Bράδυ Σαββάτου λίγο πριν τα μέσα Ιουλίου, κάτω από αρκετά καλές γενικές συνθήκες, και ο Ατρόμητος υποδεχόταν τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Σε ένα τεστ «πολλαπλών ζητούμενων».
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΟΥΝΤΑ
Mετά από μήνες υπήρχε ξανά η ευκαιρία για τον πιστό κόσμο του Ατρομήτου, αυτόν που στέκεται δίπλα με περισσή συνέπεια, να δει την ομάδα του από κοντά. Μία από τις πιο ευχάριστες συγκυρίες για έναν ποδοσφαιρόφιλο...
Σε ένα δυνατό φιλικό, λοιπόν, με μία ομάδα με μεγαλύτερο εκτόπισμα από αυτό που υποδηλώνει η συμμετοχή της στη δεύτερη στην ιεραρχία κατηγορία του αρκετά προηγμένου αγγλικού διασυλλογικού ποδοσφαίρου. Δίχως πολλά λόγια, στο γήπεδο του Περιστερίου βρέθηκε μία ομάδα που έχει κατακτήσει δύο φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Μακάρι στο μέλλον να αυξηθούν τέτοιες βραδιές, ευρωπαϊκής χροιάς, που «ανανεώνουν τα γούστα»...
Ο Ατρόμητος κατάφερε να καλύψει με τον αγώνα αυτόν τη «δίψα» των φίλων του για ποδόσφαιρο, αλλά όχι και την «πείνα» τους για μία ικανοποιητική εμφάνιση που θα συνοδευόταν από κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Κανένας δεν θέλει να χάνει η ομάδα του, ειδικά με 0-3 εντός έδρας. Ακόμα κι αν είναι φιλικό. Ο Ατρόμητος έχασε την ευκαιρία να κάνει ένα καλό ξεκίνημα, αλλά έχει μπροστά του την ευκαιρία να διδαχθεί και να αποκομίσει οφέλη που θα τον ευνοήσουν ουσιωδώς.
Το τελικό σκορ δεν είναι ενδεικτικό μίας υποθετικής μεγάλης διαφοράς κλάσης. Όχι. Η Νότιγχαμ «δεν πάτησε» την ομάδα του Γιάννη Αναστασίου. Ήταν, όμως, σε θέση να εκμεταλλευτεί και τα δικά της (φανερά) προτερήματα, αλλά και τις αδυναμίες του αντιπάλου. Όλοι συμφωνούν πως ο αγώνας αυτός ανέδειξε ορισμένες αδυναμίες στην άμυνα της περιστεριώτικης ομάδας, αλλά και μία ατολμία στον επιθετικό τομέα. Αλλά, για αυτό γίνονται τα φιλικά. Θα είναι κρίμα να χαθεί η εμπιστοσύνη και δεν θα χαθεί. Γιατί όλοι μπορούν να καταλάβουν πως δεν είναι και το πιο έξυπνο πράγμα να «τραβάς μόνος σου το χαλί κάτω από τα πόδια σου».
Ο Ατρόμητος εδώ και πολλά χρόνια έχει δείξει πως είναι σε θέση να ανταποκρίνεται στην πλειοψηφία των δύσκολων περιστάσεων που συναντάει μπροστά του. Αυτός ο αγώνας πρέπει να πεισμώσει για περισσότερη δουλειά και για καλύτερα πράγματα στο άμεσο μέλλον. Πείσμα για ποδοσφαιρική και ψυχολογική βελτίωση. Ίσως, λέμε ίσως γιατί αυτά είναι απλές σκέψεις και τίποτα παραπάνω..., αν το αποτέλεσμα «καθόταν» στο 0-2 να μην «τσίγκλαγε» τον εγωισμό όσο τώρα. Η ομάδα προετοιμάζεται πρωτίστως για τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις που έρχονται, επομένως έχει μπροστά της χρόνο να καλύψει -στο μέτρο του εφικτού- ατέλειες και αδυναμίες. Και να τις δει αυτές τις υποχρεώσεις με περισσότερη αποφασιστικότητα...
