Πάνω σε φανέλα του Ατρόμητου έχει υπογράψει ο τεράστιος Ντιέγκο Μαραντόνα που έφυγε σε ηλικία 60 ετών βυθίζοντας σε βαθύ πένθος την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα. Πριν από 11 χρόνια συγκεκριμένα ο Λούκας Φαβάλι που αγωνιζόταν τότε στον Ατρόμητο είχε «πετύχει» τον Ντιεγκίτο στην ίδια πτήση επιστρέφοντας στην Αργεντινή. Ήταν καλοκαίρι για την Ελλάδα και πήγαινε στην πατρίδα του που είχε χειμώνα για να ξεκουραστεί. Βλέποντας ότι ήταν λοιπόν συνταξιδιώτης με τον Μαραντόνα δεν έχασε την ευκαιρία και τον πλησίασε κατά τη διάρκεια της πολύωρης πτήσης. Του συστήθηκε, τον ενημέρωσε ότι είναι ποδοσφαιριστής και πως αγωνίζεται σε μια ελληνική ομάδα. Ο Μαραντόνα τον ρώτησε για το όνομα της ομάδας μόλις ο Φαβάλι του έδωσε τη φανέλα του τελικού με την ΑΕΚ για να υπογράψει. Με πολύ χαρά λοιπόν ο αείμνηστος Ντιέγκο υπέγραψε πάνω στη φανέλα που με συγκίνηση ο Φαβάλι ανέσυρε από την ντουλάπα του και μας έστειλε τη φωτογραφία αποκλειστικά για τους αναγνώστες της εφημερίδας.
Κοντά στα δύσκολα!
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση Περιστεριώτες μου ότι η φετινή αθλητική σεζόν θα είναι δύσκολη. Γι’ αυτό και σας παρακαλώ να σταματήσετε τη μουρμούρα και να χαίρεστε τις ομάδες μας ακόμη και στις ήττες. Γιατί εμείς δεν αγαπάμε τον Ατρόμητο και τον ΓΣΠ για τα πρωταθλήματα τους αλλά επειδή εκφράζουν τη γειτονιά μας, εκφράζουν τις αξίες μας. Στα δύσκολα μας θέλουν κοντά τους όχι στις νίκες και στα πανηγύρια.
Λες και δεν υπάρχει!
Είναι χιλιοειπωμένο αλλά θα το πω για μια ακόμη φορά. Όταν οι ομάδες μας κερδίζουν τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ελάχιστα. Όταν οι ομάδες μας όμως χάνουν γίνεται η «μάχη του Δράμαλη». Όλοι με ένα….καλό λόγο για τους παίκτες, για τους προπονητές. Λες και η ήττα δεν υπάρχει στο πρόγραμμα, λες και η κακή μέρα μιας ομάδας δεν υπάρχει στο πρόγραμμα. Το ‘χει στο αίμα του ο Έλληνας να γκρινιάζει, εμείς δεν γίνεται να αποτελέσουμε εξαίρεση!
Μια σταθερά να πατάμε!
Το πιο φοβερό πράμα βέβαια είναι η απαξίωση και το πόσο εύκολα ξεχνάμε. Αποθεώνουμε Κάναντι, την άλλη μέρα γιατί ο Κάναντι αυτό γιατί ο Κάναντι το άλλο. Ζητάμε να φύγει ο Παπανικολόπουλος γιατί «παίζουμε χωρίς προπονητή» και μόλις έρχονται δύο κακές εμφανίσεις με τον Πεδουλάκη «που σαι βρε Παπανικολόπουλε». Μια σταθερά βρε παιδί μου δεν υπάρχει έτσι για να πατάμε πάνω της!
Να μην είμαστε μηδενιστές!
Ο ερχομός του Πεδουλάκη στον ΓΣΠ πρέπει να το παραδεχθούμε ότι προπονητικά αποτελεί την καλύτερη λύση για την ομάδα. Να μην είμαστε μηδενιστές και ούτε να ακυρώνουμε την προσφορά του στο club. Λάθος του που μας άφησε και πήγε στον ΠΑΟ; Λάθος του σύμφωνοι. Ποιος όμως δεν κάνει λάθη; Προσωπικά θα δώσω πάντως τα εύσημα στους Fentagin για τον τρόπο που χειρίστηκαν τον ερχομό του Αργύρη. Δεν συμφώνησαν αλλά και δεν σταθούν τροχοπέδη στην ομάδα. Όπως πάντα άλλωστε. Μπράβο τους!
Έχει βαριά φανέλα!
Για τον Ατρόμητο έχω να πω ότι η πορεία του δεν είναι αυτή που περιμέναμε, κυρίως αγωνιστικά. Τον περιμέναμε καλύτερο. Εγώ θα πω πάντως ότι η ομάδα έχει βαριά φανέλα. Άλλη ομάδα με την ίδια αγωνιστική εικόνα θα ήταν ίσως πολύ πιο χαμηλά. Ο Ατρόμητος επειδή έχει βαριά φανέλα θα διεκδικήσει μέχρι τέλους την 6αδα. Να μην ξεχνάμε ότι πέρσι σε μια κακή χρονιά έχασε την 6αδα για δύο βαθμούς, για την ισοπαλία που έφερε με το Βόλο στο Περιστέρι. Η βαριά του φανέλα τον κράτησε. Είμαι σίγουρος.
Τους αφήνει στο σπίτι!
Εκείνο που πιστεύω επίσης ακράδαντα είναι ότι ο Κάναντι έχει στα χέρια ένα ρόστερ πολύ πλούσιο. Σε τέτοιο βαθμό που να έχει αποκλείσει ακόμη και από την 20αδα σημαντικά στελέχη που άλλες ομάδες θα παρακαλούσαν να έχουν στο δυναμικό τους. Δεν ξέρω αν αυτό το ρόστερ είναι η αιτία που αλλάζει συνεχώς πρόσωπα στο βασικό σχήμα. Αυτό που ξέρω και θα επιμείνω είναι ότι όταν ένα ματς δεν πάει καλά, θα λέμε πάντα γιατί δεν έπαιξε ο τάδε παίκτης και έπαιξε ο δείνα. Πάντα θα είμαστε σε τέτοια διλήμματα.
