Το 1978 έγινε ο Νόμος για τα ραδιοταξί, τα οποία γενικεύτηκαν τη δεκαετία του 1970.
H Fabbrica Italian Automobili Torino η γνωστή μας Fiat παρουσίασε το 1908 το Tipo1 ένα μοντέλο που κατασκευάστηκε σε πολλές παραλλαγές, ενώ έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1928. Στην έκδοση IT (που Τ για “TΑΞΙ”), ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε εξ αρχής για μεταφορά προσωπικού και έγινε ανάρπαστο σε όλες τις μεγαλουπόλεις του κόσμου: Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Παρίσι και φυσικά στη Ρώμη χρησιμοποιούσαν σχεδόν αποκλειστικά το ευρύχωρο (5 θέσεις συν 150 κιλά αποσκευών) και οικονομικό (10 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα). Το ΙΤ εκτός από το πιο πετυχημένο σε πωλήσεις ήταν και το πρώτο Fiat με μονομπλόκ κινητήρα – κιβώτιο ταχυτήτων. Ο τελευταίος ήταν τετρακύλινδρος σε σειρά 2.200 κ.εκ. και απέδιδε 16 ίππους στις 1.400 στροφές, αρκετούς για να σπρώξουν το βάρος των 1.370 κιλών αμάξωμα μέχρι τα 70 χλμ/ώρα τελικής ταχύτητας.
